හරස් අස්ථි සොහොන් බිම
ඔබ කාර්යබහුල Borough High Street ට සමාන්තරව දිවෙන SE1 හි නිස්කලංක පසුපස වීථියක් වන Redcross Way වෙත පිවිසෙන්නේ නම්, ඔබට විශාල හිස් ඉඩමක් හමුවනු ඇත. මෙය ක්‍රොස් බෝන්ස් සොහොන් බිමයි, ලන්ඩනයේ වරක් නීතියක් නොතිබූ මෙම කොනෙහි ජීවත් වූ, වැඩ කළ සහ මියගිය දහස් ගණන් ගණිකාවන් සඳහා කැප නොකළ ස්මාරකයකි.
බලන්න: විලියම් වොලස් සහ රොබට් ද බෲස්අවම වශයෙන්, මෙය මධ්‍යතන යුගයේ අග භාගයේ ආරම්භ වූ ආකාරයයි. මෙම කාලය තුළ දේශීය ගණිකාවන් "වින්චෙස්ටර් පාත්තයින්" ලෙස හැඳින්වේ. මෙම ගණිකාවන්ට බලපත්‍ර ලබා දී ඇත්තේ ලන්ඩන් නගරයේ හෝ සරේ බලධාරීන් විසින් නොව, අවට ඉඩම් හිමි වින්චෙස්ටර් හි බිෂොප්වරයා විසිනි, එබැවින් ඔවුන්ගේ නම්. සොහොන් බිම පිළිබඳ පැරණිතම සඳහන වූයේ ජෝන් ස්ටෝ විසින් 1598 දී ලන්ඩන් හි ඔහුගේ සමීක්ෂණයේ ය:
“මේ තනිකඩ කාන්තාවන්ට පල්ලියේ අයිතිවාසිකම් තහනම් කර ඇති බව හොඳ ණය වාර්තාවක් ඇති පුරාණ පිරිමින් මම අසා ඇත්තෙමි. , ඔවුන් එම පව්කාර ජීවිතය දිගටම කරගෙන යන තාක් කල්, ඔවුන්ගේ මරණයට පෙර ඔවුන් සමගි නොවූයේ නම්, ක්‍රිස්තියානි භූමදානයෙන් බැහැර කරනු ලැබේ. එබැවින් ඔවුන් සඳහා වෙන් කරන ලද තනිකඩ කාන්තාවගේ පල්ලිය ලෙස හැඳින්වෙන බිම් කැබැල්ලක්, පල්ලියේ පල්ලියෙන් දුරින් විය. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, ක්‍රොස් බ්‍රෝන්ස් සොහොන් ගෙය සමාජයේ අනෙකුත් සාමාජිකයින්ට නවාතැන් දීමට පටන් ගත් අතර ඔවුන් ද දුප්පතුන් සහ අපරාධකරුවන් ඇතුළු ක්‍රිස්තියානි භූමදානය ප්‍රතික්ෂේප කරන ලදී. සවුත්වාර්ක්ගේ දිගු හා අශික්ෂිත අතීතය සමඟ “ලන්ඩනයේ විනෝද උද්‍යානය” ලෙස, නීතිගත වලසුන් සමඟ-ඇමක් ඇදීම, ගොන් සටන් සහ රංග ශාලා, සොහොන් පිටි ඉතා ඉක්මනින් පිරී ගියේය.
1850 ගණන්වල මුල් භාගය වන විට සොහොන් බිම පුපුරා යාමේ ලක්ෂ්‍යයක පැවති අතර, එක් විචාරකයෙකු ලියා ඇත්තේ එය “මළවුන්ගෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ආරෝපණය වී ඇති” බවයි. සෞඛ්‍ය සහ ආරක්‍ෂාව හේතුකොටගෙන සොහොන් බිම අත්හැර දමන ලද අතර, පසුව නැවත සංවර්ධනය කිරීමේ සැලසුම් (එය පොළ භූමියක් බවට පත් කිරීම ඇතුළුව!) සියල්ල ප්‍රදේශවාසීන් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරන ලදී.
බලන්න: කේබල් වීදියේ සටන 
1992, ලන්ඩන් කෞතුකාගාරය ජුබිලි රේඛා දිගුවෙහි දැනට පවතින ඉදිකිරීම් සමඟ සහයෝගයෙන් Cross Bones Graveyard හි කැණීමක් සිදු කරන ලදී. 1800 සිට 1853 දක්වා කාලය තුළ ඔවුන් විසින් කැණීම් කරන ලද සොහොන් 148 න්, සොහොන් පිටියේ ඇති මළ සිරුරු වලින් 66.2% ක් වයස අවුරුදු 5 හෝ ඊට අඩු ඒවා බව සොයා ගත් අතර එය ඉතා ඉහළ ළදරු මරණ අනුපාතයක් පෙන්නුම් කරයි (එසේ වුවද භාවිතා කරන ලද නියැදීම් උපායමාර්ගය මෙම වයස ඉක්මවා ඇත. සමූහය). මළ සිරුරු එකින් එක ගොඩ ගැසී තිබූ සොහොන් බිම අතිශයින් ජනාකීර්ණ වූ බවද වාර්තා විය. මරණයට හේතු වූ කරුණු අනුව, වසූරිය, ස්කර්වි, රිකේට් සහ ක්ෂය රෝගය ඇතුළු එකල පොදු රෝග ඇතුළත් විය.
මෙතැනට පැමිණීම
බස් සහ බස් දෙකෙන්ම පහසුවෙන් ප්‍රවේශ විය හැකිය. දුම්රිය, අගනුවර වටා යාමට උදවු සඳහා අපගේ ලන්ඩන් ප්‍රවාහන මාර්ගෝපදේශය උත්සාහ කරන්න.
