Tudor ແລະ Stuart ຄົນອັບເດດ:
ສາລະບານ
ຍິນດີຕ້ອນຮັບສູ່ພາກສ່ວນສອງຂອງຊຸດແຟຊັນຕະຫຼອດຍຸກຂອງພວກເຮົາ. ເລີ່ມຕົ້ນຈາກຄົນອັບເດດ: medieval ສິ້ນສຸດໃນ swinging sixties, ພາກນີ້ກວມເອົາຄົນອັບເດດ: ຂອງອັງກິດໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 16 ແລະ 17th.
| | ເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ເປັນທາງການຂອງຜູ້ຊາຍປະມານ 1548 ສຸພາບບຸລຸດຜູ້ນີ້ໃສ່ເສື້ອຄຸມທີ່ມີແຂນເທິງເຕັມທີ່ ເພີ່ມຄວາມກວ້າງຂອງບ່າ, ຄົນອັບເດດ: ປະມານ 1520. ຄູ່ຂອງລາວແມ່ນວ່າງທີ່ມີ seam ຢູ່ແອວແລະກະໂປງ. , ແລະ ໂສ້ງຂາເທິງຂອງລາວແມ່ນແຍກອອກຈາກສາຍທໍ່ຂອງລາວເພື່ອຄວາມສະດວກສະບາຍຫຼາຍຂຶ້ນ. ລາວມີ 'ສິ້ນຝ້າຍ' ແລະເສື້ອຂອງລາວຖືກຖັກແສ່ວດ້ວຍຜ້າໄຫມສີດໍາທີ່ມີຮອຍຂີດຂ່ວນນ້ອຍໆຢູ່ຄໍ, ເຊິ່ງໃນທີ່ສຸດກໍ່ຈະພັດທະນາ. ເຂົ້າໄປໃນ ruff ໄດ້. ໝວກຂອງລາວອ່ອນກວ່າ ແລະກວ້າງກວ່າ ແລະເກີບຂອງລາວມີຄວາມກວ້າງໜ້ອຍກວ່າໃນຕົ້ນປີຂອງ Henry VIII |
 | ເຄື່ອງນຸ່ງຜູ້ຊາຍ ປະມານ 1600 (ຊ້າຍ) ສຸພາບບຸລຸດຄົນນີ້ (ຮູບຊ້າຍ) ນຸ່ງເສື້ອຄູ່ທີ່ມີແອວແຫຼມ ແລະ ໂສ້ງຂາສັ້ນ, ມີ 'canion' ປາຍຫົວເຂົ່າ, ຢູ່ເທິງຫົວເຂົ່າ. ຫຼັກຊັບຖືກດຶງ. ເສື້ອຄຸມ 'ພາສາສະເປນ' ຂອງລາວຖືກຖັກແສ່ວຫຼາຍ. ອາດຈະ Sir Walter Raleigh ຖິ້ມສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັນເພື່ອປົກປ້ອງພະລາຊິນີ Elizabeth ຈາກຂີ້ຕົມ! ລາວນຸ່ງເສື້ອທີ່ມີແປ້ງແລະຮວບຮວມ, ພັດທະນາມາຈາກຄໍເສື້ອຫຼັງຈາກປະມານ 1560. ເຄື່ອງປະດັບຂອງລາວປະກອບມີຄໍຂອງຄໍາສັ່ງຂອງ Garter ໄດ້. ໝວກຂອງລາວຈະເປັນຮູບຈວຍ. |
 | Lady'sເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ເປັນທາງການປະມານປີ 1610 ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນການແຕ່ງຕົວທີ່ປາກົດໃນຮູບຄົນຕໍ່ມາຂອງ Queen Elizabeth ປະມານ 1580 ແລະຍັງຄົງເປັນຄົນອັບເດດ: ໃນການປົກຄອງຂອງ James I. bodice ແມ່ນຍາວຫຼາຍ, ແຫຼມແລະແຂງ, ແລະກະໂປງກວ້າງແມ່ນຮອງຮັບໂດຍ 'bulsters' hips ຂອງ 'drum farthingale'. ແຂນເສື້ອແມ່ນກວ້າງແລະຄໍຕ່ໍາ, ມີ ruff ເປີດເພື່ອກອບໃບຫນ້າ. ມັນໄດ້ຖືກຕັດດ້ວຍ lace ທີ່ນໍາສະເຫນີໃຫມ່ຈາກ Flanders ແລະສະເປນ. ພັດລົມ pleated ຂອງນາງແມ່ນຄົນອັບເດດ: ໃຫມ່ຈາກປະເທດຈີນ. ຜູ້ຍິງຄົນອັບເດດ: ບໍ່ໄດ້ໃສ່ໝວກກັນກະທົບອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ຜົມທີ່ບໍ່ປົກປິດຂອງນາງແມ່ນນຸ່ງສູງດ້ວຍໂບ ແລະຂົນນົກ. |
 | Lady's ເຄື່ອງນຸ່ງກາງເວັນປະມານ 1634 ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໃສ່ຊຸດຍ່າງ satin ອ່ອນໆກັບແອວສັ້ນແລະກະໂປງເຕັມທີ່ຄົນອັບເດດ: ປະມານ 1620. bodice ຂອງນາງໄດ້ຖືກຕັດເກືອບຄ້າຍຄື doublet ຂອງຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຊາຍເທົ່າທຽມກັນແມ່ນກວ້າງຂອງນາງ - ໝວກພຸ່ມ ແລະ 'lovelock' ຍາວໃສ່ຜົມສັ້ນຂອງນາງ. ນາງໃສ່ຄໍລາຕີ Flemish ກວ້າງອັນດີທີ່ປົກຫຸ້ມດ້ວຍສາຍເປຍສີທອງໃສ່ເສື້ອເຊີດຂອງນາງ. ສໍາລັບໂອກາດທີ່ເປັນທາງການ, ຄໍຈະເປົ່າເປົ່າ, ແລະຜົມທີ່ນຸ່ງດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບ. ການນຸ່ງຖືຂອງຜູ້ຍິງທຳມະດາແມ່ນຄ້າຍຄືກັນ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າ, ຍົກເວັ້ນເວລາຂີ່, ໃສ່ໝວກດ້ວຍລູກໄມ້ທີ່ໃກ້ຊິດ. ແນ່ນອນວ່າການຂີ່ saddle ໄດ້ຊ່ວຍຮັກສາຄວາມສຸພາບຂອງຜູ້ຍິງ. |
 | ເຄື່ອງນຸ່ງຜູ້ຊາຍປະມານ 1629 ສຸພາບບຸລຸດຄົນນີ້ໃສ່ຊຸດທີ່ມີເສັ້ນໃໝ່ທີ່ອ່ອນກວ່າ. ແອວສັ້ນ doubletກັບ skirts ຍາວມີ slits ສຸດຫນ້າເອິກແລະແຂນ, ອະນຸຍາດໃຫ້ສໍາລັບການເຄື່ອນໄຫວ. ໂສ້ງຂາຍາວທີ່ຫົວເຂົ່າ, ເຕັມແຕ່ບໍ່ມີຜ້າປູ, ໄດ້ຮັບການຮອງຮັບດ້ວຍສຽງຮັດພາຍໃນຮອບແອວ. ໂບ 'ຈຸດ' ຢູ່ທີ່ແອວແລະຫົວເຂົ່າແມ່ນເຄື່ອງປະດັບທີ່ລອດຊີວິດຈາກສາຍເຊືອກທີ່ສະຫນັບສະຫນູນໃນຍຸກກາງ. ຜ້າພັນຄໍທີ່ຕັດດ້ວຍລູກໄມ້ຕົກໃສ່ບ່າ ແລະຜົມຍາວດ້ວຍ ‘lovelock’. ເກີບ ແລະ ຖົງມືແມ່ນໜັງອ່ອນ. |
ໄລຍະ 1642 – 1651 ເປັນຊ່ວງເວລາຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນນາມສົງຄາມກາງເມືອງຂອງອັງກິດ (ເຖິງແມ່ນວ່າຕົວຈິງແລ້ວມີສົງຄາມກາງເມືອງສາມຄັ້ງ. ) ລະຫວ່າງກະສັດ Charles I ແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວ (ມັກຈະເອີ້ນວ່າ Cavaliers) ແລະລັດຖະສະພາ (ຫົວມົນ). ນີ້ແມ່ນໄລຍະທີສອງຂອງສົງຄາມກາງເມືອງໃນປະຫວັດສາດຂອງປະເທດອັງກິດ, ຄັ້ງທໍາອິດແມ່ນ Wars of the Roses ໄດ້ຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງ 1455 ແລະ 1487.
ກະສັດ Charles I ຖືກຕັດຫົວໃນປີ 1649. ສົງຄາມກາງເມືອງຄັ້ງທີສາມແມ່ນການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນຂອງລາວ. ລູກຊາຍ Charles II ແລະລັດຖະສະພາແລະສິ້ນສຸດລົງໃນຮົບຂອງ Worcester ໃນ 3rd ເດືອນກັນຍາ 1651. ໄລຍະເວລາຫຼັງຈາກສົງຄາມກາງເມືອງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ Commonwealth ແລະແກ່ຍາວຈົນກ່ວາການຟື້ນຟູຂອງກະສັດ Charles II ໃນປີ 1660.
ເຈົ້າໜ້າທີ່ສົງຄາມກາງເມືອງຂອງອັງກິດ - ກາງສະຕະວັດທີ 17
 | ຜູ້ຊາຍ ເຄື່ອງນຸ່ງກາງເວັນປະມານ 1650 ສຸພາບບຸລຸດຜູ້ນີ້ໃສ່ຊຸດທີ່ອີງໃສ່ແຟຊັ່ນຂອງໂຮນລັງໃນເວລານັ້ນເປັນທີ່ນິຍົມ. ມັນມີເສື້ອກັນໜາວສັ້ນທີ່ບໍ່ແຂງກະດ້າງແລະເສື້ອຍາວກວ້າງຫ້ອຍຢູ່ກັບຫົວເຂົ່າ. ສີຊ້ໍາໄດ້ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແມ່ນນຸ່ງຫົ່ມແລະບໍ່ຈໍາກັດສໍາລັບຜູ້ຕິດຕາມຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ. braid ທີ່ຈັບຄູ່ໃຫ້ການຕັດ. ປະມານປີ 1660, ໂບໄດ້ກາຍເປັນການຕັດທີ່ນິຍົມແລະຫຼາຍຮ້ອຍແມັດສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ກັບຊຸດທີ່ບ່າ, ແອວແລະຫົວເຂົ່າ, ແລະສໍາລັບ bows ໃນເກີບສີ່ຫຼ່ຽມ. ລາວໃສ່ຄໍລາບສີ່ຫຼ່ຽມສີ່ຫຼ່ຽມງາມແບບແຟຊັ່ນປະມານ 1650 – 70, ເສື້ອຄຸມ ແລະ ໝວກຮູບຈວຍຂອບແຄບ. |
 |
ຊຸດປະຈຳຕົວຂອງ Lady ປະມານ 1674 |
 | ການແຕ່ງຕົວທີ່ເປັນທາງການຂອງ Lady ກ່ຽວກັບ 1690 ການນຸ່ງທ້າຍສັດຕະວັດທີ 17 ໄດ້ກາຍເປັນແຂງ, ເປັນທາງການແລະອີງໃສ່ການແບບຂອງສານຝຣັ່ງ. ເຄື່ອງນຸ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ກາຍເປັນຊຸດເສື້ອຄຸມທີ່ຕິດຢູ່ເທິງຄໍແຂງເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງ 'ກະເພາະອາຫານ' ແລະລວບລວມກັບຄືນໄປບ່ອນຢູ່ສະໂພກເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນເສື້ອຍືດທີ່ຖັກແສ່ວ. ລວດລາຍຂອງລູກໄມ້ຢູ່ໃນການປ່ຽນທີ່ສະແດງຢູ່ຄໍແລະແຂນ. ລັກສະນະພິເສດທີ່ສຸດແມ່ນຜົມ, ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະແຕ່ງຕົວສູງໃນຊຸມປີ 1680. ແບບນີ້ຖືກຕັ້ງຊື່ຕາມ Mlle. de Fontanges, favorite ຂອງ Louis XIV, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອວ່າມີຕົ້ນກໍາເນີດມາ. headress ສູງ ນີ້ ໄດ້ ຖືກ ສ້າງ ຕັ້ງ ຂຶ້ນ ຂອງ ແຖວ ເກັດ ທີ່ ຢູ່ ຂອງ lace folded ຫຼາຍ ແລະໂບໂບ, ລຸກຂຶ້ນເໜືອອີກດ້ານໜຶ່ງ ແລະ ຮອງຮັບດ້ວຍສາຍໄຟ. ແຟຊັ່ນການໃສ່ແຜ່ນສີດຳຂອງຮູບຊົງຕ່າງໆ ຍັງຄົງເປັນແບບແຟຊັນ, ກ່ອງໃສ່ແຜ່ນຮູບວົງມົນຂະໜາດນ້ອຍຖືກນຳໄປເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຕົກໃສ່. ທົດແທນ. ແຟຊັ່ນນີ້ຖືກເຍາະເຍີ້ຍໃນເວລານັ້ນ: “ ນີ້ແມ່ນເຄື່ອງໝາຍດາວເຄາະທັງໝົດ ແລະບາງດາວຄົງທີ່, ເບິ່ງ_ນຳ: ເຈົ້າຍິງ Gwenllian ແລະການປະຕິວັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ແລ້ວ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກມັນຕິດຢູ່, ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການທ້ອງຟ້າອື່ນ.” |
ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໃສ່ຊຸດທີ່ເປັນທາງການສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຍາວຂອງຮອບແອວຕັ້ງແຕ່ປີ 1640. ລຳໂຕຂອງນາງຕໍ່າ ແລະແຂງຕົວ ແລະເສື້ອແຂນສັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງນາງຫຼາຍ. lace ແລະ ribbon-trimmed shift. ສິ້ນແມ່ນເຮັດໃຫ້ນຸ່ງເປີດ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຊຸດເສື້ອຜ້າທີ່ຕັດອອກຢ່າງລະອຽດ. ບາງຄັ້ງ curls ປອມຖືກເພີ່ມໃສ່ຜົມທີ່ນຸ່ງກວ້າງ. 
ລິ້ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ:Part 1 – Medieval Fashion ເບິ່ງ_ນຳ: ພາສາ Cornishສ່ວນທີ 2 – Tudor ແລະ Stuart Fashion Part 3 – Georgian Fashion Part 4 – Victorian to the 1960’s fashion |
