Kiedy święty Andrzej, jeden z apostołów, został ukrzyżowany przez Rzymian w 60 r. n.e., mówi się, że uważał się za niegodnego ukrzyżowania na krzyżu podobnym do krzyża Chrystusa, więc spotkał go koniec na krzyżu w kształcie litery X ( Krzyż św. Andrzeja ), który stał się jego symbolem.

Dwie odrębne legendy pomagają wyjaśnić związek między świętym Andrzejem a Szkocją. Jedna z historii opowiada o tym, jak w 345 r. n.e. święty Regulus został poinstruowany przez anioła, aby zabrał relikwie (kości) świętego Andrzeja do odległej krainy. Ostatecznie dotarł do Fife na północno-wschodnim wybrzeżu Szkocji, gdzie założył osadę St. Andrews. Jeszcze inna wersja wspomina, jak w VII wieku święty Andrzej został zabrany do Szkocji.Wilfrid przywiózł relikwie świętego do domu po pielgrzymce do Rzymu. Piktyjski król, Angus MacFergus, następnie zainstalował je w swoim nowym klasztorze Saint Regulus w Kilrymont, później przemianowanym na St. Andrews.

Jeszcze inna legenda wiąże się z przyjęciem krzyża św. Andrzeja jako flagi narodowej Szkocji. Przypomina ona, jak w 832 r., w przededniu bitwy między połączoną armią Piktów i Szkotów a najeźdźczą armią Anglików dowodzoną przez króla Aethelstana ze Wschodniej Anglii, św. Andrzej ukazał się piktyjskiemu królowi Óengusowi II (Angusowi) i zapewnił go o zwycięstwie. Następnego ranka formacja chmurTen omen zainspirował Piktów i Szkotów do słynnego zwycięstwa nad Angolami króla Aethelstana, a biały krzyż na niebieskim tle został przyjęty jako flaga narodowa Szkocji.

Po zwycięstwie Roberta Bruce'a w bitwie pod Bannockburn w 1314 r., Deklaracja z Arbroath oficjalnie uznała św. Andrzeja za patrona Szkocji. Wydaje się, że saletra stała się oficjalną flagą narodową w 1385 r., kiedy Parlament Szkocji zgodził się, aby szkoccy żołnierze nosili biały krzyż jako znak rozpoznawczy. W tamtych czasach flagi i sztandary były ważne dlaidentyfikacja sił przeciwnika w ogniu walki.

Chociaż jej dokładne pochodzenie mogło zaginąć w micie i legendzie, flaga Szkocji jest powszechnie uważana za jedną z najstarszych flag narodowych, które są nadal w użyciu.

Nie zadowalając się jedną flagą, Szkocja ma również drugą nieoficjalną flagę narodową, która pojawia się w tysiącach egzemplarzy wszędzie tam, gdzie rywalizują narodowe drużyny sportowe i jest powszechnie znana jako Lew Szalejący. Flaga ta jest w rzeczywistości Królewskim Sztandarem Króla lub Królowej Szkotów i pozostaje osobistym sztandarem monarchy; w związku z tym jej użycie jest ściśle określone,ograniczone.

Uważa się, że to król Anglii Ryszard I "Lwie Serce" pod koniec XII wieku jako pierwszy wprowadził heraldyczny znak przedstawiający rozszalałego lwa, króla bestii, wznoszącego się z trzema szponiastymi łapami wyciągniętymi jak w bitwie. Ten rozszalały lew został ostatecznie przyjęty jako szkocki herb królewski i włączony do Wielkiej Pieczęci Szkocji.