Ilekroć myślimy o historii Wielkiej Brytanii, możemy się mylić, wierząc, że historia ta zaczyna się od Rzymian. To tak, jakby przed tym czasem istniała wielka czarna dziura w zapisie historycznym, a potem nagle pojawili się ludzie na wyspie. Jest to oczywiście bardzo wygodne miejsce do rozpoczęcia, ponieważ większość komentatorów korzysta z pism Cezara, aby pomóc im rozpocząć ekspozycję.Gdy Rzymianie opuścili Brytanię, wyspa została natychmiast poddana najazdom Anglów i Sasów, którzy stali się siłą rządzącą Brytanią. Również w tym przypadku komentatorom stosunkowo łatwo jest podjąć lub kontynuować swoje relacje, po prostu odwołując się do kronik Angle i Saxon.

Istnieje jednak prawdziwa historia Wielkiej Brytanii sprzed tych czasów. Jest to historia zaniedbana i taka, która została usunięta z programu szkolnego w całym kraju w tak zwanym "nowoczesnym wieku". Historia ta została napisana przez starożytnych Brytyjczyków i sięga tak wczesnych czasów, że wielu historyków nie może uwierzyć, że jest prawdziwa; niektórzy wyśmiewają ją, ponieważ nie mogą udowodnić, że jest fałszywa.Historia ta sięga 1500 lat przed przybyciem Sasów na wyspę i ponad 1000 lat przed okupacją rzymską. Niewiarygodne, że ma swoje początki w wojnie trojańskiej.

Upadek Troi na obrazie Francisco Collantesa (1599-1656).

Historia trojańsko-brytyjska zaczyna się zaraz po upadku Troi, a genealogia starożytnych królów brytyjskich sięga aż do Eneasza, księcia Troi. Homer w swoim eposie Iliada mówi nam, że Eneasz dowodził Dardanami w wojnie przeciwko Grekom, podczas gdy Hektor dowodził Trojanami. Eneasz był kuzynem Hektora, który został zabity przez wielkiego Achillesa. Mówi się, że Hektor byłEneasz przeżył wojnę i poprowadził swój lud na wygnanie, aby założyć nową Troję. Stoi na czele dynastii trojańsko-brytyjskiej i jest również uważany za protoplastę Rzymian.

Chociaż nie możemy podać tutaj wszystkich informacji, które są zawarte w brytyjskiej historii, możemy przynajmniej zapewnić wgląd w te starożytne czasy, zaczynając od Eneasza, trojańskiego księcia. Podróż Eneasza trwała siedem lat, kiedy w końcu sprowadził swoją flotę na odpoczynek. Tutaj został przyjęty z honorami przez króla Latinusa, który z powodu wyroczni zastawił swoją córkę za mążJednak jego córka była już zaręczona z królem Rutulów, a on natychmiast wyruszył na wojnę przeciwko Trojanom z powodu zniewagi. Wojna była krwawa, ale zakończyła się, gdy król Rutulów został zabity przez trojańskiego księcia. Eneasz miał syna z pierwszą żoną, Krezusem, i nazwali go Askaniuszem. Niestety, Krezus zginął pod Troją w noc, kiedy miasto zostało zniszczone.W odpowiednim czasie Eneasz poślubił Lavinię, córkę króla Latinusa, a Trojanie zbudowali miasto i nazwali je Lavinium, od jej imienia.

Brutus Trojanin

Brutus Trojanin był wielkim wnukiem Eneasza z Troi. Przypadkowo zabił swojego ojca, gdy obaj byli na polowaniu, w wyniku czego został wygnany za popełnienie takiej zbrodni. Trafił do pewnej części Grecji, gdzie odkrył potomków trojańskich jeńców, zabranych tam przez Greków po wojnie trojańskiej. Brutus pozostał w kraju przez długi czas i stał się znany ze swoich umiejętności.W odpowiednim czasie Brutus został nakłoniony do zostania przywódcą wszystkich Trojan, aby uwolnić ich spod niewoli greckiego króla. Po wielu bitwach, wbrew wszelkim przeciwnościom, Brutus schwytał greckiego króla. Aby uchronić się przed śmiercią, król zgodził się oddać swoją córkę Brutusowi za żonę i pozwolić Trojanom odejść w pokoju do innego kraju.Grecy dostarczyli Brutusowi dużą liczbę statków, a Trojanie odpłynęli, lądując ostatecznie w Totnes w Devon.

Później Brutus założył "Nową Troję" nad brzegiem Tamizy. "Nowa Troja" stała się wielkim miastem znanym dziś jako Londyn. To Brutus nadał wyspie swoje imię i sprawił, że nazwano ją Brytanią. Zadekretował, że ludzie będą odtąd nazywani Brytyjczykami, a język brytyjskim.

Należy tutaj powiedzieć, że nasze współczesne nazwy nie istniały wtedy. Nie było Anglii, Szkocji, Irlandii ani Walii. Wyspa Wielka Brytania otrzymała swoją nazwę dopiero trzy pokolenia po Eneaszu z Troi, czyli około 1100 lat przed naszą obecną erą. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, brytyjska historia zawiera odniesienia do geograficznych nazw miejsc, które nie są obecnie znane. Podobnie niektóre nazwy toDokładnie to samo można zaobserwować w starożytnych irlandzkich i szkockich historiach. Jednym z kluczy do ustalenia rzeczywistości wojny trojańskiej było właśnie to pytanie, dlaczego wszystkie te nazwy zostały zapisane w tych starożytnych historiach. Niewiarygodne jest to, że geografia świata Homera z epoki brązu okazała się nie znajdować w epoce brązu.Morze Śródziemne lub Egejskie, ale znacznie bliżej Wysp Brytyjskich!

Wojna trojańska była największą katastrofą starożytnego świata, ale prawda o niej nigdy nie została ustalona - aż do teraz! 30 lat badań prowadzonych przez historyka Bernarda Jonesa w końcu rozwiązało tę liczącą 3000 lat tajemnicę. Jego badania potwierdzają lokalizację wojny trojańskiej i miasta Troja z epoki brązu. W bezpośrednim wyniku jego odkrycia potwierdzają autentyczność trojańsko-brytyjskiej wojny trojańskiej.historia.

Bernard Jones jest emerytowanym multidyscyplinarnym profesjonalistą, Chartered Practitioner i Chartered Fellow, mającym za sobą całe życie pracy naukowej, technicznej, śledczej i badawczej. Jest także historykiem od ponad 35 lat, który ukończył studia podyplomowe w zakresie filozofii starożytnej / mitologii i historii starożytnej. Przez ostatnie trzy dekady wykorzystywał swoje umiejętności zawodowe doJego praca jako historyka zaowocowała dwiema niezwykłymi książkami. Pierwszą z nich jest "The Discovery of Troy and its Lost History", a druga nosi tytuł "The Voyage of Aeneas of Troy" i ukaże się jeszcze w 2019 roku.