پنج ناحیه دانلاو پنج شهر مهمی بودند که بر اساس قوانین و آداب و رسوم دانمارک در قلمرو مرسیای دانمارکی قرار داشتند. این پنج مکان حیاتی شامل لستر، ناتینگهام، دربی، استمفورد و لینکلن بودند که در قرن نهم تحت کنترل و کنترل وایکینگ‌ها بودند.

اشاره به Danelaw در یکی از مهمترین منابع برای در این دوره، تواریخ آنگلوساکسون. این اصطلاح اساساً به مناطق تحت قوانین و آداب و رسوم دانمارک اطلاق می شود که بعداً به معنای مرزهای جغرافیایی تعیین شده توسط توافق نامه گسترش یافت. Danelaw در اوج خود یک قلمرو فراگیر بود که از لندن تا شرق آنگلیا، از طریق میدلندز و تا شمال انگلستان گسترش یافت.

اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم زمان اقدام، غصب زمین، تسخیر و حمله به احزاب بود. در شمال اروپا، وایکینگ‌ها جزایر بریتانیا را در نظر گرفته بودند و مشتاق بودند که در جستجوی قلمرو، ثروت و اعتبار، سفرهای دریایی موفقی را آغاز کنند.

وایکینگ‌ها به یک نیروی نظامی و دریایی غالب تبدیل شده بودند و در سال 793 گروهی از وایکینگ های نروژی به صومعه معروف لیندیسفارن حمله کردند. این اولین حمله‌ای بود که در قرن‌های بعد علیه بریتانیا انجام شد، با حمله گروه‌های اسکاندیناوی به مناطقی در اسکاتلند، شتلند، اورکنی، هبرید، جزیره.انسان و ایرلند دانمارکی‌ها توجه خود را بر مرسیا و همچنین پادشاهی وسکس معطوف کردند، بنابراین نیاز به برنامه‌ای از سوی آلفرد کبیر داشتند.

آلفرد کبیر

در سال 865 حملات وایکینگ‌ها ابعاد جدیدی به خود گرفت و ارتش‌ها با هم ترکیب شدند و با هدف تسخیر پادشاهی‌های آنگلوساکسون در شرق انگلیس فرود آمدند. دو برادر مهیب هالفدان و ایوار بدون استخوان و همچنین فرمانده جنگ وایکینگ گوتروم، رهبری ائتلاف نیروهای معروف به ارتش بت‌های بزرگ را بر عهده داشتند.

وایکینگ‌ها در ماموریت خود موفق بودند، ارتش بت‌های بزرگ توانستند پادشاه مرسیان بورگرد را بیرون برانند، او را مجبور به فرار کردند و به جای آن مرسیان Ceolwulf II را به عنوان پادشاه منصوب کردند. با انجام این کار، آنها خواستار سوگند وفاداری به وایکینگ‌ها شدند.

در این مدت، هالفدان افراد خود را به شمال به نورثومبریا برد، در حالی که سئولولف به عنوان ریاست بر پادشاهی غربی منصوب شد. با این حال، گوتروم به قلمرو متعلق به آلفرد کبیر توجه داشت و توجه خود را به تصاحب وسکس معطوف کرد.

به منظور اجرای طرح خود، او یک اکسپدیشن را آغاز کرد و در اطراف بندر پول دریانوردی کرد و سپس نیروهای خود را با هم ترکیب کرد. به منطقه حمله کنند در حالی که آلفرد تلاش می کرد صلح را ایجاد کند، گوتروم ناامید باقی ماند و در 6 ژانویه 878 در حالی که آنها جشن اپیفانی را جشن می گرفتند، حمله غافلگیرانه ای را به آلفرد و پادشاهی آنگلوساکسون او انجام داد. تهاجم آلفرد را مجبور به فرار کرد،پناه گرفتن در سطوح سامرست و همزمان با جمع آوری نیروها به منظور جنگ با گوتروم یک بار دیگر، که در نبرد ادینگتون به اوج خود رسید.

در سال 878، آلفرد و نبرد گوتروم برای قلمرو به اوج رسید. نبرد ادینگتون با پیروزی نیروهای آلفرد که ارتش گوتروم را محاصره کرده بودند به پایان رسید و یک معاهده صلح مهم به نام پیمان ودمور را مجبور کرد.

در این شرایط جدید، مرزها به وضوح مشخص شده بودند و گوتروم مجبور به تغییر مذهب شد. به مسیحیت، نام Aethelstan و آلفرد به عنوان پدرخوانده او. به عنوان بخشی از صلحی که میانجی شد، پایه و اساس Danelaw پدیدار شد.

گوتروم دیگر به دنبال شکستن شرایط نبود، مرزها را بلامنازع باقی گذاشت و توجه خود را به شرق آنگلیا معطوف کرد، جایی که او ساکن شد و پادشاهی را ایجاد کرد. گوتروم، جایی که تا زمان مرگش ساکن شد.

در شرق، ناحیه مرسیا دانمارکی توسط پنج ارتش دانمارکی اداره می‌شد که در آن منطقه مستقر شدند و قوانین و آداب و رسوم بومی خود را معرفی کردند و پنج ناحیه را حفظ کردند. قلمرو و پایگاه مهمی برای قدرت سیاسی بود. به عنوان بخشی از Danelaw، پنج شهر اصلی ایجاد شد: دربی، لستر، لینکلن، ناتینگهام و استمفورد. جهان «بور» (یا «بورگ»)،تقریباً از آلمانی "بورگ" به معنای قلعه ترجمه شده است. بنابر این به عنوان بخشی از ساختار شهر، استحکامات و دیوارهای اطراف ساکنان را محصور می کرد و از آنها در برابر حملات محافظت می کرد.

در مجموع، Danelaw به حدود پانزده شیر می رسد که عبارتند از: لستر، ناتینگهام، دربی، لینکلن، یورک، اسکس، کمبریج، سافولک، نورثهمپتون، نورفولک، هانتینگدون، بدفورد، میدلسکس، هرتفورد و باکینگهامشر.

در سال های بعد، این مناطق به بخش برجسته ای از کشور تبدیل می شوند که در آن رهبران آن نفوذ زیادی داشتند. هر منطقه به عنوان یک جارلدوم دانمارکی اداره می شد، با قدرت کنترل زمین های شهرهای مستحکم و در عین حال پاسخگویی به اربابان در پادشاهی وایکینگ یورک که به نام جورویک نیز شناخته می شود.

یک محله مهم ناتینگهام بود که در سال 868 توسط وایکینگ ها تحت رهبری ایوار بی استخوان و هالفدان راگنارسون که محله های زمستانی در آنجا ایجاد کرده بودند، اشغال شد. اسکان دانمارکی ها به طور رسمی در حدود سال 877 آغاز شد و تا سال 918 ادامه یافت، زمانی که ادوارد از وسکس در تابستان به شهر مستحکم حمله کرد. در پاسخ، ادوارد دو سال بعد بره دیگری را به عنوان یک منطقه حائل ایجاد کرد که در آن شهرک را از تهاجمات بیشتر دانمارک ها مستحکم می کرد. Aethelflaed of Mercia

دومین ناحیه شامل دربی بود، منطقه ای که دانمارکی ها در سال 877 در آن سکونت گزیدند و تحت حکومت بودند.Danelaw تا سال 913 زمانی که بانوی Aethelflaed از Mercia یک بره در آن نزدیکی تأسیس کرد و مبارزاتی را علیه دانمارکی ها به راه انداخت. از آنجایی که حاکم محلی با ارتش هایی در نورث همپتون و لستر متحد شده بود، در ژوئیه 917 با موفقیت به داربی حمله کرد و منطقه را به کنترل مرسیا انگلیسی درآورد.

در همین حال، ناحیه در لینکلن در یک منطقه استراتژیک مهم در مسیر بین وسکس و یورک قرار داشت. با این حال، در این مکان از اکثر جنگ‌های بین آنگلوساکسون‌ها و وایکینگ‌های دانمارکی محافظت می‌شد، زیرا به‌طور باورنکردنی منزوی بود. دانمارکی ها تا سال 918 کنترل خود را در این منطقه حفظ کردند، زمانی که دانمارکی ها شروع به واگذاری کنترل مناطق در مرز مرسیا و وسکس کردند.

حکومت دانمارک در منطقه استمفورد زنده ماند و تحت تأثیر تلاش‌های الدورمن آتلنوث وست ساکسون باقی ماند. با این حال، در نهایت، پادشاه ادوارد در می 918 حمله موفقیت آمیزی را آغاز کرد، و دانمارکی ها را مجبور کرد شکست را بپذیرند، و نتوانستند بر ارتش وسکس غلبه کنند.

یکی از مهم ترین پنج منطقه، لستر بود که با تهدیدها روبرو شد. از پادشاه ادوارد بزرگ و آتلفلد که یک ناحیه در وارویک ایجاد کرده بودند. تا سال 917، نیروها بسیار زیاد بودند، با یک حمله بزرگ در سه مرحله انجام شد تا اینکه در نهایت در سال 918، تحت حمله و با ویران شدن حومه محلی توسط ارتش مرسی، شهر قلعه.تسلیم سربازان Aethelfaed شد.

علی‌رغم تلاش‌ها برای بازگرداندن کنترل دانمارک، پادشاه ادموند تا سال 942 پنج منطقه را بازپس گرفت، رویداد مهمی که در شعری با عنوان "تسخیر پنج منطقه" به یادگار گذاشته شد.

اثر Danelaw و اجرای آن را نمی توان دست کم گرفت. این نشان دهنده تلاشی هماهنگ از سوی افراد هر دو طرف برای ایجاد شرایط مسالمت آمیز برای همزیستی غیرنظامیان با جوامع همسایه آنگلوساکسون و وایکینگ ها تحت قوانین و آداب و رسوم مربوطه خود است.

جسیکا برین یک نویسنده آزاد متخصص در تاریخ. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.