Nienaruszony i zamieszkany normański zamek. Imponująca lokalizacja Bamburgh, na szczycie wysokiej bazaltowej skały z widokiem na rozległe piaski i dzikie Morze Północne, uczyniła go jedną z głównych atrakcji wielu książek o zamkach. W średniowiecznych tekstach był identyfikowany jako zamek Joyeus Garde Lancelota w tradycji arturiańskiej. Starożytna stolica potężnego królestwa Northumbrii, było kilkarodzaj struktury obronnej w Bamburgh od co najmniej VI w. Sugeruje się, że okupacja tego naturalnie obronnego miejsca na szczycie wychodni Whin Sill sięga tysięcy lat wstecz, a w czasach rzymskich było ono używane jako lokalizacja latarni morskiej.

Pierwsza pisemna wzmianka o zamku pochodzi z 547 r. n.e., kiedy został on zdobyty przez anglosaskiego władcę Idę z Bernicji. W tym momencie fortyfikacje były wykonane z drewna. Wczesna nazwa tego miejsca, Din Guyardi, poprzedza Idę. Bamburgh był następnie siedzibą królów Northumbrii, prawdopodobnie przyjmując późniejszą nazwę Bebbanburgh od Bebbe, drugiej żony wnuka Idy, króla Bernicji.Aethelfrith z Bernicii (593-617). Król Northumbrii Oswald, syn Aethelfritha i jego pierwszej żony Achy, był władcą, który zaprosił świętego Aidana do głoszenia kazań w pobliżu i w ten sposób wprowadził chrześcijaństwo do królestwa. Oswald przyznał Aidanowi ziemię, aby stworzyć fundację religijną w pobliskim Lindisfarne. Po jego śmierci w bitwie Oswald został patronem Northumberland, a jego kult rozszerzył się daleko.poza regionem.

Powyżej: Zamek Bamburgh

Chrześcijaństwo było dobrze ugruntowane w północno-wschodniej Anglii w VIII wieku, ale władza królewska była coraz słabsza. 8 czerwca 793 r., fatalny dzień dla Northumbrii, najeźdźcy wikingów zaatakowali klasztor Lindisfarne. Najazdy wikingów na bogate cele były kontynuowane, równowaga sił uległa zmianie, a królestwa w innych częściach wyspy stały się dominujące.

W 1095 r. w Bamburgh zbudowano masywny normański zamek i rozpoczął się kolejny etap historii Bamburgh. Bamburgh był tymczasowym domem - a czasem więzieniem - dla członków szkockiej arystokracji. Podczas Wojny Róż Bamburgh był twierdzą Lancasterów, która była zaciekle atakowana. Na początku XVI wieku Bamburgh był zrujnowany i znajdował się w rękach prywatnych, należących do lokalnego ForsterPóźniej stał się szpitalem i szkołą, a następnie został kupiony przez bogatego lokalnego przemysłowca, Lorda Armstronga, który rozpoczął prace renowacyjne, ale zmarł przed ich ukończeniem.

Zamek Bamburgh jest dziś własnością rodziny Armstrongów i jest otwarty dla zwiedzających. Wstęp jest płatny.

Powyżej: Wnętrze zamku Bamburgh. Uznanie autorstwa: Steve Collis. Na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 2.0 Generic.