Tradycyjny strój walijski
Niewiele krajów może powiedzieć, że ich strój narodowy mógł uratować naród!
Ostatnia inwazja na Wielką Brytanię miała miejsce w Fishguard w Walii w 1797 r., kiedy to wojska francuskie z powodzeniem wylądowały w pobliżu Llanwnda. Po szaleństwie grabieży, podczas którego spożyto dużo wina (portugalski statek został rozbity zaledwie kilka dni wcześniej, a jego ładunek "uratowany" przez miejscowych), wielu najeźdźców było zbyt pijanych, by walczyć. W ciągu dwóch dni inwazja upadła, a Francuzi poddali się.lokalna milicja.
O dziwo jednak, umowa kapitulacji odnosi się do kilku tysiąc Brytyjscy żołnierze w czerwonych płaszczach nacierający na Francuzów - ale było ich tylko kilku. sto W tej wiejskiej okolicy były jednak setki walijskich kobiet ubranych w tradycyjne czerwone peleryny i czarne kapelusze, które przyszły zobaczyć, co się dzieje. Z daleka wydaje się, że pijani Francuzi mogli pomylić te kobiety z brytyjskimi grenadierami!
Zobacz też: Narodziny NHS
Tradycyjny strój walijski był noszony przez kobiety na wiejskich obszarach Walii. Charakterystyczny strój opierał się na formie sukni wykonanej z wełny, w stylu z XVIII wieku, noszonej na gorsecie. Do tego dołączano drukowaną apaszkę, halkę, fartuch i dzianinowe pończochy. Strój uzupełniał kapelusz z wysoką koroną przypominający modę z XVII wieku oraz czerwony płaszcz z kapturem.
Przed końcem XVIII / początkiem XIX wieku nie było czegoś takiego jak walijski strój narodowy. W latach trzydziestych XIX wieku Lady Llanover, żona mistrza żelaza w Gwent, miała duży wpływ na zachęcanie do noszenia "narodowego" stroju. Uważała, że ważne jest ustanowienie walijskiej tożsamości narodowej, ponieważ w tym czasie wielu uważało, że ich tożsamość narodowa jest zagrożona. Zachęcała do używaniajęzyk walijski i noszenie rozpoznawalnego walijskiego stroju, opartego na tradycyjnym stroju wiejskich kobiet.
Przyjęcie kostiumu zbiegło się również z rozwojem walijskiego nacjonalizmu, ponieważ wzrost industrializacji był postrzegany jako zagrożenie dla tradycyjnego rolniczego stylu życia, a ponieważ większość kostiumów była wykonana z wełny, pobudziło to również walijski przemysł wełniany.
Wraz z postępem XIX wieku noszenie tradycyjnego stroju stało się mniej popularne, a do lat 80. XIX wieku walijski strój był noszony bardziej jako próba podtrzymania tradycji i celebrowania odrębnej walijskiej tożsamości, niż jako strój codzienny.
Dziś strój walijski jest noszony w Dniu Świętego Dawida oraz przez wykonawców na koncertach i eisteddfodau. Jest również bardzo ważny dla przemysłu turystycznego: lalki w strojach walijskich to doskonałe prezenty i pamiątki!
