اسکاتلند و انگلیس در طول قرن ها بارها علیه یکدیگر سلاح به دست گرفته اند. نبردهای اصلی شامل فلودن در سال 1513 و دانبار در سال 1650 است که ژاکوبیت ها در نبردهای پرستونپانس در سال 1745 و کالودن در سال 1746 علیه سلطنت بریتانیا سلاح به دست گرفتند.

نبرد فلودن - 9 سپتامبر 1513

در قرن نوزدهم، جین الیوت تصنیف غم انگیزی به نام "گل های جنگل" نوشت. این تصنیف دلهره آور و زیبا 300 سال پس از رویدادی که به یاد می آورد - نبرد فلودن در 1513 نوشته شده است.

جیمز چهارم اسکاتلند با 30000 مرد به انگلستان رفت و ارل ساری را که فرماندهی ارتش انگلیس را بر عهده داشت ملاقات کرد. ، در پایه تپه فلودن در نورثامبرلند. هانری هشتم در تورنای در شمال فرانسه بود و جنگ خود را علیه فرانسوی ها دنبال می کرد. ارل ساری 26000 مرد را تحت فرمان خود داشت. در یک حرکت جسورانه، ساری ارتش خود را تقسیم کرد و دور موقعیت اسکاتلندی ها چرخید و عقب نشینی آنها را قطع کرد. مردان اسلحه انگلیسی به اسکناس های کوتاه و هالبردها و اسکاتلندی ها با 15 فوتی پیک های فرانسوی مسلح بودند.

جیمز چهارم اسکاتلند

نبرد شدید و خونین بود، و اگرچه کوهستانی های ضعیف مسلح شجاعانه جنگیدند، اما آنها را فراری دادند. این یک پیروزی برای هالبرد انگلیسی بر شمشیر سنگین و شمشیر سنگین اسکاتلندی ها بود.

جیمز چهارم به همراه 10000 نفر از مردانش کشته شد - و گلهمه خانواده های نجیب اسکاتلند تلفات انگلیسی ها 5000 نفر بود.

نبرد دانبار – 3 سپتامبر 1650

نبرد دانبار در 3 سپتامبر 1650 رخ داد. دیوید لسلی، متحد سابق کرامول در نبرد مارستون مور، اکنون رهبر ارتش اسکاتلند بود.

الیور کرامول، با حمایت نیروی دریایی، در دانبار با اسکاتلندی ها ملاقات کرد. ارتش کرامول به دلیل بیماری ضعیف شده بود، اما وقتی کرامول در سپیده دم حمله کرد، اسکاتلندی ها آماده نبودند. اسکاتلندی ها کبریتی را که برای روشن کردن مشک های خود استفاده می کردند، به دلیل باران شدید شب خاموش کرده بودند. یک سواره نظام نیروی اصلی لزلی را در عقب گرفتار کرد و اسکاتلندی ها شکست خوردند.

تقریباً 3000 اسکاتلندی کشته یا زخمی شدند و 6000 اسکاتلند اسیر شدند. ادینبورگ به دست کرامول افتاد و لزلی مجبور شد به استرلینگ عقب نشینی کند.

نبرد پرستون پانس (East Lothian) - 20 سپتامبر 1745

پرنس چارلز ادوارد استوارت در ژوئیه 1745 در ساحل غربی اسکاتلند با همراهی تنها 9 مرد که چند اسلحه به همراه داشتند فرود آمد!

پرنس چارلز ارتشی از کوهنوردان را گرد هم آورد و در 16 سپتامبر 1745 به ادینبورگ لشکر کشید. اسکاتلندها، حدود 2400 نفر مردان، تجهیزات بدی داشتند، اسلحه بسیار کمی داشتند و سواره نظام آنها تنها 40 نیرو داشت.

سر جان کوپ در دانبار جمع شد که شش اسکادران اژدها و سه گروه از سربازان پیاده داشت. تعداد ارتش کوپ 3000 نفر و تعدادی توپخانه توسط توپچی های نیروی دریایی بود. کوپ یک داشتموقعیت قوی در مزرعه ذرت و پهلوهای او توسط علفزارهای باتلاقی محافظت می شد. اسکاتلندی ها نمی توانستند از میان علفزارهای باتلاقی حمله کنند، بنابراین در ساعت 04:00 به سمت شرق ارتش کوپ حمله کردند. هایلندرها حمله کردند و توپچی های کوپ فرار کردند، زیرا به نظر می رسید که هایلندرهای در حال پیشروی، با خورشید پشت سرشان، از ارتش بریتانیا بیشتر بودند.

اسکاتلندی ها 30 مرد کشته و 70 نفر زخمی کردند. انگلیسی ها 500 نفر از پیاده نظام و اژدها را از دست دادند. بیش از 1000 نفر اسیر شدند.

این پیوند را دنبال کنید و به شرح نبرد آران پل جانستون گوش دهید.

پس از پیروزی شاهزاده چارلز ادوارد به انگلستان رفت.

نبرد کولودن (اینورنس-شایر) – 18 آوریل 1746

ارتش دوک کامبرلند در 14 آوریل به نایرن رسید. ارتش نزدیک به 10000 نفر بود و با خمپاره و توپ همراه بود. تعداد ارتش چارلز استوارت 4900 نفر بود و از بیماری و گرسنگی ضعیف بودند. نبرد در یک لنگر باز در Drummossie رخ داد که برای روش حمله هایلندرها کاملاً نامناسب بود.

هایلندرها به جلو رفتند اما آنقدر به هم نزدیک بودند که فقط تعداد کمی از آنها جمع شده بودند. می تواند شلیک کند کامبرلند به گروه اسب‌ها (واحد) خود دستور داد و اسکاتلندی‌ها را در جناح چپ قتل عام کرد. چارلز استوارت با چند نفر از پیروان و بخشی از اسب فیتزجامز از میدان فرار کرد.

نبرد تمام شد اما مردان خود کامبرلند هیچ ربعی ندادند و تعداد کمی فرار کردند. اسکاتلندی های زخمیتیرباران شدند و بسیاری از بریتانیایی ها از چنین وحشیگری بیمار شدند.

این آخرین نبردی بود که در بریتانیا انجام شد و به آرمان یعقوبی ها در انگلستان پایان داد.

آنچه پس از نبرد اتفاق افتاد وحشتناک بود. ملت - وحشت بی رحمانه گلنز، زمانی که اسکاتلند توسط 'قصاب کامبرلند' برهنه شد.