Als de jaren vijftig in zwart-wit waren, dan waren de jaren zestig in Technicolor. De 'Swinging Sixties' blijven het bepalende decennium voor Groot-Brittannië. In slechts tien korte jaren was Londen getransformeerd van de sombere, conservatieve stad, die nog maar net de problemen van de Tweede Wereldoorlog begon te vergeten, in de hoofdstad van de wereld, vol vrijheid, hoop en belofte. Het was het centrum van alle opwinding; deEen stad waar alles mogelijk was. En toch, weet iemand echt hoe het mogelijk was dat tientallen jaren van verandering plaatsvonden in slechts tien jaar?

In de jaren zestig ontstond in Groot-Brittannië de eerste tienergeneratie die vrij was van dienstplicht. Jongeren kregen eindelijk een stem en de vrijheid om te doen wat ze wilden. De ouders van de tienergeneratie uit de jaren zestig hadden hun jeugd doorgebracht met vechten voor hun leven in de Tweede Wereldoorlog en wilden dat hun eigen kinderen van hun jeugd konden genieten en meer plezier en vrijheid konden hebben. Begin jaren zestig was het zover,tieners waren al aanzienlijk anders dan tien jaar geleden.

Een van de grootste, bepalende aspecten van de jaren zestig was muziek. Hoewel rock en roll in de jaren vijftig al effect begon te hebben op Groot-Brittannië, duurde het tot het begin van de jaren zestig en de opkomst van 'British Invasion'-groepen als The Beatles voordat de muziek echt revolutionaire veranderingen begon door te maken. The Beatles zijn een uitstekend voorbeeld van hoe muziek het leven van jonge Britten beïnvloedde. Hoewel ze doorgingen met hetIn 1967 werd Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band het keerpunt in de muziek en het inspireerde andere muzikanten, zoals The Beach Boys en The Rolling Stones, om te experimenteren met nieuwe geluiden en innovatieve muziekstukken te ontwikkelen. Hun latere albums bevatten teksten die aanzetten tot rebellie tegen de autoriteiten, zoals in 'Revolution'.Jongeren begonnen op te komen voor hun geloof en hun individualiteit.

Recreatieve drugs waren ook synoniem met de jaren zestig en werden steeds vaker gebruikt in het laatste deel van het decennium. Beelden van het Woodstock festival tonen mensen die high zijn van marihuana en LSD, dansend in velden met verf op hun gezicht en hun haar los wapperend. Het was heel moeilijk voor iedereen in de showbusiness om niet op een of andere manier betrokken te raken bij drugs en zo gemakkelijk beïnvloedbare jonge mensenop zoek naar plezier, werden velen aangemoedigd om hun idolen te volgen en hallucinogene drugs te nemen. LSD maakte mensen gelukkig en optimistisch en hielp de 'hippie'-beweging tot stand te brengen. De effecten van deze drugs werden ook weerspiegeld in psychedelische kunst en films, die nieuwe, levendige en opwindende kleuren en patronen naar voren brachten. De 'Yellow Submarine'-film met zijn combinatie van psychedelischefoto's en muziek illustreert dit perfect.

Hoewel Groot-Brittannië niet direct betrokken was bij de Vietnamoorlog, brachten Britse muzikanten zoals John Lennon het onder de aandacht van het Britse volk door te protesteren tegen het conflict. Liedjes zoals 'Give Peace a Chance' lieten mensen de gruwelen en zinloosheid van oorlog zien en fans volgden in de voetsporen van hun idolen om vrede en vrijheid na te streven. Dit werd een van de grootste aspecten die geassocieerd werden met de Vietnamoorlog.Mensen begonnen het gezag uit te dagen en in twijfel te trekken, iets wat tien jaar geleden nog ongehoord zou zijn geweest.

De Profumo-affaire, een schandalige mix van seks, spionnen en de overheid, trok in 1963 de aandacht van het publiek. De minister van Oorlog John Profumo werd ontdekt dat hij een affaire had met een vrouw die ook een relatie had met een Russische militaire attaché. Profumo ontkende de affaire, maar gaf later toe dat hij had gelogen tegen het Lagerhuis en nam ontslag. De affaire veranderde de relatie tussen de overheid en de regering.De traditionele eerbied voor gezagsdragers werd nu geleidelijk vervangen door wantrouwen en achterdocht.

De mode in het decennium weerspiegelde veel van de sociale veranderingen in de jaren zestig. Mary Quant werd beroemd door de popularisering van de minirok, die de belichaming werd van de mode uit de jaren zestig. De mini was ontworpen om vrij en bevrijdend te zijn voor vrouwen, zodat ze konden "rennen en springen". Haar modeontwerpen gebruikten eenvoudige geometrische vormen en kleuren die vrouwen een nieuw soort vrouwelijkheid gaven. Vrouwen waren vrij om meer te dragen dan de andere vrouwen.Speelse, jeugdige kleding die tien jaar eerder ongehoord zou hebben geleken. Aan het eind van de jaren zestig verschenen er psychedelische prints en levendige kleuren op kleding toen de hippiebeweging op gang kwam.

Feminisme begon een invloedrijkere ideologie te worden toen er in de jaren zestig meer banen beschikbaar kwamen voor jonge vrouwen. Hierdoor konden ze uit huis gaan en onafhankelijker worden. De anticonceptiepil werd in 1967 voor alle vrouwen gelegaliseerd en gaf hen de kans om hun hoop en dromen uit te breiden tot veel meer dan moederschap en huwelijk. De beweging voor vrouwenvrijheid stond in de kinderschoenen toenIn 1968 staakten 850 vrouwen in een Ford-fabriek in Dagenham voor gelijke beloning voor hun mannelijke collega's. Deze actie resulteerde in de goedkeuring van de Equal Pay Act van 1970. Bovendien raakten vrouwen steeds meer betrokken bij de politiek. In 1968 werd Barbara Castle bijvoorbeeld de eerste en enige vrouw die benoemd werd tot First Secretary of State en vrouwen begonnen een stem te vinden insamenleving en het besturen van het land.

De technologische vooruitgang in de jaren 1960 veranderde de manier waarop mensen hun vrije tijd doorbrachten drastisch. Door de toename van de werkgelegenheid in fabrieken en de toename van het geld konden mensen meer uitgeven aan vrijetijdsactiviteiten. Dankzij kleurentelevisie en zakradio's met transistor konden mensen hun vrije tijd besteden aan het luisteren naar muziek en het kijken van tv. Elke tiener had een transistorradio waarmee ze konden luisteren naarDe magnetron verkortte de tijd die vrouwen in de keuken doorbrachten, waardoor ze meer vrijheid en tijd kregen om te genieten. Tegen het einde van het decennium bereikten Neil Armstrong en Buzz Aldrin het onmogelijke door in 1969 de eerste mannen op de maan te worden. Het decennium eindigde met een optimistische noot en het vermogen om te dromen van iets groters en beters.

De jaren zestig waren een decennium van snelle veranderingen. Knipper even met je ogen en je zou het gemist hebben. Het was de periode waarin mensen eindelijk de vrijheid en individualiteit kregen waarvoor ze gevochten hadden en die we tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen. De jaren zestig begonnen somber en beperkt, maar tegen het einde waren de mensen vol hoop en optimisme voor een betere toekomst. Nu weten we wat Charlie Fleischer bedoelde met: "If youAls je je de jaren '60 herinnert, was je er niet echt bij". Ik denk dat ik er niet echt bij was...

Geschreven door Kimberley Watson, 17. Het is waar, ik was er niet echt bij, maar het is altijd het meest interessante decennium voor mij geweest vanwege de enorme veranderingen die in slechts tien jaar plaatsvonden. Ik hoop Geschiedenis te gaan studeren aan de universiteit om meer van het verleden te blijven ontdekken.