Magna Carta، یکی از اسنادی که نظام دموکراتیک ما بر آن استوار است و پیشرو قانون اساسی ایالات متحده است، به سال 1215 بازمی گردد. اندکی پس از اجرایی شدن آن، برخی از مالکان انگلیسی معروف به بارون اعلام کردند که شاه جان نیست. به ماگنا کارتا پایبند بودند و از دوفین فرانسوی که بعداً پادشاه لویی هشتم شد برای کمک نظامی علیه شاه جان متوسل شدند. لوئیس شوالیه‌هایی را برای کمک به بارون‌های شورشی فرستاد و انگلستان در آن زمان در جنگ داخلی بود که تا سپتامبر 1217 ادامه داشت.

من در لینکلن بزرگ شدم و به مدرسه Westgate رفتم، که درست در شمال قلعه واقع شده است. دیوارها، بسیار نزدیک به جایی که نبرد سرنوشت‌ساز لینکلن در 20 مه 1217 روی داد. با این حال، تنها در زمان‌های اخیر است که از نبرد معروفی که در جلوگیری از سقوط انگلستان تحت سلطه فرانسه تعیین‌کننده بود، مطلع شدم. چرا اینقدر ساکت است من نمی دانم! این از برخی جهات حداقل به اندازه نبرد هیستینگز اهمیت دارد، که وقتی همه چیز گفته شود و انجام شود، یک شکست بود!

در ماه مه 1216 و برخلاف میل پاپ اینوسنتی سوم، لوئیس یک نبرد کامل فرستاد. ارتش مقیاس که در ساحل کنت فرود آمد. نیروهای فرانسوی به همراه بارون های شورشی به زودی نیمی از انگلستان را تحت کنترل داشتند. در اکتبر 1216، پادشاه جان بر اثر اسهال خونی در قلعه نیوآرک درگذشت و هنری سوم نه ساله در گلاستر تاجگذاری کرد. ویلیام مارشال، ارل پمبروک، نقش نایب السلطنه پادشاه را بر عهده داشتاو موفق شد اکثر بارون های انگلستان را برای حمایت از هنری جذب کند.

ویلیام مارشال

در ماه مه 1217 مارشال در نیوآرک بود، پادشاه در ناتینگهام نزدیک بود. در آن زمان، و او از بارون های وفادار درخواست کمک کرد تا در تلاش برای رفع محاصره قلعه لینکلن توسط شورشیان و سربازان فرانسوی کمک کنند. قلعه تحت کنترل بانوی برجسته ای به نام نیکولا د لا های بود که پادشاه جان در سال 1216 او را به عنوان کلانتر لینکلن شایر منصوب کرد. این در آن روزهای دور بسیار غیرعادی بود. لویی به نیکولا قول داد که در صورت تسلیم شدن به نیکولا، از او عبور کند. او گفت نه!" با این حال، اکثر شهروندان لینکلن از مدعی فرانسوی تاج و تخت انگلیس حمایت کردند.

مارشال، با 406 شوالیه، 317 تیرانداز و سایر مردان جنگنده، از نیوآرک به سمت تورکسی در دشت شمال غربی لینکلن حرکت کرد. هشت مایلی دورتر بود و چند نفر را به شهر نزدیکتر فرستاد. عاقل بود که از جنوب نزدیک نشود. احتمالاً بالا رفتن از تپه بلندی که لینکلن بر روی آن ساخته شده است غیرممکن بود، اما همانطور که بود، نیروهای او به لینکلن رسیدند و از دروازه غربی شهر عبور کردند.

غرب دروازه، لینکلن، ساخته شده توسط ویلیام فاتح در قرن 11th

Earl of Chester همین کار را در نیوپورت آرچ (ساختاری رومی که تا به امروز باقی مانده است) انجام داد. نیروهای فرانسوی از حمله تعداد زیادی از مردان غافلگیر شدند.و جنگ وحشیانه در خیابان های باریک نزدیک به کلیسای جامع و قلعه رخ داد. فرمانده فرانسوی توماس کنت دو پرش کشته شد. گفته می شود که او 600 شوالیه و بیش از 1000 پیاده نظام را تحت فرمان خود داشت. رهبران شورشیان Saer de Quincey و Robert Fitzwalter اسیر شدند و بسیاری از مردان آنها تسلیم شدند. برخی دیگر از سراشیبی گریختند و نیروهای وفادار به هنری سوم تلافی سنگینی را بر لینکلن و شهروندانش گرفتند و حتی کلیساها را تخریب کردند. زنان و کودکانی که سعی داشتند از دست سربازان فرار کنند، زمانی که قایق های مملو از بار آنها در رودخانه ویتم واژگون شد غرق شدند.

تصویر قرن سیزدهم از نبرد دوم لینکلن

مارشال، ارل پمبروک، قبل از نبرد به افراد خود گفت: "اگر آنها را شکست دهیم، تا پایان عمر و برای خویشاوندان خود شکوه ابدی را به دست خواهیم آورد." نبرد دوم لینکلن در واقع جریان جنگ را تغییر داد که به عنوان جنگ بارون اول شناخته شد و از تبدیل شدن انگلستان به مستعمره فرانسه جلوگیری کرد.

نوشته اندرو ویلسون. اندرو ویلسون در لینکلن بزرگ شد و به دانشگاه دورهام رفت. او برای بیش از بیست سال برای یک آژانس کمک رسانی مستقر در جنوب غربی لندن کار کرد. علایق او زیاد است و شامل ساخت تابلوهای اکریلیک است.