Bitwa pod Neville's Cross
Spis treści
Po spektakularnym zwycięstwie angielskiego króla Edwarda III nad Francuzami pod Crecy w sierpniu 1346 r., francuski król Filip odwołał się do warunków Auld Alliance i poprosił swojego sojusznika, króla Szkocji Dawida II, o odwet w postaci inwazji na Anglię.
Po kilkutygodniowym szaleństwie w Northumberland, 12-tysięczna szkocka armia dotarła pod bramy miasta Durham 16 października 1346 roku.
Czekając na wypłatę 1000 funtów w ramach ochrony, Szkoci byli błogo nieświadomi, że angielskie siły składające się z około 7000 ludzi zebranych z północnych hrabstw Anglii zostały szybko zmobilizowane przez Williama Zouche, arcybiskupa Yorku.
Zobacz też: Choroby w średniowieczuSzkoci odkryli obecność angielskiej armii dopiero rankiem 17 października, kiedy natknęli się na nią w porannej mgle.
Ponieważ Anglicy znajdowali się na lepszym terenie, najeźdźcy znaleźli się w niekorzystnej sytuacji ze względu na nierówny teren, a ich formacje rozpadły się, gdy próbowali się posunąć naprzód.
Przeczuwając porażkę, wielu szkockich szlachciców uciekło z pola bitwy, pozostawiając króla Dawida II i jego straż przyboczną samym sobie.
Bitwa była katastrofalna dla Szkotów, ponieważ nie tylko ich król został pojmany i uwięziony, ale w roku, który nastąpił po niej, Anglicy wykorzystali swoją przewagę i zajęli praktycznie całą południową Szkocję.
Kliknij tutaj, aby zobaczyć mapę pola bitwy
Kluczowe fakty:
Data: 17 października 1346 r.
Wojna: Wojna stuletnia & Druga wojna o niepodległość Szkocji
Lokalizacja: Neville's Cross, niedaleko Durham, hrabstwo Durham
Zobacz też: Sir Francis Walsingham, generalny szpiegStrony konfliktu: Królestwo Anglii, Królestwo Szkocji
Zwycięzcy: Królestwo Anglii
Liczby: Anglia 7,000, Szkocja 12,000
Ofiary śmiertelne: Anglia znikoma, Szkocja ponad 1,000
Dowódcy: Lord Ralph Neville (Anglia), król Dawid II (Szkocja)