Jacquetta van Luxemburg was het oudste kind van de Franse graaf van St Pol; haar familie stamde af van Karel de Grote en waren neven van de Heilige Roomse Keizer. Ze groeide op terwijl de oorlog tussen Frankrijk en Engeland om haar heen woedde.

John, hertog van Bedford, was de jongste zoon van koning Hendrik IV. Nadat hij in 1432 zijn vrouw had verloren aan de pest, regelde hij een huwelijk met de zeventienjarige Jacquetta, die door haar geboorte zijn maatschappelijke gelijke was. Hoewel ze twee jaar getrouwd waren, waren ze kinderloos toen John in september 1435 stierf. De koning gaf Jacquetta de opdracht om naar Engeland te komen en gaf Sir Richard Woodville de opdracht om dit te regelen.

Jacquetta en Richard werden echter verliefd, maar Richard was een arme ridder, ver onder Jacquetta in sociale status. Toch trouwden ze in het geheim en dwarsboomden zo eventuele plannen van koning Hendrik om haar uit te huwelijken aan een rijke Engelse heer. Hun huwelijk was een morganatisch huwelijk, waarbij een van de partners, meestal de vrouw, sociaal minderwaardig was. Hendrik was woedend en gaf het stel een boete van 1000 pond.echter hun erfgenamen laten erven, wat ongebruikelijk was voor morganatische huwelijken in Engeland.

Verluchte miniatuur met het huwelijk van Edward IV en Elizabeth Woodville, 'Anciennes Chroniques d'Angleterre' door Jean de Wavrin, 15e eeuw

Als weduwe van de broer van Hendrik V en tante van de koning, gaf het koninklijk protocol Jacquetta de hoogste rang aan het hof van alle vrouwen, behalve de vrouw van Hendrik, Margaretha van Anjou, met wie Jacquetta door huwelijk verwant was. Ze was zelfs 'hoger in rang' dan de moeder van de koning en werd aangeduid als de 'Hertogin van Bedford', met behoud van de titel uit haar eerste huwelijk. Richard en Jacquetta woonden in hun landhuis opGrafton Regis bij Northampton kreeg veertien kinderen, waarvan de oudste, Elizabeth, in 1437 werd geboren.

In 1448 werd Richard benoemd tot Lord Rivers: zijn promotie zorgde ervoor dat zijn familie Hendrik VI steunde in de dynastieke vetes van de Wars of the Roses. De situatie veranderde met de overwinning van de Yorkisten in de Slag bij Towton in 1461 en de troonsovername door Edward IV. In het voorjaar van 1464 was Jacquetta's dochter Elizabeth weduwe, haar Lancastrian echtgenoot was in 1461 gedood. Binnen een paar jaar na de moord op haar man was Jacquetta's dochter Elizabeth weduwe.maanden was Elizabeth getrouwd met de jonge koning Edward IV.

Tijdgenoten waren geschokt dat de Koning zou trouwen met een Lancastrian weduwe en nog wel een 'gewone' ook, want Jacquetta's rang ging niet over op haar kinderen. Van de Koning werd verwacht dat hij een buitenlandse prinses zou trouwen om diplomatieke voordelen, niet uit liefde. De Engelse adel was ook gealarmeerd, want de twaalf ongetrouwde broers en zussen van de nieuwe Koningin zouden passende 'adellijke' huwelijken vereisen. Geen wonder dat deWoodville familie werden beschouwd als ' nieuwkomers ' in de rechtbank.

Richard Neville, graaf van Warwick, die een belangrijke rol had gespeeld bij de troonsbestijging van Edward, zou het meest verliezen. Zijn invloed nam af naarmate de Woodvilles invloedrijker werden aan het hof. In 1469 pleegde hij een staatsgreep tegen Edward door hem gevangen te zetten in Middleham Castle en in zijn naam te regeren. Warwick nam Rivers en zijn jongere broer gevangen en liet beiden terechtstellen. Warwick liet vervolgens een van zijn naaste vriendenaanhangers beschuldigen Jacquetta ervan hekserij te gebruiken om Edward te dwingen met haar dochter Elizabeth te trouwen (hieronder).

De moeder van de koningin van Engeland stond terecht voor maleficium (het gebruiken van tovenarij). De aanklager produceerde kleine loden figuurtjes als bewijs dat Jacquetta deze had gebruikt om haar 'huwelijksspreuk' uit te spreken.

Het was geen verrassing dat Jacquetta werd veroordeeld, maar ondertussen werd koning Edward vrijgelaten en heroverde zijn kroon, waardoor Warwick in ballingschap moest gaan. In februari 1470 werd Jacquetta vrijgesproken van alle aanklachten.

De machtsstrijd tussen Edward en Warwick ging door en in september 1470 werd Edward gedwongen om naar de Nederlanden te vluchten. Jacquetta en de hoogzwangere koningin Elizabeth zochten hun toevlucht in Westminster Abbey. In november beviel ze van de toekomstige koning Edward V, bijgestaan door haar moeder, haar dokter en een plaatselijke slager.

Toen Edward in april 1471 aan het hoofd van een leger terugkeerde naar Engeland, trok hij Londen in triomf binnen en konden Jacquetta en Elizabeth hun toevluchtsoord verlaten. Zijn overwinningen bij Barnet en Tewkesbury dat jaar garandeerden het Yorkistische koningschap in Engeland.

Jacquetta overleed het jaar daarop op 56-jarige leeftijd en werd begraven in Grafton, hoewel er geen gegevens over haar graf bewaard zijn gebleven. Onlangs is er een nalatenschap aan het licht gekomen. Onderzoek door genenspecialisten wijst uit dat Jacquetta drager was van het zeldzame Kell-Antigen-Mcleod syndroom dat verminderde vruchtbaarheid en psychotische gedragsveranderingen veroorzaakt bij de mannelijke nakomelingen van de familie.

Edward IV had tien kinderen bij Elizabeth Woodville en nog meer kinderen bij andere vrouwen, van wie er zeven hem overleefden. Het is dus onwaarschijnlijk dat het K-antigeen bij zijn ouders aanwezig was. Edward's vader, Richard Duke of York had 13 kinderen. Het is duidelijk dat de Yorkistische lijn zeer vruchtbaar was. Richard Woodville had ook 14 kinderen bij Jacquetta, wat suggereert dat het onwaarschijnlijk is dat hij de bron van het K-antigeen was.K-antigeen.

Maar als Jacquetta de bron was, zouden haar dochters het hebben gedragen en zouden vruchtbaarheidsproblemen zichtbaar zijn geweest bij de helft van de mannelijke kinderen van Edward IV en bij de helft van de mannelijke kleinkinderen. Helaas bereikte geen van Edward IV's zonen de volwassen leeftijd. Eén stierf op jonge leeftijd en de overige twee waren de 'Princes in the Tower'.

De vrouwen van de achterkleinzoon van Jacquetta, Henry VIII (hierboven), hadden veel miskramen, wat verklaard kan worden als het bloed van Henry het Kell-Antigen bevatte. Een vrouw die Kell-Antigen negatief is en een Kell-Antigen positieve man zal bij een eerste zwangerschap een gezond, Kell-Antigen positief kind voortbrengen. De antilichamen die zij produceert zullen echter de placenta passeren en de foetus aanvallen in volgendeAls je kijkt naar de geschiedenis van zowel Catharina van Aragon als Anne Boleyn, die allebei gezonde eerstgeborenen kregen gevolgd door meerdere miskramen, wordt dit een overtuigende theorie.

Als Jacquetta ook drager was van het Mcleod-syndroom, dat uniek is voor de Kell-aandoening, verklaart dat ook de lichamelijke en persoonlijkheidsveranderingen van haar achterkleinzoon Henry VIII in de jaren 1530; gewichtstoename, paranoia en persoonlijkheidsveranderingen zijn kenmerkend voor het Kell-Antigen/Mcleod-syndroom. Dat Jacquetta's mannelijke nakomelingen reproductief 'mislukt' waren, terwijl haar vrouwelijke lijn reproductief succesvol was, suggereertdat haar nalatenschap bestond uit het doorgeven van het Kell-antigeen aan de Tudor-lijn, wat uiteindelijk de ondergang ervan veroorzaakte.

Geschreven door Michael Long. Ik heb meer dan 30 jaar ervaring als docent geschiedenis op scholen en als examinator geschiedenis op A-niveau. Mijn specialisatie is Engeland in de 15e en 16e eeuw. Ik ben nu freelance schrijver en historicus.