តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ឆ្ងល់​ទេ​ថា​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មាន Jones ច្រើន​ក្នុង​សៀវភៅ​ទូរស័ព្ទ​វេល? នៅក្នុងការប្រៀបធៀបទៅនឹងនាមត្រកូលដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដែលលេចឡើងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសអង់គ្លេស ពង្សាវតារនៃប្រទេសវែលអាចបង្ហាញភាពស្មុគ្រស្មាញខ្លាំងនៅពេលព្យាយាមបំបែកបុគ្គលដែលមិនពាក់ព័ន្ធទាំងស្រុងចេញពីក្រុមតូចមួយនៃឈ្មោះ។

ជួរមានកំណត់នៃនាមត្រកូលវេល គឺដោយសារតែមួយផ្នែកធំចំពោះប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះវែលបុរាណ ដែលកុមារបានយកឈ្មោះរបស់ឪពុកជានាមត្រកូល។ ទំនាក់ទំនងគ្រួសារត្រូវបានបង្ហាញដោយបុព្វបទនៃ 'ap' ឬ 'ab' (កំណែខ្លីនៃពាក្យវេលសម្រាប់កូនប្រុស 'mab') ឬក្នុងករណីរបស់ស្ត្រី 'ferch' (វេលសម្រាប់ 'កូនស្រី') ។ ការបង្ហាញពីភាពស្មុគស្មាញបន្ថែមសម្រាប់អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត នេះក៏មានន័យថាឈ្មោះរបស់គ្រួសារមួយនឹងមានភាពខុសប្លែកគ្នាពេញមួយជំនាន់ បើទោះបីជាវាមិនមែនជារឿងចម្លែកសម្រាប់ឈ្មោះរបស់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងការយោងទៅជំនាន់ជាច្រើននៃគ្រួសាររបស់ពួកគេជាមួយនឹងឈ្មោះដូចជា Llewellyn ap Thomas ab Dafydd ap Evan ap Owen ap John ជាកន្លែងទូទៅ។

ក្នុងទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ 1300 ជិត 50 ភាគរយនៃឈ្មោះវេលត្រូវបានផ្អែកលើប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះ patronymic នៅក្នុងតំបន់ខ្លះ 70 ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនត្រូវបានដាក់ឈ្មោះនៅក្នុង អនុលោមតាមការអនុវត្តនេះ ទោះបីជានៅ North Wales វាក៏ជាតួយ៉ាងសម្រាប់ឈ្មោះទីកន្លែងដែលត្រូវបញ្ចូល ហើយនៅកណ្តាល Wales ឈ្មោះហៅក្រៅត្រូវបានគេប្រើជានាមត្រកូល។

វាត្រូវបានគេគិតថាប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះ patronymic ត្រូវបានណែនាំជាលទ្ធផលផ្ទាល់ ច្បាប់វេល,ដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាត្រូវបានណែនាំជាផ្លូវការទៅកាន់ប្រទេសដោយ Hywel Dda ("Hywel the Good") ស្តេចនៃប្រទេស Wales ពី Prestatyn ដល់ Pembroke ចន្លោះឆ្នាំ 915AD និង 950AD ហើយជារឿយៗគេហៅថា Cyfraith Hywel (ច្បាប់នៃ ហ៊ីវែល) ។ ច្បាប់បានកំណត់ថាវាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ប្រវត្តិពង្សាវតាររបស់បុគ្គលម្នាក់ឱ្យត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ និងកត់ត្រាទុក។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីកំណែទម្រង់ប្រូតេស្តង់នៅអឺរ៉ុបក្នុងកំឡុងសតវត្សទីដប់ប្រាំមួយ និងសតវត្សទីដប់ប្រាំពីរ អ្វីៗត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។ ខណៈពេលដែលកំណែទម្រង់ភាសាអង់គ្លេសជាលទ្ធផលមួយផ្នែកដោយសារតែចលនាសាសនា និងនយោបាយប៉ះពាល់ដល់ជំនឿគ្រិស្តសាសនានៅទូទាំងទ្វីបអឺរ៉ុបភាគច្រើនគឺផ្អែកលើគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល ពោលគឺបំណងប្រាថ្នារបស់ Henry VIII សម្រាប់ការលុបចោលអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ជាមួយភរិយាទីមួយរបស់គាត់គឺ Catherine of Aragon ។ Catherine មិនអាចបង្កើតកូនប្រុស Henry ជាអ្នកស្នងមរតកបាន ដូច្នេះគាត់ខ្លាចការសងសឹកនៃជម្លោះរាជវង្សដែលរងទុក្ខដោយប្រទេសអង់គ្លេសក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមផ្កាកុលាប (1455-1485) ដែលឪពុករបស់គាត់ Henry VII នៅទីបំផុតបានឡើងសោយរាជ្យនៅថ្ងៃទី 22 ខែសីហាឆ្នាំ 1485 ។ ជាស្តេចទីមួយនៃ House of Tudor។

Henry VIII និង Catherine of Aragon

ការបដិសេធរបស់ Pope Clement VII ដើម្បីលុបចោលអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ Henry និង Catherine ហើយទុកឱ្យ Henry មានសេរីភាពក្នុងការរៀបការម្តងទៀត នាំឱ្យមានព្រឹត្តិការណ៍ជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងសតវត្សទីដប់ប្រាំមួយ ដែលឈានដល់ទីបញ្ចប់នៅក្នុងសាសនាចក្រនៃប្រទេសអង់គ្លេសដែលបំបែកចេញពីអំណាចនៃសាសនាចក្ររ៉ូម៉ាំងកាតូលិក។ ជាលទ្ធផល Henry VIIបានក្លាយជាអភិបាលជាន់ខ្ពស់នៃសាសនាចក្រអង់គ្លេស ហើយសាសនាចក្រនៃប្រទេសអង់គ្លេសបានក្លាយជាសាសនាចក្រដែលបានបង្កើតឡើងរបស់ប្រទេសនេះ មានន័យថាជម្លោះខាងគោលលទ្ធិ និងផ្លូវច្បាប់ឥឡូវនេះបានសម្រាកជាមួយព្រះមហាក្សត្រ។ ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាមដណ្តើមយករបស់ Edward I ក្នុងឆ្នាំ 1282 ហើយវេលស៍បានប្រឈមមុខនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់អង់គ្លេសជាមួយនឹងការណែនាំនៃស្រុកបែបអង់គ្លេស និងជនជាតិវេលដែលបង្កើតឡើងដោយជនជាតិអង់គ្លេស និងម្ចាស់ជនជាតិដើមវេល ដែលត្រូវបានផ្តល់ងារជាភាសាអង់គ្លេសជាថ្នូរនឹងភាពស្មោះត្រង់ចំពោះបល្ល័ង្កអង់គ្លេស។ ច្បាប់ Welsh នៅតែជាធរមានសម្រាប់បញ្ហាផ្លូវច្បាប់ជាច្រើនរហូតដល់រជ្ជកាល Henry VIII។

Henry VIII ដែលគ្រួសារ Tudors មានភាពសមរម្យពីគ្រួសារ Welsh នៃ Tudur ពីមុនមក ពុំបានឃើញតម្រូវការក្នុងការ ធ្វើកំណែទម្រង់រដ្ឋាភិបាលវែលក្នុងអំឡុងពេលដែលទ្រង់ឡើងសោយរាជ្យ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ 1535 និង 1542 ជាលទ្ធផលនៃការគម្រាមកំហែងពីចៅហ្វាយនាយឯករាជ្យរបស់វែលស៍ ម៉ាចឺរ ហេនរីបានណែនាំច្បាប់នៅវេល កិច្ចការ 1535-1542។

ច្បាប់ទាំងនេះ មានន័យថាប្រព័ន្ធច្បាប់វេលត្រូវបានស្រូបចូលទាំងស្រុងទៅក្នុងប្រព័ន្ធភាសាអង់គ្លេសក្រោមច្បាប់ទូទៅរបស់អង់គ្លេស ហើយទាំងពីរអង្គម្ចាស់អង់គ្លេស ដែលត្រូវបានផ្តល់ដីវេលដោយ Edward I និងសហសម័យវែលជនជាតិដើមរបស់ពួកគេបានក្លាយជាផ្នែកនៃភាសាអង់គ្លេស Peerage ។ ជាលទ្ធផលនៃការបង្កើតរដ្ឋអធិបតេយ្យភាពទំនើបនៃប្រទេសអង់គ្លេសនេះ នាមត្រកូលថេរបានក្លាយទៅជាតំណពូជក្នុងចំណោមជនជាតិវេល ដែលជាទំនៀមទម្លាប់មួយដែលរីករាលដាលបន្តិចម្តងៗក្នុងចំណោមប្រជាជនវែលសេសសល់ ទោះបីជាប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះ patronymic នៅតែអាចត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងតំបន់ជនបទនៃ Wales រហូតដល់ដើមសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន។ នៃឈ្មោះដែលត្រូវជ្រើសរើស ដែលមិនត្រូវបានជួយដោយការធ្លាក់ចុះនៃចំនួននៃឈ្មោះពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក បន្ទាប់ពីកំណែទម្រង់ប្រូតេស្តង់។ នាមត្រកូលថេរថ្មីជាច្រើននៅតែបញ្ចូល "ap" ឬ ab ដើម្បីបង្កើតឈ្មោះថ្មីដូចជា Powell (យកពី ap Hywel) និង Bevan (យកពី ab Evan)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វិធីសាស្រ្តសាមញ្ញបំផុតសម្រាប់ការបង្កើតនាមត្រកូលបានមកពីការបន្ថែម 's' ទៅចុងបញ្ចប់នៃឈ្មោះ ដែលនាមត្រកូលវេលទំនើបទូទៅបំផុតដូចជា Jones, Williams, Davies និង Evans មានប្រភពដើម។ ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជៀសវាងការភ័ន្តច្រឡំរវាងបុគ្គលដែលមិនពាក់ព័ន្ធដែលមានឈ្មោះដូចគ្នា សតវត្សទីដប់ប្រាំបួនបានឃើញការកើនឡើងនៃចំនួននាមត្រកូលទ្វេរដងនៅក្នុងប្រទេសវែល ដែលជារឿយៗប្រើនាមត្រកូលរបស់ម្តាយជាបុព្វបទនៃឈ្មោះគ្រួសារ។

ខណៈដែលនាមត្រកូលវេលភាគច្រើនឥឡូវនេះត្រូវបានជួសជុលឈ្មោះគ្រួសារដែលត្រូវបានបន្សល់ទុកជាច្រើនជំនាន់នោះ មានការកើតឡើងវិញនៃប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះបុព្វបុរសក្នុងចំណោមអ្នកនិយាយវេលទាំងនោះដែលចង់រក្សាប្រវត្តិសាស្ត្រស្នេហាជាតិរបស់វែល។ ក្នុងទស្សវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ នៅក្នុងការវិលត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសវែលដែលឯករាជ្យជាងនេះ រដ្ឋាភិបាលនៃ Wales Act 2006 បានឃើញការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលវេលស៍សភា និងគណៈប្រតិភូ។អំណាចពីសភាទៅសភាដោយផ្តល់ឱ្យសភានូវសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបង្កើត "វិធានការ" ឬច្បាប់វេលស៍ជាលើកដំបូងក្នុងរយៈពេលជាង 700 ឆ្នាំ។ ទោះបីជាសម្រាប់ជាប្រយោជន៍នៃសៀវភៅទូរស័ព្ទវេលស៍ សង្ឃឹមថាប្រព័ន្ធដាក់ឈ្មោះ patronymic នឹងមិនត្រឡប់មកវិញពេញលេញ!