ترکیبی دست نخورده از قلعه نورمن، عمارت ژاکوبین و خانه روستایی. قلعه بولسوور مکانی چشمگیر در انتهای دماغه ای از زمین را اشغال می کند. این قلعه که توسط خانواده Peverel در قرن دوازدهم ساخته شد، زمانی که نسل خانواده از بین رفت، به ملک تاج تبدیل شد. Peverel ها همچنین بنیانگذاران قلعه Peveril در نزدیکی Castleton بودند و اولین ویلیام Peverel پسر نامشروع ویلیام فاتح بود. این قلعه یکی از چندین پادگانی بود که توسط سربازان هنری دوم در جریان شورش پسرانش و حامیان آنها قرار گرفت. در طول این درگیری و پس از آن، ارلز دربی ادعای مالکیت بولسوور و همچنین قلعه پوریل را داشتند. اگرچه این قلعه در قرن سیزدهم تحت برخی تعمیرات قرار گرفت،پس از محاصره در سال 1217، آن ​​را به یک خرابه تبدیل شده بود. عمارت و قلعه توسط سر جورج تالبوت در سال 1553 خریداری شد و پس از مرگ پسر دومش، هفتمین ارل شروزبری، آنچه از قلعه بولسوور باقی مانده بود را به سر چارلز کاوندیش، برادر ناتنی و برادر شوهرش فروخت. 4>

قلعه بولسوور از هوا

کاوندیش برنامه های بلندپروازانه و غیرمعمولی برای بولسوور داشت. او با همکاری با طراح و سازنده رابرت اسمیتسون، قلعه ای را تصور کرد که بتواند از ولبک، مقر اصلی خانواده کاوندیش، به عنوان خلوتگاه استفاده کند. علاوه بر این، راحت و شیک خواهد بود، با این حال ظاهر بیرونی آن ادای احترامی به شکل یک نگهبان کلاسیک نورمن است که به طرز چشمگیری بر روی دماغه نزدیک پایه اصلی نشسته است. این قرار بود قلعه کوچکی باشد که تا سال 1621 پس از مرگ کاوندیش و معمارش تکمیل نشد. ساخت و ساز در زمان ویلیام پسر چارلز کاوندیش و بعداً دوک نیوکاسل و برادرش جان ادامه یافت. آنها از سبک ایتالیایی معمار اینیگو جونز استفاده کردند، که شهرت او شروع به تأثیرگذاری بر ساخت و ساز فراتر از لندن کرد. حتی امروزه، برخی از نقاشی‌های دیواری شکننده جزو گنجینه‌های منحصربه‌فرد بولسوور هستند.

از لحاظ داخلی، معماری انبار تلفیقی از سبک رومی و گوتیک بود، در حالی که مبلمان، به سرپرستی معمار جان اسمیتسون، پسر رابرت، تجملاتی بود وراحت ویلیام کاوندیش همچنین محدوده تراس را اضافه کرد که اکنون به عنوان خرابه ای بدون سقف در امتداد یک لبه سایت قرار دارد. زمانی که این مکان به تازگی ساخته شد، مکانی شیک و شیک بود که شایسته استقبال از پادشاه چارلز اول و همسرش هنریتا ماریا در سال 1634 بود. تمام کارها در بولسوور در طول جنگ داخلی متوقف شد و بولسوور توسط نمایندگان پارلمان نادیده گرفته شد تا عملاً ویران شود. . ویلیام کاوندیش پس از تبدیل شدن به دوک نیوکاسل پس از احیای سلطنت، شروع به بازسازی قلعه و گسترش محدوده تراس با یک آپارتمان دولتی کرد. کاوندیش که یک سوارکار مشهور بود که کار معروفی در مورد سوارکاری نوشت، یک خانه سواری اختصاصی نیز ساخت که به طور کامل باقی مانده است و امروزه نیز برای نمایش های باشکوه سوارکاری مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان مرگ او در سال 1676، بازسازی قلعه بولسوور کامل شد، اگرچه در زمان پسرش هنری، که آپارتمان دولتی را خراب کرد و اجازه داد محدوده تراس از بین برود، رو به زوال بود. قلعه بولسوور در سال 1945 توسط دوک پورتلند اهدا شد و به مالکیت دولتی درآمد. متعاقباً بازسازی و تثبیت شد، زیرا در معرض خطر فرونشست معدن در Bolsover Colliery قرار گرفت.

سقف نقاشی شده در قلعه بولسوور