Gdy w 1914 r. wybuchła wojna, miliony mężczyzn zgłosiły się na ochotnika, ale niektórzy z nich, gotowi do walki i sprawni fizycznie, zostali odrzuceni z powodu zbyt niskiego wzrostu.

W momencie wybuchu pierwszej wojny światowej wymagany wzrost rekrutów do armii brytyjskiej wynosił 160 cm (5 stóp i 3 cale), a obwód klatki piersiowej wynosił co najmniej 86,36 cm (34 cale).

Wkrótce okazało się, że zasada ta wykluczała wielu mężczyzn, zwłaszcza tych z obszarów przemysłowych i górniczych, którzy poza tym doskonale nadawali się do służby.

Mężczyźni ci byli nie tylko sprawni fizycznie, ale wielu z nich desperacko chciało "zrobić swoje" i dołączyć do wojska. Po tym, jak odmówiono mu w każdym biurze rekrutacyjnym z powodu jego wzrostu, jeden z górników był tak wściekły, że oświadczył, że będzie walczył z każdym mężczyzną, aby udowodnić, że jest równie dobrym wojownikiem jak każdy inny. Podobno walczył z sześcioma mężczyznami, zanim został odciągnięty. Stało się to w Birkenhead, Cheshire, a kiedyLokalny poseł, Alfred Bigland, dowiedział się o tym i napisał do sekretarza stanu ds. wojny, lorda Kitchenera.

Bigland skrytykował to, co postrzegał jako niepotrzebne odrzucanie sprawnych, zdrowych mężczyzn i poprosił Kitchenera o pozwolenie na utworzenie niewymiarowej jednostki bojowej. Chociaż Biuro Wojny zaakceptowało ten pomysł, odmówiło jego sfinansowania.

Bigland postanowił więc utworzyć własną kompanię i powstał 15 Batalion, 1 Birkenhead, The Cheshire Regiment, składający się ze zdrowych mężczyzn o wzroście od 4 stóp 10 cali (140 cm) do 5 stóp 3 cali (160 cm). Nazwano ich Bantams od małego agresywnego ptactwa, które stało się godłem batalionu.

Kiedy rozeszła się wieść o Bantamach, mężczyźni z całego kraju przybyli do Birkenhead, aby się zaciągnąć. Do listopada 1914 roku było 3000 nowych rekrutów Bantamów i utworzono drugi batalion.

Lokalna gazeta, The Birkenhead News, wzięła sobie mężczyzn do serca i wręczyła im emaliowane odznaki z wygrawerowanym napisem "BBB" oznaczającym "Bigland's Birkenhead Bantams".

Pomysł ten szybko rozprzestrzenił się w innych częściach kraju, a kolejne bataliony Bantamów powstawały w Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Szybko zyskały one reputację zaciekłych i odważnych, co zostało wyrażone w poniższym współczesnym anonimowym wierszu:

Każdy z nich to kieszonkowy Herkules

pięć stóp i trochę,

rodzaj esencji Bovril

sześć stóp brytyjskiego żwiru.

Po częstych bójkach w barach w Glasgow, zrzędliwy 18. batalion Highland Light Infantry, batalion Bantam, zyskał tak zaciekłą reputację, że miejscowi nadali mu przydomek Devil Dwarfs.

Bataliony Bantam nie były jednak pozbawione problemów. Łatwiej było zaciągnąć się do jednostki Bantam, jeśli było się niepełnoletnim. Ponadto, wraz z postępem wojny bataliony Bantam zaczęły tracić część swojej tożsamości. Jako byli górnicy, wielu mężczyzn zostało przeniesionych do kompanii drążących tunele, a ze względu na ich mniejszy rozmiar, niektórzy zostali również przeniesieni do raczkujących pułków czołgów. Cierpieli oniW wyniku tych wydarzeń i wprowadzenia poboru do wojska, pod koniec wojny bataliony Bantam okazały się w dużej mierze nieodróżnialne od innych brytyjskich jednostek.

Billy Butlin, z Butlin's Holiday Camps, zaciągnął się do armii kanadyjskiej podczas pierwszej wojny światowej i został przeniesiony do batalionu Bantam we Francji. Poeta Isaac Rosenberg, autor książki Wiersze z okopów Innym godnym uwagi Bantamem był Henry Thridgould, który przy wzroście 4 stóp i 9 cali był najkrótszym kapralem w armii brytyjskiej.