ကျွန်ုပ်တို့သည် အင်္ဂလိပ်လို ကိုယ့်ကိုယ်ကို လူကြီးလူကောင်း၊ တန်းစီပုံ၊ စားသောက်ပုံ၊ ယဉ်ကျေးစွာပြောဆိုတတ်သည့်လူမျိုး။ ၁၆၄၂ မှာ ငါတို့ကိုယ်တိုင် စစ်တိုက်ခဲ့တယ်။ ညီအကို နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ သားကို ဆန့်ကျင်ဖို့ နှိုးဆော်ရင်း အင်္ဂလိပ်ပြည်တွင်းစစ် ဟာ ငါတို့ရဲ့ သမိုင်းမှာ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ ကိစ္စပါ။ အမှန်မှာ၊ စစ်ပွဲကြောင့် မထိမခိုက်နိုင်သော အင်္ဂလိပ် 'လူကြီးလူကောင်း' မျှသာ ရှိခဲ့သည်။

သို့တိုင် မည်သို့စတင်ခဲ့သနည်း။ ဘုရင်နှင့် လွှတ်တော်ကြား အာဏာပြိုင်ဆိုင်မှုသာ ဖြစ်ပါသလား။ Tudor ဘာသာရေး ရိုလာကိုစတာမှာ ထားခဲ့တဲ့ ဒဏ်ရာတွေက အပြစ်တင်စရာလား။ ဒါမှမဟုတ် ငွေနဲ့ပတ်သက်သလား။

မြင့်မြတ်သောအခွင့်အရေး – ဘိသိက်ခံဘုရင်တစ်ပါးအား အတားအဆီးမရှိ အုပ်စိုးရန် ဘုရားသခင်ပေးထားသည့်အခွင့်အရေး— ယာကုပ် ၁ (၁၆၀၃-၂၅) တွင် အခိုင်အမာ တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ဘုရင်တစ်ပါးသည် မြေကြီးဆိုင်ရာ အခွင့်အာဏာမရှိဟု အမိန့်ပေးခြင်းဖြင့် သူ၏နိုင်ငံရေးတရားဝင်မှုကို အခိုင်အမာပြောဆိုခဲ့သည်။ သူ့ပြည်သူတွေရဲ့ဆန္ဒ၊ အထက်တန်းစား ဒါမှမဟုတ် လွှတ်တော်အပါအဝင် တခြားနယ်ပယ်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု မဟုတ်ဘူး။ ဤအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်အောက်တွင် ဘုရင်၏အာဏာကို ဖြုတ်ချရန်၊ ဖြုတ်ချရန် သို့မဟုတ် ကန့်သတ်ရန် ကြိုးပမ်းမှုတိုင်းသည် ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဆန့်ကျင်ပါသည်။ အုပ်ချုပ်ခွင့် ပေးထားသည့် ဘုရားသခင် ၏ အယူအဆ သည် ဤခေတ် တွင် ပေါက်ဖွား လာ သည် ၊ AD 600 လောက်အထိတော့ သူတို့ရဲ့ မတူညီတဲ့ Anglo-Saxon ပြည်နယ်တွေမှာရှိတဲ့ အင်္ဂလိပ်တွေက သြဇာအာဏာရှိသူတွေကို ဘုရားသခင်ရဲ့ကောင်းချီးတွေကို လက်ခံခဲ့တယ်လို့ ကောက်ချက်ချခဲ့ပါတယ်။

ဒီကောင်းချီးက အမှားမခံတဲ့ခေါင်းဆောင်ကို ဖန်တီးပေးသင့်ပြီး လွဲချော်မှုတွေလည်း ရှိပါတယ်။ သေချာပေါက် ဘုရားသခင်က မင်းကို အုပ်စိုးဖို့ အခွင့်အာဏာ အပ်နှင်းထားတယ်ဆိုရင် သေချာပေါက် သရုပ်ပြသင့်ပါတယ်။ဒီတာဝန်ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ အောင်မြင်အောင် ထမ်းဆောင်နိုင်ပါ့မလား။ 1642 တွင် Charles သည် ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း အကျင့်ပျက်ခြစားမှုနှင့် အစုလိုက်အပြုံလိုက် အစွန်းရောက်မှုများဖြင့် ဝန်းရံထားပြီး သူ့ဘာသာရေး မသေချာမရေရာမှုကို ဖုံးကွယ်ထားသည့် ပါးလွှာသော ကုလားကာကို ဆုပ်ကိုင်ထားရန် စိတ်အားထက်သန်နေပါသည်။ သူသည် ပါလီမန်နှင့် အင်္ဂလန်ပြည်သူတို့ အတွက် သိသိသာသာ ထင်ထင်ရှားရှား သိသာထင်ရှားသော အချက်မှာ အတုမရှိသော ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။

ပါလီမန်သည် အင်္ဂလိပ်သမိုင်းတွင် ဤအချက်တွင် မြင်သာထင်သာသော အာဏာမရှိပေ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရင်၏အကြံဉာဏ်များ ပေးဆောင်ရန်နှင့် အခွန်ကောက်ခံရန် ကူညီပေးလိုသည့် ဘုရင်မင်းမြတ်၏ အပျော်သဘောဖြင့် တွေ့ဆုံခဲ့ကြသော မင်းမျိုးမင်းနွယ်များ စုစည်းမှုဖြစ်သည်။ ဘုရင်သည် တရားဝင်အခွန်များသတ်မှတ်ရန် ၎င်းတို့၏ခွင့်ပြုချက်တံဆိပ်ကို လိုအပ်သောကြောင့် ယင်းတစ်ခုတည်းက ၎င်းတို့အား သြဇာအာဏာအချို့ပေးခဲ့သည်။ ငွေရေးကြေးရေး အခက်ကြုံတဲ့အခါ ဘုရင်က လွှတ်တော်ကို နားထောင်ရမယ်။ Tudor နှင့် Stuart ခေတ်၏ ခမ်းနားထည်ဝါသော လူနေမှုပုံစံများနှင့် တန်ဖိုးကြီးသောစစ်ပွဲများတစ်လျှောက် ပါးလွှာစွာဆန့်ထုတ်ကာ Crown သည် ရုန်းကန်နေရသည်။ သူ၏မြင့်မားသောအင်္ဂလီကန် (ဤနေရာတွင်ဖတ်ပါ ကက်သလစ်ရုပ်ဖျက်ထားသော) မူဝါဒများနှင့် အလေ့အကျင့်များကို တိုးချဲ့လိုသောဆန္ဒနှင့် အတူ ချားလ်စ်သည် ပါလီမန်၏ဘဏ္ဍာရေးအထောက်အပံ့ကို လိုအပ်နေပါသည်။ ဤထောက်ခံမှုကို ဆိုင်းငံ့လိုက်သောအခါ Charles သည် ၎င်းအား ၎င်း၏မြင့်မြတ်သောအခွင့်အရေးကို ချိုးဖောက်မှုတစ်ခုအဖြစ်မြင်ပြီး 1629 ခုနှစ် မတ်လတွင် ပါလီမန်ကို ထုတ်ပယ်ခဲ့သည်။ ချားလ်စ်သည် အင်္ဂလန်ကို ပါလီမန်မပါဘဲ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည့်နောက် ဆယ့်တစ်နှစ်တာကာလအတွင်း 'ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အုပ်ချုပ်မှု' ဟု ခေါ်ဆိုသည်။ . ပါလီမန်မရှိသော စီရင်ချက်သည် မကြုံစဖူးမဟုတ်သော်လည်း လွှတ်တော်သို့ ဝင်ရောက်ခွင့်မရှိပေ။ဘဏ္ဍာရေး ဆွဲငင်အား၊ ချားလ်စ်၏ ရံပုံငွေများ ရယူနိုင်စွမ်းမှာ အကန့်အသတ်ရှိသည်။

အထက်- Charles I ဘုရင်လက်ထက် ပါလီမန်

Charles's ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ စည်းမျဉ်းသည် 'မင်းတို့ တိုင်းပြည်သားတွေကို အရှက်ကွဲအောင် ဘယ်လို နှောင့်ယှက်မလဲ' လို့ ဖတ်ရတယ်။ သူ၏ အမြဲတမ်း Ship Tax ကို မိတ်ဆက်ခြင်းသည် လူအများအတွက် အနှောက်အယှက်အရှိဆုံး မူဝါဒဖြစ်သည်။ Ship Tax သည် စစ်ဖြစ်ချိန်၌ ပင်လယ်နယ်နိမိတ်ရှိသော ခရိုင်များမှ ပေးဆောင်သော မြဲမြံသောအခွန်ဖြစ်သည်။ ရေတပ်အား အားကောင်းစေရန်အတွက် အသုံးပြုရမည်ဖြစ်ပြီး၊ သို့မှသာ အဆိုပါ ခရိုင်များကို ၎င်းတို့ အခွန်ပေးဆောင်သည့် ငွေကြေးဖြင့် ကာကွယ်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သီအိုရီအရ၊ ၎င်းတို့သည် ငြင်းခုံ၍မရသော မျှတသောအခွန်ဖြစ်သည်။

ချားလ်စ်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည် အင်္ဂလန်ရှိ စီရင်စုအားလုံးသို့ တစ်နှစ်ပတ်လုံး သင်္ဘောခွန်ကို 1634 နှင့် 1638 ကြားတွင် နှစ်စဉ် £150,000 မှ £200,000 ဝန်းကျင်ပေးပါသည်။ ထွက်ပေါ်လာသော တုံ့ပြန်မှုများနှင့် လူကြိုက်များသော အတိုက်အခံများက ဘုရင်၏အာဏာကို စစ်ဆေးရန်အတွက် ထောက်ခံမှု တိုးပွားလာကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။

ဤထောက်ပံ့မှုသည် ယေဘူယျအခွန်ပေးဆောင်သူများထံမှသာမက ပရိုတက်စတင့်အင်္ဂလန်ရှိ ပရိုတက်စတင့်တပ်ဖွဲ့များထံမှလည်း လာပါသည်။ Mary I ပြီးနောက်၊ နောက်ဆက်တွဲ အင်္ဂလိပ်ဘုရင်များအားလုံးသည် ပရိုတက်စတင့်များဖြစ်သည်။ ဘာသာရေးအရ ရိုလာကိုစတာရဲ့ တည်ငြိမ်မှုက အင်္ဂလန်မှာ ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်ရင် ဘာသာရေးလမ်းကြောင်းအတိုင်း တိုက်ခိုက်မယ်လို့ ယုံကြည်တဲ့ Tudor ခေတ်က လူအများရဲ့ ကြောက်ရွံ့မှုကို ငြိမ်သက်စေခဲ့တယ်။

အပြင်ပန်း ပရိုတက်စတင့်တစ်ယောက်ရှိတုန်း ချားလ်စ်က ကျွန်မလက်ထပ်ခဲ့တယ်။ ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ Henrietta Maria ကက်သလစ်ဘာသာဝင်တစ်ဦးထံ။ ရိုမန်ကက်သလစ် အစုလိုက်အပြုံလိုက် အစုလိုက်အပြုံလိုက် ကြားဖူးသည်။နေ့စဉ်သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းဆောင်တွင် မကြာခဏဆိုသလို သူမ၏သားသမီးများ၊ အင်္ဂလိပ်ထီးနန်းဆက်ခံမည့်သူအား အစုလိုက်အပြုံလိုက်ကျင်းပလေ့ရှိသည်။ ထို့အပြင်၊ သူ၏သူငယ်ချင်းဂိုဏ်းချုပ်ဝီလျံလဒ်၏အင်္ဂလိပ်ချာ့ချ်အား ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို Charles ၏ထောက်ခံမှုကို လူအများက ကက်သလစ်ဝါဒကို နောက်ပြန်လှည့်ခြင်းအဖြစ် လူအများကရှုမြင်ကြသည်။ ရောင်ခြယ်ပြတင်းပေါက်များနှင့် ဘုရားကျောင်းများအတွင်း အနုအရင့်များကို ပြန်လည်မိတ်ဆက်ခြင်းသည် Puritans နှင့် Calvinists အများအပြားအတွက် နောက်ဆုံးကောက်ရိုးဖြစ်သည်။

အထက်- ဂိုဏ်းချုပ် William Laud

သူ၏ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကိုဆန့်ကျင်သူများကိုတရားစွဲဆိုရန် Laud သည် မြေယာတွင်အာဏာအရှိဆုံးတရားရုံးနှစ်ခုဖြစ်သည့် High Commission နှင့် Court of Star Chamber ကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။ တရားရုံးများသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဘာသာရေးအမြင်များကို ဆင်ဆာဖြတ်တောက်ခြင်းအတွက် ကြောက်ရွံ့လာပြီး လူကြီးလူကောင်းများအပေါ် ယုတ်ညံ့သော ပြစ်ဒဏ်များချမှတ်ခြင်းအတွက် သင့်လျော်သော လူတန်းစားများကြားတွင် လူကြိုက်များခြင်းမရှိပေ။ ဥပမာအားဖြင့်၊ 1637 ခုနှစ်တွင် William Prynne၊ Henry Burton နှင့် John Bastwick တို့သည် ဖြတ်တောက်ခြင်း၊ ခုတ်ထစ်ခြင်း၊ ခုတ်ထစ်ခြင်းနှင့် ခရစ်ယာန်ဘာသာရေးဆန့်ကျင်ရေးလက်ကမ်းစာစောင်များထုတ်ဝေခြင်းတို့အတွက် ရက်အကန့်အသတ်မရှိ ထောင်ချခံခဲ့ရသည်။

Charles ၏ ဤမူဝါဒအမျိုးအစားများအတွက် ဆက်လက်ပံ့ပိုးကူညီမှုသည် ပံ့ပိုးမှုတွင် ဆက်လက်တည်ရှိနေပါသည်။ သူ့အာဏာကို ကန့်သတ်လိုသူများအတွက်။

အောက်တိုဘာ ၁၆၄၀ တွင် Charles ၏ လူကြိုက်မများသော ဘာသာရေးမူဝါဒများနှင့် မြောက်ပိုင်းအာဏာကို တိုးချဲ့ရန် ကြိုးပမ်းမှုများသည် စကော့လူမျိုးများနှင့် စစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ စစ်တိုက်ရန် ပိုက်ဆံမရှိသော ချားလ်စ်အတွက် ဘေးအန္တရာယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင် မြောက်ကိုစီးပြီး တိုက်ပွဲကို ဦးဆောင်ခဲ့တယ်။စကော့တလန်တပ်များက သိမ်းပိုက်ထားသော Tyne နှင့် Durham တို့အပေါ် နယူးကာဆယ်ကို ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။

ပါလီမန်တစ်ခုအတွက် လူထုတောင်းဆိုမှုများ ကြီးထွားလာခဲ့ပြီး Charles သည် ၎င်း၏နောက်ထပ်ခြေလှမ်းသည် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ဘဏ္ဍာရေးဆိုင်ရာ ကျောရိုးတစ်ခု လိုအပ်မည်ဖြစ်ကြောင်း Charles မှ သဘောပေါက်ခဲ့သည်။ စကော့တို့ကို Newcastle နှင့် Durham တွင်ရှိနေစေသော အရှက်ရစေသော Ripon စာချုပ်၏နိဂုံးချုပ်ပြီးနောက်၊ Charles သည် ပါလီမန်ကို ဆင့်ခေါ်ခဲ့သည်။ ဘုရင်နှင့် တိုင်းပြည်ကို ကူညီရန် တောင်းဆိုခြင်းသည် ဤပါလီမန်အသစ်တွင် ရည်ရွယ်ချက်နှင့် အာဏာကို တိုးပွားစေသည်။ ယခု သူတို့သည် တိုင်းပြည်တွင် အစားထိုးအာဏာကို ဘုရင်ထံ ပေးအပ်သည်။ အင်္ဂလိပ်ပြည်တွင်းစစ်တွင် နှစ်ဖက်စလုံးကို ထူထောင်ထားသည်။

စစ်ပွဲဆီသို့ လျှောကျလာမှုသည် ဤအဆင့်မှစပြီး ပိုမိုသိသာလာသည်။ အဲဒါက ရှောင်လွှဲလို့ မရဘူးလို့ မဆိုလိုဘူး၊ ဒါမှမဟုတ် Charles I ကို နောက်ဆက်တွဲ ဖယ်ရှားပြီး ကွပ်မျက်လိုက်တာဟာ သူ့ကို ဆန့်ကျင်သူတွေရဲ့ ခေါင်းထဲမှာတောင် အယူအဆတစ်ခု ဖြစ်နေပါတယ်။ သို့သော်လည်း အာဏာချိန်ခွင်လျှာသည် စတင်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ Archbishop Laud နှင့် Lord Strafford တို့ အပါအဝင် Kings ၏ အရင်းနှီးဆုံး အကြံပေးများကို ဖမ်းဆီးခြင်းနှင့် ရုံးတင်စစ်ဆေးခြင်းများကို ပါလီမန်တွင် အချိန်မဖြုန်းပါ။

၁၉၄၁ ခုနှစ် မေလတွင် Charles သည် ပါလီမန်၏ ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ အင်္ဂလိပ်ပါလီမန်ကို ဖျက်သိမ်းခြင်းကို တားမြစ်သည့် မကြုံစဖူးသော လုပ်ရပ်တစ်ခုကို လက်ခံခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ယခုအခါ ပါလီမန်သည် သင်္ဘောခွန်နှင့် The Star Chamber နှင့် High Commission ၏ တရားရုံးများကို ဖျက်သိမ်းလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

နောက်နှစ်တွင် ပါလီမန်သည် ပိုမိုခိုင်မာသော တောင်းဆိုချက်များကို စတင်မိတ်ဆက်ခဲ့ပြီး၊1642 ဇွန်လတွင် ဤအရာများသည် Charles ခံနိုင်ရည်ရှိလွန်းလှသည်။ အောက်လွှတ်တော်သို့ ဝင်ရောက်ဆွေးနွေးခြင်းနှင့် ပါလီမန်ငါးဦးကို ဖမ်းဆီးရန် ကြိုးပမ်းမှုတွင် ၎င်း၏ သတ္တိရှိရှိ တုံ့ပြန်မှုသည် မဆုံးဖြတ်ရသေးသော ပါလီမန်အမတ်များအကြား နောက်ဆုံးထောက်ခံမှု အကြွင်းအကျန်များကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ နှစ်ဖက်စလုံးကို ပုံဆောင်ခဲများဖြင့် ပုံဖော်ထားပြီး တိုက်ပွဲလိုင်းများ ရေးဆွဲထားသည်။ Charles I သည် 1642 ခုနှစ် ဩဂုတ်လ 22 ရက်နေ့တွင် Nottingham တွင် သူ၏စံနှုန်းကို မြှင့်တင်ခဲ့သည်- ပြည်တွင်းစစ် စတင်ခဲ့သည်။

အထက်- ဘုရင် Charles သည် Edgehill တိုက်ပွဲမတိုင်မီ ပြင်ဆင်နေ

ဒါကြောင့် အင်္ဂလိပ်ပြည်တွင်းစစ်ရဲ့ ဇစ်မြစ်က ရှုပ်ထွေးပြီး ရောယှက်နေတယ်။ အင်္ဂလန်သည် အနှစ်သုံးဆယ်စစ်ပွဲတွင် ကက်သလစ်နှင့် ပရိုတက်စတင့်တပ်ဖွဲ့များ တိုက်ခိုက်ခဲ့သည့် ပြင်းထန်သောတိုက်ပွဲများကို ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့ပြီး အင်္ဂလန်သည် ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးအတော်အတန်ထိတ်လန့်ကာ လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း၊ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး၏ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များသည် မျက်နှာပြင်အောက်တွင် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ချားလ်စ်သည် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၏ ဘာသာရေးအနာဂတ်အတွက် ၎င်း၏ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် ပတ်သက်၍ လူအများ၏ကြောက်ရွံ့မှုကို ရှောင်ရှားရန် အနည်းငယ်မျှသာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

ငွေသည်လည်း အစကတည်းက ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်၊ အထူးသဖြင့်၊ အထူးသဖြင့်၊ Elizabeth I နှင့် James I တို့၏ အုပ်စိုးစဉ်အတွင်း တော်ဝင်ဘဏ္ဍာများကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းခဲ့သည်။ အဆိုပါပြဿနာများသည် ချားလ်စ်၏ ပြည်သူ့ဘဏ္ဍာများကို မှားယွင်းစွာ စီမံခန့်ခွဲခြင်းကြောင့် ပိုမိုဆိုးရွားလာပြီး 'တရားမျှတမှုမရှိသော' အခွန်အသစ်များကို မိတ်ဆက်ခြင်းဖြင့် တိုးပွားလာနေပြီဖြစ်သော Crown ဆန့်ကျင်ရေး စိတ်ဓာတ်များ တိုးလာနေသော Crown ဆန့်ကျင်ရေး စိတ်ဓာတ်များပေါ်တွင် ရိုးရှင်းစွာ ထည့်သွင်းခဲ့သည်။ နိုင်ငံ။

ဤအချက်နှစ်ချက်က Charles သည် သူ၏ မြင့်မြတ်သောအခွင့်အရေး၊ စိန်ခေါ်နိုင်သော အုပ်ချုပ်ပိုင်ခွင့်ကို ယုံကြည်ကြောင်း သက်သေပြနေသည်။ ငွေကြေး၊ ဘာသာရေးနှင့် အာဏာတို့ကို လေ့လာခြင်းအားဖြင့်ဤအချိန်တွင် အချက်တစ်ချက်သည် ၎င်းတို့အားလုံးကို ဖြတ်သန်းနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားပြီး အင်္ဂလိပ်ပြည်တွင်းစစ်၏ အဓိကအကြောင်းရင်းအဖြစ် မှတ်သားထားရမည်ဖြစ်သည်။ ၎င်းမှာ Charles I ကိုယ်တိုင်၏ သဘောထားနှင့် အကျင့်စာရိတ္တ ကင်းမဲ့သော ဘုရင်တစ်ပါး၏ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။

ပထမအင်္ဂလိပ်ပြည်တွင်းစစ်တိုက်ပွဲများ-

David Muscroft / Shutterstock ၏နဖူးစည်းပုံ။ com