Vaak aangeduid als de Romaanse talen, stammen de voornamelijk Franse, Spaanse, Portugese en Italiaanse gesproken woorden uit de tijd van de Romeinse bezetting en de Latijnse taal die het rijk verenigde. Dit werd verder versterkt toen het rooms-katholieke geloof zich over Zuid-Europa verspreidde.

Zelfs de dagen van de week in deze talen hebben romantische connotaties en ontlenen hun naam aan de hemel. Maandag is in het Frans vernoemd naar de maan - lundi (la lune is 'de maan'), mardi (dinsdag) is vernoemd naar de planeet Mars, mercredi (woensdag) ontleent zijn naam aan de Romeinse god Mercurius, terwijl jeudi (donderdag) is vernoemd naar Jupiter, vendredi (vrijdag) is gebaseerd op de Romeinse godinVenus, met samedi (zaterdag), of "Dag van Saturnus" en tenslotte hebben de meeste Romaanse talen het Latijn overgenomen voor "Dag van de Heren", zoals in het Frans dimanche.

Het zuiden van Groot-Brittannië, of Engeland zoals we het nu noemen, bleef echter in een vacuüm achter ten opzichte van de rest van Europa toen de bezetter, de Romeinen, rond 410 snel wegtrok uit de regio en de inheemse bevolking achterliet om zichzelf te beschermen tegen de invasies van de Angelsaksen.

De Angelsaksische stammen die hier aankwamen waren heidense stammen die veel goden aanbaden. Elke god beheerste een bepaald deel van hun dagelijks leven, zoals het gezin, het verbouwen van de gewassen, het weer en vooral oorlog en dood!

En zo blijft het tot op de dag van vandaag, dat in schril contrast met die Romaanse talen, de Angelsaksische Engelssprekende wereld de gemeenschappelijke erfenis deelt dat hun dagen van de week nog steeds de kreten van die heidense krijgersstammen inluiden. De dagen van de week die we tegenwoordig allemaal herkennen zijn inderdaad vernoemd naar de voornamelijk Angelsaksische goden die het dagelijks leven beheersten, bijvoorbeeld;

Maandag - Monandæg (Dag van de Maan - de dag van de maan, in het Oudnoors Máni, Mani "Maan", zie hieronder);

Dinsdag - Tiwesdæg (Tiw-dag - de dag van de god van oorlog en gevecht. Tiw, Tiu of het Noorse Tyr, stond ook bekend als de hemelgod en werd erkend als de meest vaardige in zwaardvechten... ondanks het feit dat hij maar één hand had! Hij was ook beroemd om zijn eer, rechtvaardigheid en moed);

Woensdag - Wodnesdæg (de dag van Woden - de dag van de belangrijkste Angelsaksische god Woden (de Noorse Odin). Hij wordt ook geassocieerd met oorlog en Angelsaksische krijgers keken naar hem om hen te beschermen op het slagveld. Ze geloofden vooral dat hij hun speerarmen kon leiden, omdat de speer het heilige wapen van Woden was);

Thor stort zich door de hemel met de bliksemschichtige hamer Mjöllnir, de handschoenen Járngreipr en de riem Megingjörð. Zijn wagen wordt getrokken door de geiten Tanngrisnir en Tanngnjóstr. Door Johannes Gehrts, 1901.

Donderdag - Ðunresdæg (Dag van Thor - de dag van de god Ðunor of Thunor. Thor is een van de beroemdste goden in de Noorse mythologie en wordt algemeen erkend als de hamerzwaaiende god die wordt geassocieerd met donder, bliksem en vruchtbaarheid. Zijn amuletten in de vorm van een hamer zijn in menig Angelsaksisch graf gevonden);

Vrijdag - Frigedæg (Dag van Frige - de dag van de godin Frige (het Noorse Frigg), de vrouw van Woden. Wodens vrouw was de godin van de liefde en werd geassocieerd met alles wat met huis, huwelijk en kinderen te maken had. Ze werd erkend als de moeder van de aarde en de Angelsaksen keken naar haar om voor een goede oogst te zorgen);

Zaterdag - Sæternesdæg (Dag van Saturnus - de dag van de Romeinse god Saturnus, wiens feest "Saturnalia", met de uitwisseling van geschenken, is opgenomen in onze viering van Kerstmis. In tegenstelling tot andere Engelse dagnamen lijkt hier geen godverwisseling te zijn geprobeerd);

Zondag - Sunnandæg (zonnedag - de dag van de zon, in het Oudnoors Sól, Sol "zon", zie hieronder).

De wolven die Sol en Mani achtervolgen' (1909) door J.C. Dollman.

In de Noorse mythologie waren Sol en Mani zus en broer, die voor het eerst tevoorschijn kwamen toen de wereld werd gevormd. Nadat de goden de hemel hadden geschapen, reed Sol met haar zonnewagen door de hemel om de aarde te verlichten. Mani's wagen leidde de loop van de maan en regelde het wassende en afnemende maanlicht. Beide wagens worden afgebeeld terwijl ze met grote snelheid door de lucht reizen, achtervolgd door wolven. Men geloofde dat alsde wolven de Zon en de Maan zouden inhalen, zouden de sterren allemaal van de hemel verdwijnen en zou dit het signaal zijn van de laatste strijd tussen goed en kwaad die het einde van de wereld zou kunnen betekenen.

En nog een laatste gedachte... Pasen is duidelijk een christelijk feest, toch? Nee, het woord Pasen komt van de Angelsaksische godin van de lente en de dageraad, Eostre, of Ostara, of Eéstre. Volgens de Eerwaarde Bede hielden de mensen tijdens Eostremonath (de oude Angelsaksische naam voor april) festivals ter ere van haar om de eerste warme lentewinden te verwelkomen.