0 Mama wa Mabunge alikasirishwa sana na usafi mbaya wa kibinafsi wa jirani yake, Baba Mzee Thames. Uvundo wa maji yake machafu ulikuwa umefika kwenye pua za wanasiasa katika Majumba yao mapya ya Bunge yaliyokamilika huko Westminster. majengo yao ambayo yanaangalia mto. Wajumbe wachache, kwa hakika, walidhamiria kuchunguza jambo hilo kwa undani kabisa, wakajitosa ndani ya maktaba, lakini mara moja wakasukumwa na kurudi nyuma, kila mtu akiwa na leso puani.”

The Thames. , iliyotumika kwa karne nyingi kama mahali pa urahisi pa kutupia maji taka na vilevile taka za nyumbani na viwandani (bila kutaja miili ya mhasiriwa wa mara kwa mara wa mauaji na maharamia aliyeuawa), ilikuwa ikipungua katika joto la kiangazi hadi kibubujiko cha uchafu unaonuka. Harufu ilikuwa tu dhahiri zaidi ya matatizo. Jambo la kuhangaisha zaidi lilikuwa tishio kwa afya.

Wakuu wa jiji walikuwa na kinyesi cha kushughulikia kila wakati lakini mnamo 1858 ndio ilikuwa ukubwa wa shida. Katika zama za kati, Tudor na Stuart wakusanyaji wa "udongo wa usiku" walizunguka jiji wakisafisha nyumba za watu. Walijulikana kama watafuta dhahabu,kwa vile wakati mwingine kulikuwa na dhahabu katika yao thar privies, iwe ilidondoshwa kwa bahati mbaya au kuwekwa humo kwa makusudi. Ilionekana kuwa mahali salama pa kutosha ambapo hakuna yeyote isipokuwa wezi waliojitolea zaidi au waliokata tamaa wangeingia. Wakusanyaji udongo wa usiku walichukua mizigo yao kutoka jijini ili kurutubisha mashamba, mfumo ambao ulikuwa bado unatumika katika maeneo ya mashambani na vijiji vya uchimbaji madini kaskazini mashariki hadi kufikia karne ya 20.

Katika karne ya 17, taka za London. alikuwa kushughulikiwa na nje ya macho, nje ya akili sera. Funika juu ya mito ya Fleet na Walbrook na uitumie kama mifereji ya maji machafu - kazi imekamilika. Karne iliyofuata, ya 18, ni muhimu kwa sababu nyingi, ikiwa ni pamoja na falsafa ya kutaalamika, uanzishwaji wa sera za kifalme za Uingereza, na kofia za tricorne za kupendeza kama zinazovaliwa kama Poldark. Ilikuwa pia wakati mzuri wa ujenzi wa mifereji ya maji taka ya miji mikuu, ambayo mingi ilisababisha mifereji ya maji na vifuniko ambavyo vilikuwa rahisi kwa milipuko kutoka kwa kujengwa kwa gesi ya methane.

Mwanzoni mwa karne ya 19, London. ulikuwa mji wa kibiashara wenye shughuli nyingi uliokuwa ukipitia ongezeko kubwa la watu. Hata hivyo, chini ya mitaa kulikuwa na miundombinu ya kusambaza maji ambayo bado ilikuwa ya zama za kati, kwa kutumia mabomba ya maji yaliyotengenezwa kwa mbao. Kufikia katikati ya karne ya 19 ugavi wa maji ulikuwa umeboreshwa, ambayo ilimaanisha kwamba watu wa London hawakuweza tu kupata maji safi ya kunywa, lakini pia.kwa shauku chukua tabia ya kusukuma maji huku vyoo vilivyo na manyoya mapya vilianza kuwa vya kawaida katika makazi. Taka zote ziliishia kwenye Mto Thames. Hali ilikuwa inakaribia wakati wa mgogoro na mamlaka haikuweza kudai kuwa hawakuwa wameonywa.

Msanii wa tamthilia ya mandhari John Martin alikuwa tayari ametayarisha mipango ya kina katika miaka ya 1820 kutatua tatizo la Thames iliyochafuliwa ya London. Rafiki wa mwanasayansi Michael Faraday, Martin alikuwa mtaalamu wa mazingira aliyefanikiwa sana ambaye alipendezwa na nyanja zinazokua za sayansi na teknolojia kama vile alivyokuwa kwenye sanaa. Uchoraji wake ulikuwa wa kiwango kikubwa, kama vile "mpango wake mkuu" wa 1828, ambao unaonyesha kina cha uelewa wake wa kanuni za uhandisi.

Angalia pia: Earl Godwin, Mfalme Asiyejulikana

Mpango huo ungeunda mpango kuweka tuta la Thames kwenye viwango vitatu, kuenea kwa maili nne kwenye benki ya kushoto na kwa kiasi kidogo kwenye benki ya kulia. Safu wima za Doric ziliauni kila moja ya viwango. Ubunifu huo uliundwa kwa kuzingatia msongamano wa magari ya mtoni, kwani boti zingeweza kutua kando ya tuta, ambapo vinyago na korongo zingesubiri kupakia na kupakua mizigo. Ndani ya nguzo kungekuwa na njia za umma zinazoendana sambamba na mto, maghala na maeneo ya kuhifadhi. (Hatimaye, bila shaka, kungekuwa na “John Martin Riverside Shopping Mall”.) Iliyokuwa imefungwa na isiyoonekana chini ya nguzo hiyo palikuwa na mfereji wa maji machafu mkubwa (6m) kwa upana wa kubeba barabara.taka ambazo vinginevyo zingechafua mto. Maji taka yangechujwa na kusafishwa kwa teknolojia iliyobuniwa na Martin, ili maji safi pekee yarudi kwenye Mto Thames.

Ulikuwa muundo ambao ulivutia macho na kushughulikia kwa ufanisi tatizo la maji taka ya London. Ikiwa ingetekelezwa, ingeunda tuta la Thames lenye sura tofauti kabisa na tunalojua leo. Pia ingetoa suluhisho la kweli kwa tatizo la kudumu la matembezi mengi ya nje ya mto yanayoharibiwa na hali ya hewa ya Uingereza isiyotabirika. Iliunda sehemu tu ya mpango mkuu wa Martin kwa ajili ya urembo wa London ambao alikuwa amechapisha kama “ Mpango wa Kusambaza Maji Safi kwa Miji ya London na Westminster, na ya Kuboresha Kina na Kurembesha Sehemu za Magharibi za Metropolis ” mnamo 1828.  Pengine ilikuwa mbali sana kabla ya wakati wake. Haikutekelezwa.

Lazima ilikuwa vigumu kwa Martin kujizuia kusema “Nilikuambia hivyo” wakati kipindupindu kilipowasili London kwa mara ya kwanza mwaka wa 1832, baada ya kuanza Sunderland mwaka uliotangulia licha ya kuwekwa karantini. vikwazo. Watu 6,536 walikufa London, na wastani wa 20,000 kitaifa, kutokana na mlipuko huu. Wakati wa janga kuu la pili mnamo 1848 idadi ya vifo huko London iliongezeka zaidi ya mara mbili. Mlipuko wa tatu mnamo 1853-54 ulidai maisha 10,738 katika mji mkuu. Baada ya hapo, thekuongezeka kwa hali ya msongamano wa watu, usambazaji duni wa maji na kushindwa kushughulika na maji taka na maji taka kulimaanisha kwamba  hakuna jiji la Uingereza ambalo lilikuwa salama kutokana na hatari ya ugonjwa wa kipindupindu.

Angalia pia: Giro Mbwa wa Nazi

Wakati wa mlipuko wa 1848, gazeti la Times lilipokea barua moja kwa moja kutoka kwa watu wa makazi duni ya mji mkuu: “ Tunaishi katika tope na uchafu. Hatuna privez, hakuna mapipa ya vumbi, hakuna splies za maji na hakuna bomba au suer mahali pote. Colera ikija, Bwana tusaidie. ” Lilikuwa suala la nchi nzima; mnamo 1842 Edwin Chadwick alibainisha katika " Reports on the Sanitary Condition of the Laboring Population " kwamba Glasgow, ambapo asilimia 50 ya watoto hawatawahi kufikia siku yao ya kuzaliwa ya tano, ilikuwa " inawezekana chafu zaidi na isiyo na afya kuliko miji yote ya Uingereza ”. Chadwick alipendekeza maboresho ya usambazaji wa maji na utupaji wa maji taka ili kupunguza viwango vya magonjwa na vifo. Hadi katikati ya karne ya 19, dawa, kama vile usambazaji wa maji wa London wa enzi za kati, zilionyesha imani na teknolojia za enzi ya mapema. Nadharia ya miasma ya ugonjwa bado ilikuwa imeenea. Dhana hii, yenye mizizi yake katika zama za kati na hata zama za awali, ilitokana na wazo kwamba ugonjwa ulienezwa hewani na miasma ya ajabu, iliyounganishwa kwa njia fulani isiyoeleweka na hali chafu na maiti zinazooza.

Wajanja na wajanja. daktari mwangalifu John Snowalikuwa karibu kupinga hilo. Wakati wa mlipuko wa kipindupindu wa 1848 - 49 aliona kwamba viwango vya vifo vilikuwa vya juu katika maeneo ambayo maji yalitolewa na makampuni mawili: Lambeth, na Southwark na Vauxhall Water Company. Je, tatizo la maji lilikuwa ni tatizo? Alichapisha karatasi mnamo 1849 yenye kichwa " Katika Njia ya Mawasiliano ya Kipindupindu ", akiweka mbele nadharia yake. Ilikuwa na athari ndogo.

Kipindupindu kilipozuka tena mwaka wa 1854, Snow aliona idadi kubwa ya vifo katika Broad Street, Soho, ambapo watu walitumia pampu ya maji ya jumuiya. Aliondoa mpini ili pampu isiweze kutumika na hakukuwa na vifo zaidi kwenye barabara hiyo. Maji yalikuwa yamechafuliwa na shimo la maji lililokuwa karibu kupitia ufa wa matofali yake. Alichapisha matokeo yake. Viongozi waliendelea kunung'unika "Upuuzi, ni miasma, kila mtu anajua hilo!" na kupuuza.

Badiliko la bahari katika dawa lilitarajiwa, na baada ya muda lilifanyika, na kazi ya waanzilishi kama vile Louis Pasteur, Joseph Lister, Ignaz Semmelweiss na Robert Koch hatimaye ikapata kutambuliwa. Ilikuwa ni Uvundo Mkubwa wa 1858 wa kucheza mpira wa miguu juu ya wanasiasa ambao hatimaye walipata matokeo fulani, ingawa. Hata uchunguzi wa mwanasayansi mashuhuri Michael Faraday miaka michache kabla ya uvundo haukutosha kuisukuma serikali kuchukua hatua. Alichukua safari kando ya Mto Thames ili kujionea hali yake, akieleza katika barua kwa Times jinsialidondosha vipande vya karatasi ndani ya mto alipokuwa akipita ili kupima mwonekano wake. Aliwaambia waandishi wa habari jinsi “ karibu na madaraja uzio ulivyokunjamana katika mawingu mazito kiasi kwamba yalionekana juu ya uso… mto wote ulikuwa kwa wakati huo mfereji wa maji machafu halisi ”.

The jibu la serikali wakati wa siku za mwanzo za uvundo huo lilikuwa ni kumwaga mapazia ya Mabunge ya Bunge kwa kutumia kloridi ya chokaa, kabla ya kuanza hatua ya mwisho ya kumponya Baba Thames aliyechoka kwa kumwaga chokaa chaki, kloridi ya chokaa na asidi ya kaboliki moja kwa moja ndani. maji. Bila shaka ukinung'unika "Ni miasma, unajua!" ilipokuwa inamiminwa.

Wakati huu isingeoshwa. Ili tu kuthibitisha kwamba wabunge wanaweza kuchukua hatua kwa haraka wanapochochewa na kichefuchefu, wanasiasa hao waliharakisha kupitia mswada wa kutatua tatizo hilo na kuutia saini kuwa sheria katika muda wa siku kumi na nane, muda ambao ni rekodi. Gazeti la Times lilipaswa kutoa maelezo yake ya kawaida ya dhihaka, likibainisha kwamba walimpuuza Faraday na walianza kuchukua hatua wakati “ ukaribu wao na chanzo cha uvundo ulipokazia fikira zao kwa sababu zake kwa njia ambayo miaka mingi ya mabishano na kampeni. imeshindwa kufanya… ”

Saa yaja, mtu anakuja. Mhandisi mshauri Joseph Bazalgette, ambaye tayari alikuwa akifanya kazi kama mpimaji wa Tume ya Metropolitan ya Mifereji ya maji taka, aliajiriwa kusimamia mpango wa mabomba ya maji taka, vituo vya kusukuma maji nauundaji upya wa tuta za London. Matokeo ya juhudi zake za ajabu bado yanadumisha afya ya London leo. Huenda Uvundo Mkuu usiwe na kumbukumbu ya kihistoria ya Moto Mkuu au Tauni ya London, lakini ushawishi wake hatimaye ulikuwa kwa manufaa ya jiji.