کلمه "قبیله" از زبان گالیکی آمده و به معنای فرزندان است و اعضای آن ادعای خویشاوندی را از اجداد مشترکی که نامش را داشتند، داشتند و حتی فقیرترین طایفه خود را اصیل‌تر از هر جنوبی می‌دانستند.

در قرن هفدهم، رئیس قبیله هم جنتلمن و هم بربر بود. او قلمرو خود را با رضایت طایفه ای که اعضای آن مستأجران او بودند در اختیار داشت و آنها وفاداری خود را به رئیس می دادند.

طوایف با نشان هایی که در کلاه خود داشتند متمایز می شدند. مک‌دونالدها شاخه‌ای از هدر، صنوبر گرانتز، و مکینتوش‌ها هول می‌پوشیدند.

برای قرن‌ها، حاکم در ارتفاعات هیچ قدرتی نداشت، و بنابراین، قبیله‌ها، در قلعه‌های کوهستانی خود، در امان بودند، از مجازات فرار کردند. این نوع استقلال به درگیری های قبیله ای منجر شد و عواقب آن اغلب غم انگیز بود. داستان های فراوانی از حسادت ها، قساوت ها، و یورش بی پایان به احشام، کالاها و زنان وجود دارد!

نظام قبیله ای اساس زندگی در ارتفاعات بود. قتل‌عام‌ها امری عادی بود، اما آنچه در گلن کو در سال 1692 رخ داد، هرگز فراموش نخواهد شد.

گلن کو دره‌ای در بخش شمالی بوت در استراثکلاید است. حتی امروز در زمستان گلن کو مکانی تاریک است، و در فوریه 1692 اینجا بود که 37 مک دونالد توسط مهمانان خود، گروهی از شبه نظامیان کمپبل، به قتل رسیدند.

دستور به ارتفاعات صادر شده بود رؤسای پادشاه ویلیام سوم که بایدقبل از 1 ژانویه 1692 با او سوگند وفاداری بگیرید. مک دونالد گلنکو، تصادفاً برای ادای سوگند به پادشاه خیلی دیر آمد.

پادشاه عصبانی شد و سر رابرت دالریمپل از پله به او توصیه کرد که مک‌دونالدها باید به خاطر نافرمانی‌شان محو شوند. پادشاه موافقت کرد.

کمبل‌ها، دشمنان ارثی مک‌دونالدها، نزدیك شدند و به آنها این وظیفه داده شد و به آنها گفته شد كه "همه افراد زیر 70 سال را به شمشیر بکشید".

كمپبل‌ها ماندن با مک‌دونالدها، و پس از یک هفته دوستی ظاهری، در ساعت 5 صبح، کمپبل‌ها به میزبانان خود حمله کردند و آنها را قتل عام کردند. با این حال، برخی از قبیله موفق به فرار شدند و قتل عام را به سایر قبیله ها گزارش کردند.

تا امروز 9 الماس موجود در یک بسته کارت بازی به عنوان "نفرین اسکاتلند" شناخته می شود زیرا پیپ های کارت شباهت زیادی به بازوهای استاد پلکان (رابرت دالریپل) دارد که مانند ویلیام سوم بیشترین مسئولیت کشتار را بر عهده داشت. یک یادآوری دیگر از کشتار، مسافرخانه قدیمی کلاچایگ در گلن کو هنوز هم تابلوی "نه کمپبل" را روی در دارد.

سیستم قبیله قبلاً در قرن هجدهم در حال مرگ بود. خارق‌العاده بود که این سیستم «قبیله‌ای» تا این حد زنده مانده بود. قبایل با شمشیر زندگی کردند و با شمشیر و آخرین اخگرهای ضعیف هلاک شدنددر نبرد کولودن در سال 1746 سوسو زد.

اگرچه سیستم قبیله ای قدرت خود را در طول سال ها از دست داده است، مردم هنوز هم تارتان قبیله خود را می پوشند، معمولاً کراوات یا کت و شلوار را برای تبلیغ می پوشند. غرورشان به اصل و نسبشان و در دنیایی ناپدید شده.