در هزار و چهارصد و نود و دو

کلمب اقیانوس آبی را دریانوردی کرد.

در حالی که عموماً اعتقاد بر این بود که کلمب اولین نفر است. اروپایی برای کشف آمریکا در سال 1492، اکنون به خوبی شناخته شده است که کاشفان وایکینگ در حدود سال 1100 به بخش هایی از سواحل شرقی کانادا رسیدند و احتمالاً وینلند ایسلندی لیف اریکسون منطقه ای بوده است که اکنون بخشی از ایالات متحده است. چیزی که کمتر شناخته شده است این است که یک ولزی ممکن است راه اریکسون را دنبال کرده باشد، این بار مهاجرانی را با خود به خلیج موبایل در آلابامای امروزی آورده است.

طبق افسانه ولز، آن مرد شاهزاده مادوگ آب اوین گویند بود.

یک شعر ولزی در قرن پانزدهم می گوید که چگونه شاهزاده مادوک با 10 کشتی دور شد و آمریکا را کشف کرد. گزارش کشف آمریکا توسط یک شاهزاده ولزی، چه حقیقت و چه افسانه، ظاهراً توسط ملکه الیزابت اول به عنوان مدرکی بر ادعای بریتانیا در مورد آمریکا در طول مبارزات ارضی خود با اسپانیا مورد استفاده قرار گرفت. پس این شاهزاده ولز که بود و آیا واقعاً قبل از کلمب آمریکا را کشف کرد؟

اوین گویند، پادشاه گویند در قرن دوازدهم، نوزده فرزند داشت که تنها شش نفر از آنها مشروع بودند. مادوگ (Madoc)، یکی از پسران نامشروع، در قلعه Dolwyddelan در دره Lledr بین Betws-y-Coed و Blaenau Ffestiniog به دنیا آمد.

در مرگ پادشاه در دسامبر 1169، برادران بین آنها جنگیدند. خودشان برای حق حکومت بر گویند.مادوگ، اگرچه شجاع و ماجراجو بود، اما مرد صلح طلبی نیز بود. در سال 1170 او و برادرش، ریرد، از آبکرریک-گوینان در ساحل شمالی ولز (در حال حاضر روس-آن-سی) با دو کشتی به نام های گورن گوینانت و پدر سنت حرکت کردند. آنها به سمت غرب حرکت کردند و گفته می شود که در آلابامای فعلی در ایالات متحده فرود آمدند.

پرنس مادوگ سپس با داستان های بزرگ ماجراهای خود به ولز بازگشت و دیگران را متقاعد کرد که با او به آمریکا برگردند. آنها در سال 1171 از جزیره لوندی حرکت کردند، اما دیگر خبری از آنها نشد.

بر این باورند که آنها در خلیج موبایل، آلاباما فرود آمدند و سپس از رودخانه آلاباما که در امتداد آن چندین قلعه سنگی وجود دارد، سفر کردند. قبایل محلی چروکی توسط "مردم سفید" ساخته شده اند. قدمت این سازه‌ها به چند صد سال قبل از ورود کلمب برمی‌گردد و گفته می‌شود که طراحی مشابه قلعه Dolwyddelan در شمال ولز است.

کاشفان و پیشگامان اولیه شواهدی از نفوذ احتمالی ولز در میان قبایل بومی پیدا کردند. آمریکا در امتداد رودخانه های تنسی و میسوری. در قرن هجدهم، یک قبیله محلی کشف شد که با سایر قبیله هایی که قبلاً با آنها روبرو شده بودند متفاوت به نظر می رسید. این قبیله که ماندان نامیده می شد به عنوان مردان سفیدپوست با قلعه ها، شهرها و دهکده های دائمی در خیابان ها و میدان ها قرار داشتند. آنها ادعای اصل و نسب خود با ولزی ها را داشتند و به زبانی بسیار شبیه به آن صحبت می کردند. بجایقایق‌های قایق‌رانی، ماندان‌ها از قایق‌ها ماهیگیری می‌کردند، نوعی قایق باستانی که امروزه هنوز در ولز یافت می‌شود. همچنین مشاهده شد که بر خلاف اعضای سایر قبایل، این افراد با افزایش سن موهای سفید می شوند. علاوه بر این، در سال 1799، فرماندار تنسی، جان سویر، گزارشی نوشت که در آن به کشف شش اسکلت محصور شده در زره برنجی که نشان ولز را نشان می داد، اشاره کرد>قایق‌ها و اقامتگاه‌های گاو نر ماندان: جورج کاتلین

جرج کاتلین، نقاش قرن نوزدهمی که هشت سال در میان قبایل مختلف بومی آمریکا از جمله ماندان‌ها زندگی می‌کرد، اعلام کرد که نوادگان سفر پرنس مادوگ را کشف کرده است. . او حدس می‌زد که ولزی‌ها برای نسل‌ها در میان ماندان‌ها زندگی می‌کردند و تا زمانی که دو فرهنگ آنها عملاً غیرقابل تشخیص شد، با هم ازدواج کردند. برخی از محققین بعدی نظریه او را تأیید کردند و خاطرنشان کردند که زبان‌های ولزی و ماندانی به قدری شبیه هستند که ماندان‌ها وقتی به زبان ولزی صحبت می‌شود به راحتی پاسخ می‌دهند.

دهکده ماندان: جورج Catlin

متاسفانه این قبیله تقریباً توسط یک بیماری همه گیر آبله که توسط بازرگانان در سال 1837 معرفی شد، از بین رفت. اما اعتقاد به میراث ولزی آنها تا قرن بیستم ادامه داشت، زمانی که یک پلاک در کنار Mobile Bay در 1953 توسط دختران انقلاب آمریکا.

در کتیبه آمده است: «به یاد شاهزاده مادوگ، یک کاشف ولزی که در سواحل موبایل فرود آمد.خلیج در سال 1170 و با هندی ها زبان ولزی را پشت سر گذاشت.