مدتها قبل از تولد مسیح، نیمه زمستان همیشه زمانی برای خوش گذرانی توسط توده ها بوده است. ریشه آیین های نیمه زمستان انقلاب زمستانی - کوتاه ترین روز - بود که در 21 دسامبر رخ می دهد. پس از این تاریخ، روزها طولانی شد و بازگشت بهار، فصل زندگی، مشتاقانه انتظار می رفت. بنابراین زمان جشن گرفتن پایان کاشت پاییزی و این واقعیت بود که خورشید «حیات بخش» آنها را رها نکرده بود. آتش افروخته شد تا به تقویت «خورشید تسخیر نشده» کمک کند.

برای مسیحیان، جهان در این دوره داستان تولد عیسی را در یک آخور در بیت لحم جشن می گیرد. با این حال، متون مقدس هیچ اشاره ای به زمان سال و تنها به تاریخ واقعی ولادت ندارند. حتی تقویم کنونی ما که ظاهراً سال‌های تولد مسیح را محاسبه می‌کند، در قرن ششم توسط دیونیسیوس، یک راهب ایتالیایی "بی شمار" برای مطابقت با یک جشن رومی تهیه شد.

جزئیات از محراب اوبرید، «تولد مسیح»، هانس هلبین ج. 1520

تا قرن چهارم می‌توان کریسمس را در سراسر اروپا از اوایل ژانویه تا اواخر سپتامبر جشن گرفت. این پاپ ژولیوس اول بود که با ایده روشن تصویب 25 دسامبر به عنوان تاریخ واقعی تولد مسیح اتفاق افتاد. این انتخاب هم منطقی و هم زیرکانه به نظر می رسد - مذهب را با روزهای اعیاد و جشن های موجود محو می کند. هر گونه شادیاکنون می‌توان آن را به تولد مسیح نسبت داد تا هر مراسم بت پرستانی باستانی.

یکی از این تارها ممکن است مربوط به جشن احمق‌ها باشد که توسط پروردگار اشتباه اداره می‌شود. این جشن یک رویداد سرکش بود که شامل نوشیدن زیاد، عیاشی و تغییر نقش بود. Lord of Misrule، که معمولاً یک فرد عادی با شهرت است که می داند چگونه از خود لذت ببرد، برای کارگردانی سرگرمی انتخاب شد. تصور می‌شود که این جشنواره از اربابان نیک‌خواه رومی سرچشمه می‌گیرد که به خدمتگزاران خود اجازه می‌دادند تا برای مدتی رئیس باشند.

کلیسا با اجازه دادن به یک پسر کر که توسط همسالانش انتخاب شده بود، به عنوان اسقف در طول این مدت وارد عمل شد. دوره ای که از روز سنت نیکلاس (6 دسامبر) شروع می شود تا روز معصومین مقدس (28 دسامبر). در آن دوره، پسر منتخب، که نمادی از پست ترین اقتدار بود، لباس کامل اسقف می پوشید و مراسم کلیسا را ​​انجام می داد. بسیاری از کلیساهای بزرگ از جمله یورک، وینچستر، سالزبری کانتربری و وست مینستر این رسم را پذیرفتند. هنری هشتم اسقف‌های پسر را ملغی کرد، اما تعداد کمی از کلیساها، از جمله کلیساهای جامع هرفورد و سالزبری، امروزه به این عمل ادامه می‌دهند. از مهاجمان اولیه وایکینگ ها، که آتش سوزی های عظیمی را برای جشن گرفتن جشن نور خود می ساختند. کلمه "Yule" قرن ها در زبان انگلیسی به عنوان یک اصطلاح جایگزین وجود داشته استبرای کریسمس.

به طور سنتی، در شب کریسمس، یک کنده بزرگ را در جنگل انتخاب می‌کردند، با روبان تزئین می‌کردند، به خانه می‌کشیدند و روی اجاق می‌گذاشتند. پس از روشن شدن، در طول دوازده روز کریسمس در آتش نگه داشته شد. حفظ برخی از بقایای ذغالی شده برای روشن کردن کنده سال بعد خوش شانس تلقی می شد.

چه کلمه carol از لاتین caraula گرفته شده باشد یا از فرانسوی carole ، معنای اصلی آن یکی است - رقص با آهنگ. به نظر می‌رسد که عنصر رقص در طول قرن‌ها ناپدید شده است، اما از این آهنگ برای انتقال داستان‌ها استفاده می‌شد، معمولاً داستان میلاد مسیح. اولین مجموعه منتشر شده ثبت شده از سرودها در سال 1521 توسط وینکن دو ورد است که شامل سرود گرازها می شود.

سرودها در طول دوران تودور به عنوان یک سرود شکوفا شدند. راهی برای جشن کریسمس و گسترش داستان تولد. اما در قرن هفدهم، زمانی که پیوریتن ها همه جشن ها از جمله کریسمس را ممنوع کردند، جشن ها ناگهان به پایان رسید. با کمال تعجب، سرودها تقریباً منقرض شدند تا زمانی که ویکتوریایی‌ها مفهوم «کریسمس قدیمی انگلیسی» را احیا کردند که شامل جواهرات سنتی مانند While Shepherds Watched Your Flocks By Night و The Holly and the Ivy بود. و همچنین معرفی تعداد زیادی از موفقیت‌های جدید - Away in a Manger, O Little Town of Bethlehem - فقط به چند مورد اشاره می‌کنیم.

دوازده روز ازکریسمس برای کارگران این زمین که در زمان تودورها اکثریت مردم را تشکیل می‌دادند، بسیار خوشایند بود. همه کارها، به جز مراقبت از حیوانات، متوقف می‌شد و دوباره در دوشنبه گاوآهن، اولین دوشنبه پس از شب دوازدهم، دوباره شروع می‌شد.

دوازدهم‌ها قوانین سختگیرانه‌ای داشتند، یکی از آنها ریسندگی را ممنوع می‌کرد، شغل اصلی برای زنان. گل‌ها برای جلوگیری از استفاده از آن‌ها به طور تشریفاتی روی چرخ‌ها و اطراف آن‌ها قرار می‌گرفتند.

در طول دوازده روز، مردم از همسایگان خود دیدن می‌کردند و از «پای چرخ‌کرده» سنتی لذت می‌بردند. به یاد چوپان، سس شامل سیزده ماده است که نماینده مسیح و حواریونش است، معمولاً میوه های خشک، ادویه جات ترشی جات و البته کمی گوشت گوسفند خرد شده - به یاد چوپان.

ضیافت جدی ذخیره سلطنت و نجیب زاده ها بود. ترکیه اولین بار در حدود سال 1523 وارد بریتانیا شد و هنری هشتم یکی از اولین افرادی بود که آن را به عنوان بخشی از جشن کریسمس خورد. محبوبیت این پرنده به سرعت افزایش یافت و به زودی، هر سال، گله های بزرگ بوقلمون را می توان دید که از نورفولک، سافولک و کمبریج شایر پیاده به لندن می رفتند. سفری که ممکن است در اوایل ماه اوت آغاز شده باشد.

یک پای کریسمس تودور در واقع منظره ای بود که باید دید اما گیاهخواری از آن لذت نمی برد. محتویات این غذا شامل یک بوقلمون بود که با یک غاز پر شده بودمرغ پر شده با کبک پر شده با کبوتر. همه اینها در یک کیسه شیرینی به نام تابوت قرار می گرفت و در محاصره خرگوش های درهم، پرندگان شکار کوچک و مرغان وحشی سرو می شد. پای های کوچکی که به نام چوتس شناخته می شوند دارای رویه های نیشگون بودند که به آن ها ظاهری شبیه کلم های کوچک یا چوئت می داد.

پای برای میز کریسمس تودور

و برای شستن همه چیز، نوشیدنی از کاسه Wassail. کلمه Wassail از واژه آنگلوساکسون Waes-hael گرفته شده است که به معنای کامل بودن یا سالم بودن است. کاسه، یک ظرف چوبی بزرگ که به اندازه یک گالن پانچ ساخته شده از آلو، شکر، ادویه جات و سیب است. این پانچ باید با دوستان و همسایگان به اشتراک گذاشته شود. یک پوسته نان در پایین کاسه Wassail قرار داده شد و به مهمترین فرد در اتاق تقدیم شد - از این رو نان تست امروزی به عنوان بخشی از هر مراسم نوشیدن است.