Lang voor de geboorte van Christus was midwinter altijd al een tijd van feestvieren door de massa's. De basis van de midwinterrituelen was de winterzonnewende - de kortste dag - die op 21 december valt. Na deze datum werden de dagen langer en werd er reikhalzend uitgekeken naar de terugkeer van de lente, het seizoen van het leven. Het was daarom een tijd om zowel het einde van het zaaien in de herfst te vieren als het feit dat er een nieuw seizoen was aangebroken.Er werden vreugdevuren aangestoken om de 'Onoverwonnen Zon' te versterken.

Voor christenen over de hele wereld viert deze periode het verhaal van de geboorte van Jezus, in een kribbe in Bethlehem. De Schriften maken echter geen melding van de tijd van het jaar, laat staan van de feitelijke datum van de geboorte. Zelfs onze huidige kalender, die zogenaamd de jaren vanaf de geboorte van Christus berekent, werd in de zesde eeuw opgesteld door Dionysius, een 'ongeletterde' Italiaanse monnik om overeen te komen metmet een Romeins Festival.

Detail uit het altaarstuk van Oberried, 'De geboorte van Christus', Hans Holbein ca. 1520

Tot de 4e eeuw kon Kerstmis in heel Europa worden gevierd van begin januari tot eind september. Het was paus Julius I die op het lumineuze idee kwam om 25 december aan te wijzen als de feitelijke datum van de Geboorte. De keuze leek zowel logisch als slim - het vervaagde de religie met bestaande feestdagen en vieringen. Alle vrolijkheid kon nu worden toegeschreven aan degeboorte van Christus in plaats van een oud heidens ritueel.

Eén zo'n vervaging kan het Feest van de Dwazen zijn, dat werd voorgezeten door de Heer van Ellende. Het feest was een onhandelbaar evenement, met veel drank, feestvreugde en rolverwisseling. De Heer van Ellende, normaal gesproken een gewone man met de reputatie dat hij wist hoe hij zich moest vermaken, werd uitgekozen om het vermaak te leiden. Men denkt dat het feest is ontstaan door de welwillende Romeinse meesters die het hunbedienden om een tijdje de baas te zijn.

De kerk kwam in actie door een koorknaap, gekozen door zijn leeftijdsgenoten, toe te staan om bisschop te zijn gedurende de periode van St. Nicolaasdag (6 december) tot Holy Innocents Day (28 december). In deze periode kleedde de gekozen jongen, die de laagste autoriteit symboliseerde, zich in vol ornaat als bisschop en leidde de kerkdiensten. Veel grote kathedralen namen deze gewoonte over, waaronder York,Winchester, Salisbury, Canterbury en Westminster. Henry VIII schafte de Boy Bishops af, maar enkele kerken, waaronder de kathedralen van Hereford en Salisbury, zetten deze praktijk vandaag de dag nog voort.

Het verbranden van de Yule Log zou zijn afgeleid van het midwinterritueel van de vroege invallers van de Vikingen, die enorme vreugdevuren bouwden om hun feest van het licht te vieren. Het woord 'Yule' bestaat al vele eeuwen in de Engelse taal als een alternatieve term voor Kerstmis.

Traditioneel werd op kerstavond een grote boomstam uitgekozen in het bos, versierd met linten, naar huis gesleept en op de haard gelegd. Na het aansteken werd de boomstam brandend gehouden gedurende de twaalf dagen van Kerstmis. Het werd als een geluk beschouwd om wat van de verkoolde resten te bewaren om de boomstam van het volgende jaar mee aan te steken.

Of het woord carol nu komt van het Latijnse caraula of de Fransen carole De oorspronkelijke betekenis is hetzelfde - een dans met een lied. Het danselement lijkt door de eeuwen heen te zijn verdwenen, maar het lied werd gebruikt om verhalen over te brengen, meestal die van de Geboorte. De vroegst gepubliceerde verzameling kerstliederen is in 1521, door Wynken de Worde, met onder andere de Berenkop Carol.

Kerstliederen floreerden in de Tudorperiode als een manier om Kerstmis te vieren en het verhaal van de geboorte te verspreiden. De vieringen kwamen echter tot een abrupt einde in de zeventiende eeuw toen de puriteinen alle festiviteiten, inclusief Kerstmis, verboden. Verrassend genoeg bleven kerstliederen vrijwel uitgestorven totdat de Victorianen het concept van een 'Olde English Christmas', met traditionele juweeltjes, weer in ere herstelden.zoals Terwijl herders 's nachts hun kuddes in de gaten hielden en De hulst en de klimop en introduceerde een overvloed aan nieuwe hits - Weg in een kribbe, O Kleine Stad Bethlehem - om er maar een paar te noemen.

De twaalf dagen van Kerstmis zouden een welkome onderbreking zijn geweest voor de arbeiders op het land, wat in de Tudorperiode de meerderheid van de bevolking zou zijn geweest. Al het werk, behalve het verzorgen van de dieren, zou worden stilgelegd en weer worden hervat op Ploegmaandag, de eerste maandag na Twaalfde Nacht.

De 'Twaalfden' hadden strenge regels, waaronder een verbod op spinnen, de voornaamste bezigheid voor vrouwen. Bloemen werden ceremonieel op en rond de wielen gelegd om het gebruik ervan te voorkomen.

Tijdens de Twaalf Dagen bezochten de mensen hun buren en deelden en genoten van de traditionele 'gehakte pye'. De pye bevatte dertien ingrediënten, die Christus en zijn apostelen voorstelden, meestal gedroogd fruit, kruiden en natuurlijk een beetje gehakt schapenvlees - ter herinnering aan de herders.

Serieuze feestmaaltijden waren voorbehouden aan het koningshuis en de adel. Kalkoen werd voor het eerst geïntroduceerd in Groot-Brittannië in ongeveer 1523 en Henry VIII was een van de eersten die het at als onderdeel van het kerstfeest. De populariteit van de vogel groeide snel en al snel zag men elk jaar grote groepen kalkoenen te voet naar Londen lopen vanuit Norfolk, Suffolk en Cambridgeshire; een reis die de hele dag doorging.ze kunnen al in augustus zijn begonnen.

Een Tudor Christmas Pie was inderdaad een lust voor het oog, maar niet voor een vegetariër. De inhoud van dit gerecht bestond uit een kalkoen gevuld met een gans gevuld met een kip gevuld met een patrijs gevuld met een duif. Dit alles werd in een deegkist gedaan, die een coffin werd genoemd, en werd geserveerd omringd door gewrichtshaas, klein vederwild en wild gevogelte. Kleine pasteitjes bekend als chewets haddengeknepen toppen, waardoor ze eruit zien als kleine kooltjes of chouettes.

Taarten voor de Tudor kersttafel

En om het allemaal weg te spoelen, een drankje uit de Wassail bowl. Het woord 'Wassail' is afgeleid van het Angelsaksische 'Waes-hael', wat 'heel zijn' of 'gezond zijn' betekent. De bowl, een grote houten bak met een inhoud van wel een liter punch, gemaakt van hot-ale, suiker, kruiden en appels. Deze punch werd gedeeld met vrienden en buren. Een korst brood werd op de bodem van de Wassail bowl gelegd enaangeboden aan de belangrijkste persoon in de kamer - vandaar de hedendaagse toast als onderdeel van elke drinkceremonie.