Cross Bones kerkhof
Als je Redcross Way volgt, een rustig achterafstraatje in SE1 dat parallel loopt aan de drukke Borough High Street, kom je ongetwijfeld een groot braakliggend terrein tegen. Dit is Cross Bones Graveyard, een niet gewijd gedenkteken voor de duizenden prostituees die leefden, werkten en stierven in deze ooit wetteloze hoek van Londen.
Zo begon het tenminste aan het einde van de middeleeuwen. In die tijd stonden de plaatselijke prostituees bekend als "Winchester Ganzen". Deze prostituees hadden geen vergunning van de autoriteiten van de stad Londen of Surrey, maar van de bisschop van Winchester die eigenaar was van de omliggende landerijen, vandaar hun naamgenoot. De vroegst bekende verwijzing naar het kerkhof was van John Stow in zijn Survey of London in1598:
"Ik heb oude mannen met een goede reputatie horen vertellen dat deze alleenstaande vrouwen de rechten van de kerk werden ontzegd, zolang ze hun zondige leven voortzetten, en dat ze werden uitgesloten van een christelijke begrafenis, als ze zich niet verzoend hadden voor hun dood. En daarom was er een stuk grond, het kerkhof voor alleenstaande vrouwen genaamd, voor hen aangewezen, ver van de parochiekerk."
Na verloop van tijd begon Cross Brones Graveyard ook onderdak te bieden aan andere leden van de samenleving die ook geen christelijke begrafenis kregen, waaronder paupers en criminelen. Door het lange en smerige verleden van Southwark als "de lusthof van Londen", met gelegaliseerd beergevechten, stierengevechten en theaters, raakte het kerkhof zeer snel vol.
Aan het begin van de jaren 1850 barstte het kerkhof uit zijn voegen en een commentator schreef dat het "volledig overladen was met doden". Vanwege gezondheids- en veiligheidsproblemen werd het kerkhof verlaten en latere herontwikkelingsplannen (waaronder een plan om er een kermis van te maken!) werden allemaal afgewezen door de plaatselijke bewoners.
In 1992 voerde het Museum of London een opgraving uit op Cross Bones Graveyard, in samenwerking met de bouw van de Jubilee Line Extension. Van de 148 graven die ze opgroeven, allemaal daterend tussen 1800 en 1853, ontdekten ze dat 66,2% van de lichamen op het kerkhof 5 jaar of jonger was, wat wijst op een zeer hoog kindersterftecijfer (hoewel de gebruikte bemonsteringsstrategie misschien niet de juiste is).Er werd ook gemeld dat het kerkhof extreem overvol was, met lichamen op elkaar gestapeld. De doodsoorzaken waren onder andere veel voorkomende ziekten uit die tijd zoals pokken, scheurbuik, rachitis en tuberculose.
Zie ook: De geschiedenis van vuurwapens bij de Britse politieHier komen
Gemakkelijk bereikbaar met zowel de bus als de trein. Probeer onze London Transport Guide voor hulp bij het reizen door de hoofdstad.
Zie ook: Pokkenziekenhuis schepen in Londen
