بیشتر ما پریان را موجودات کوچکی می‌دانیم، با بال‌های غول‌پیکر می‌چرخند، چوب جادو را تکان می‌دهند، اما تاریخ و فولکلور داستان متفاوتی را بیان می‌کنند.

زمانی که اعتقاد به پری رایج بود، اکثر مردم اینطور نبودند. دوست دارم آنها را با نام ذکر کنم و به همین دلیل آنها را با نام های دیگر یاد می کنند: مردم کوچک یا مردم پنهان.

توضیحات زیادی برای اعتقاد به پریان ارائه شده است. برخی می گویند که آنها مانند ارواح، ارواح مردگان هستند، یا فرشتگان سقوط کرده اند، نه به اندازه کافی برای جهنم بد هستند و نه برای بهشت ​​به اندازه کافی خوب. گروتسک - برخی می توانند پرواز کنند، و همه می توانند به میل خود ظاهر و ناپدید شوند.

قدیمی ترین پری های ثبت شده در انگلستان برای اولین بار توسط مورخ Gervase of Tilbury در قرن سیزدهم توصیف شد.

براونی ها و سایر هوبگوبلین ها (تصویر سمت راست) پری های نگهبان هستند. آنها افراد مفیدی هستند و کارهای خانه و کارهای عجیب و غریب در خانه انجام می دهند. در آبردین‌شایر، اسکاتلند، نگاه کردن به آن‌ها وحشتناک است، انگشتان پا یا انگشت جداگانه‌ای ندارند و در دشت‌های اسکاتلند به جای بینی سوراخ دارند!

بانشی‌ها کمتر رایج و شوم‌تر هستند، معمولاً فقط ظاهر می‌شوند. برای پیشگویی یک تراژدی در سنت هایلند، Washer-by-the-Ford، یک قاچ با پا و یک سوراخ بینی دندانه دار در حال شستن لباس های آغشته به خون تنها زمانی دیده می شود که مردان در آستانه مرگ خشونت آمیزی هستند!

گوبلین ها وحشرات همیشه بدخیم هستند - در صورت امکان از آنها اجتناب کنید!

بیشتر پری های طبیعت شاید از نوادگان خدایان و الهه های پیش از مسیحیت باشند یا ارواح درختان و نهرها باشند.

بلک انیس، یک قلاده صورت آبی، تپه‌های دین در لسترشر را تسخیر می‌کند و آنی مهربان که طوفان‌های دشت‌های اسکاتلند را اداره می‌کند، احتمالاً از نسل الهه سلتیک دانو، مادر پری‌های غار ایرلند هستند. پری دریایی و پری دریایی، ارواح رودخانه و ارواح استخرها، رایج ترین پری های طبیعت هستند.

گاز مرداب باعث ایجاد شعله های سوسو زننده بر روی زمین های باتلاقی می شود و اعتقاد به جک و لنترن را به وجود می آورد. . Jack-o-Lantern یا Will-o-the-Wisp یک پری بسیار خطرناک است که در زمین های باتلاقی شکار می کند و مسافران بی احتیاط را به سمت مرگ در باتلاق ها می کشاند!

باور به پری به طور کامل از بین نرفته است. همین اواخر در سال 1962، همسر یک کشاورز سامرست گفت که چگونه راه خود را در برکشایر داونز گم کرده بود و توسط مرد کوچک سبزپوشی که ناگهان در آرنج او ظاهر شد و سپس ناپدید شد، او را در مسیر درست قرار داد!

یک زن! در تعطیلات در کورنوال با دخترش با مرد سبز رنگ کوچکی مواجه شد که کلاه و گوش های نوک تیز داشت. آنها آنقدر نگران بودند که سرد از وحشت به سمت کشتی دویدند. یکی دیگر از شاهدان عینی در قرن بیستم - پس آیا ما به پری اعتقاد داریم؟ تعجب می کنم!