یک مخترع، صنعتگر و بشردوست. اینها تنها برخی از نقش‌هایی است که ویلیام آرمسترانگ، اولین بارون آرمسترانگ در طول زندگی‌اش انجام داد.

داستان او در نیوکاسل از تاین آغاز شد. آرمسترانگ متولد نوامبر 1810، پسر یک تاجر ذرت نوظهور (که ویلیام نیز نامیده می شود) بود که در کنار اسکله کار می کرد. با گذشت زمان، پدرش موفق شد در سال 1850 شهردار نیوکاسل شود.

در همین حال، ویلیام جوان از تحصیلات خوبی بهره مند شد و به مدرسه گرامر سلطنتی و بعداً مدرسه گرامر دیگری به نام اسقف اوکلند رفت. ، در شهرستان دورهام.

از سنین پایین علاقه و استعداد خود را به مهندسی ابراز کرد و بازدیدکننده مکرر از کارهای مهندسی محلی متعلق به ویلیام رامشاو بود. در اینجا بود که او با دختر مالک، مارگارت رامشاو، که بعداً همسر ویلیام شد، آشنا شد.

علیرغم استعدادهای آشکارش در زمینه مهندسی، پدرش فکرش را برای حرفه حقوقی در نظر داشت. پسرش و اصرار بر آن داشت و باعث شد تا با یک دوست وکیل تماس بگیرد تا پسرش را به این تجارت معرفی کند.

ویلیام در نهایت به خواسته های پدرش احترام گذاشت و به لندن سفر کرد و در آنجا به مدت پنج سال در رشته حقوق تحصیل کرد. قبل از بازگشت به نیوکاسل و شریک شدن در شرکت حقوقی دوست پدرش.

مارگارت رامشاو

تا سال 1835، او همچنینبا معشوق دوران کودکی خود مارگارت ازدواج کرد و آنها یک خانه خانوادگی در جسموند دن در حومه نیوکاسل تأسیس کردند. در اینجا آنها یک پارک زیبا با درختان تازه کاشته شده و انبوهی از حیات وحش برای لذت بردن ایجاد کردند.

در سال های آینده، ویلیام به دنبال شغلی که پدرش برای او انتخاب کرده بود، اختصاص خواهد داد. او برای دهه بعدی زندگی‌اش، تا اوایل سی سالگی، به عنوان وکیل کار کرد.

در این بین، اوقات فراغت او با علایق مهندسی او گرفته می‌شد. در زمینه هیدرولیک.

این تعهد به اشتیاق واقعی او نتیجه برجسته ای را دو سال بعد ایجاد کرد، زمانی که او موفق شد ماشین هیدروالکتریک آرمسترانگ را توسعه دهد که برخلاف نامش، در واقع الکتریسیته ساکن تولید می کرد.

شیفتگی او به مهندسی و توانایی اش در اختراع ماشین آلات در نهایت باعث شد که حرفه وکالت خود را رها کند و شرکت خود را که به ساخت جرثقیل های هیدرولیک اختصاص داشت راه اندازی کند.

خوشبختانه برای آرمسترانگ، دوست و شریک پدرش در شرکت حقوقی او، Armorer Donkin، از تغییر حرفه خود بسیار حمایت کرد. به حدی که دانکین حتی برای کسب‌وکار جدید آرمسترانگ سرمایه‌گذاری کرد.

در سال 1847، شرکت جدید او به نام دبلیو جی آرمسترانگ و شرکت زمینی را در نزدیکی الزویک خرید و کارخانه‌ای را در آنجا راه‌اندازی کرد که به پایگاه یک شرکت موفق تبدیل شد. کسب و کارتولید جرثقیل های هیدرولیک.

بعد از موفقیت اولیه او در این سرمایه گذاری، علاقه زیادی به فناوری جدید آرمسترانگ وجود داشت و سفارشات برای جرثقیل های هیدرولیک افزایش یافت، با درخواست هایی که از نقاط دورتر مانند لیورپول داکس و ادینبورگ و شمال دریافت می شد. راه آهن.

در زمان کوتاهی، استفاده و تقاضا برای ماشین آلات هیدرولیک در اسکله ها در سراسر کشور منجر به گسترش شرکت شد. تا سال 1863، این کسب و کار نزدیک به 4000 کارگر را استخدام می کرد که افزایش قابل توجهی نسبت به شروع متوسط ​​آن با حدود 300 مرد بود.

این شرکت به طور متوسط ​​حدود 100 جرثقیل در سال تولید می کرد، اما موفقیت آنها به حدی بود که کارخانه منشعب شد. به ساختمان پل، اولین پل در سال 1855 در اینورنس تکمیل شد.

دانش تجاری و توانایی های مهندسی ویلیام آرمسترانگ به او اجازه داد تا در طول زندگی خود با پروژه های بزرگ ساخت و ساز و زیرساختی مقابله کند. او علاوه بر جرثقیل های هیدرولیک، در کنار مهندس جان فاولر، باتری هیدرولیک را نیز تأسیس کرد. این اختراع برج‌های آبی مانند برج حوض گریمزبی را منسوخ کرد زیرا اختراع جدید مؤثرتر بود.

در سال 1864 شناخت کار او در حال افزایش بود، به طوری که ویلیام آرمسترانگ به عنوان عضو انجمن سلطنتی انتخاب شد.

در این میان، درگیری‌های بین‌المللی آشکار مانند جنگ کریمه، اختراعات جدیدی را ضروری کرده بود.سازگاری و تفکر سریع به منظور مقابله با موفقیت با تمام چالش های مهندسی، زیرساخت ها و تسلیحات جنگ ارائه شده است.

ویلیام آرمسترانگ ثابت کرد که در زمینه توپخانه بسیار توانا است و زمانی که شروع به طراحی کرد کمک زیادی به او ارائه کرد. اسلحه خود را پس از خواندن مشکلات تفنگ های صحرایی سنگین در ارتش بریتانیا.

گفته شده بود که تا 150 سرباز سه ساعت طول می کشد تا اسلحه های دو تنی را بدون استفاده از یک مواضع به موقعیت برساند. اسب در کمترین زمان، آرمسترانگ نمونه اولیه سبک تری را برای دولت تولید کرد تا آن را بازرسی کند: یک تفنگ آهنی فرفورژه 5 پوندی با یک لوله محکم و آستر داخلی فولادی.

Armstrong Gun. ، 1868

در بررسی اولیه، کمیته به طراحی او علاقه نشان داد، اما آنها به یک تفنگ با کالیبر بالاتر نیاز داشتند و بنابراین آرمسترانگ به تخته نقشه برگشت و یکی از آنها را با همان طرح ساخت اما این بار در وزن بیشتر 18 پوند.

دولت طرح او را تایید کرد و آرمسترانگ حق اختراع اسلحه خود را به او تحویل داد. در پاسخ به سهم قابل توجهی که او داشت، او را لیسانس شوالیه کردند و با ملکه ویکتوریا مخاطبانی داشت.

کار حیاتی آرمسترانگ در تسلیحات همچنین باعث شد که او مهندس دپارتمان جنگ شود و شرکت جدیدی به نام الزویک راه اندازی کرد. شرکت تسلیحات که او هیچ ارتباط مالی با آن نداشت، صرفاً برای تولید تسلیحاتدولت بریتانیا این شامل تفنگ های 110 پوندی برای نبرد ناو آهنین Warrior، اولین در نوع خود بود.

متاسفانه، موفقیت آرمسترانگ در تولید تسلیحات با تلاش های هماهنگ برای بی اعتبار کردن او توسط رقابت و تغییر نگرش به استفاده از این اسلحه ها مواجه شد. به این معنی بود که تا سال 1862 دولت دستورات خود را متوقف کرد.

مجله پانچ حتی تا آنجا پیش رفت که به او برچسب لرد بمب زد و آرمسترانگ را به دلیل دخالتش در تجارت اسلحه جنگ افروز توصیف کرد.

علی رغم این موارد. در سال 1864، آرمسترانگ به کار خود ادامه داد و در سال 1864، زمانی که او از دفتر جنگ استعفا داد، دو شرکت او در یک شرکت ادغام شدند و اطمینان حاصل کرد که هیچ تضاد منافعی برای تولید اسلحه و توپخانه دریایی او در آینده وجود ندارد.

جنگ. کشتی هایی که آرمسترانگ روی آنها کار می کرد شامل رزمناوهای اژدر و HMS چشمگیر ویکتوریا بود که در سال 1887 راه اندازی شد. در این زمان این شرکت برای کشورهای مختلف کشتی تولید می کرد که ژاپن یکی از بزرگترین مشتریان آن بود.

HMS. ویکتوریا

برای اینکه کسب و کار به رونق ادامه دهد، آرمسترانگ مطمئن شد که مهندسان با رتبه برتر از جمله اندرو نوبل و جورج وایتویک رندل را به کار گرفته است.

با این حال، تولید کشتی های جنگی در الزویک توسط یک پل سنگی کم قوسی قدیمی تر بر روی رودخانه تاین در نیوکاسل محدود شده بود. آرمسترانگ به طور طبیعی با ساخت نیوکاسل یک راه حل مهندسی برای این مشکل پیدا کردSwing Bridge در جای خود، به کشتی‌های بسیار بزرگ‌تری دسترسی به رودخانه تاین می‌دهد.

آرمسترانگ سال‌های زیادی را در شرکت سرمایه‌گذاری کرد، اما به مرور زمان از مدیریت و نگاه روزمره یک گام به عقب برداشت. برای محیطی آرام برای گذراندن اوقات فراغتش. او این مکان را در روثبری پیدا کرد، جایی که املاک کرگساید را ساخت، خانه ای چشمگیر که با زیبایی های طبیعی شگفت انگیز احاطه شده است. این ملک به یک پروژه شخصی گسترده تبدیل شد که شامل پنج دریاچه مصنوعی و میلیون‌ها درخت در حدود 2000 هکتار زمین بود. خانه او همچنین اولین خانه ای در جهان خواهد بود که با برق آبی که توسط دریاچه های موجود در این املاک وسیع تولید می شود روشن می شود.

کرگساید محل سکونت اصلی آرمسترانگ خواهد بود که او از خانه خود در Jesmond Dene عبور می کند. شهر نیوکاسل در همین حال، املاک بزرگ در Cragside میزبان تعدادی از چهره های برجسته از جمله شاهزاده و شاهزاده خانم ولز، شاه ایران و تعدادی از رهبران برجسته از سراسر قاره آسیا خواهد بود.

Cragside

ویلیام آرمسترانگ بسیار موفق شده بود و کرگساید نه تنها ثروت خود بلکه نگرش خود را نسبت به فناوری جدید و دنیای طبیعی نشان می داد.

او در طول زندگی خود از ثروت خود استفاده می کرد. برای خیر بزرگتر مانند اهدای کمک به تأسیس بیمارستان سلطنتی نیوکاسل.

خواص بشردوستانه او در سراسر جهان گسترش یافت زیرا او خیریه ای شدسازمان های مختلف، بسیاری از عملی و همچنین آکادمیک، زیرا او مشتاق تشویق نسل بعدی بود.

درگیری او در دانشگاه زمانی مشهود بود که کالج آرمسترانگ دانشگاه دورهام به نام او نامگذاری شد و بعداً به دانشگاه تبدیل شد. از نیوکاسل.

او همچنین در نقش‌های افتخاری مختلفی در زندگی بعدی، مانند رئیس مؤسسه مهندسین عمران، و همچنین کسب مقامی برای تبدیل شدن به بارون آرمسترانگ، خدمت کرد.

متأسفانه در سال 1893 همسرش مارگارت درگذشت و از آنجایی که ویلیام و مارگارت هیچ فرزندی از خود نداشتند، وارث احتمالی آرمسترانگ، برادرزاده بزرگ او ویلیام واتسون-آرمسترانگ بود. کاهش سرعت. با این حال، او یک پروژه نهایی و بزرگ در آستین خود داشت. در سال 1894 او قلعه بامبورگ را در خط ساحلی زیبای نورثامبرلند خریداری کرد.

قلعه که از اهمیت تاریخی برخوردار بود، در قرن هفدهم در دوران سختی قرار گرفت و نیاز به بازسازی قابل توجهی داشت. با این وجود، این قلعه با عشق توسط آرمسترانگ بازسازی شد که مبلغ هنگفتی برای بازسازی آن صرف کرد.

امروزه، قلعه در خانواده آرمسترانگ باقی مانده است و به لطف ویلیام میراث خیره کننده خود را حفظ می کند.

آخرین پروژه بزرگ او بود زیرا در سال 1900 در سن نود سالگی در کرگساید درگذشت.

ویلیام آرمسترانگ کارهای قابل توجهی را پشت سر گذاشت.میراثی در زمینه‌های مختلف نشان می‌دهد که خود را فردی رویا می‌داند که به سوق دادن بریتانیای ویکتوریایی به جلو و مرکز در تخصص صنعتی و علمی‌اش کمک کرد.

از بسیاری جهات، ویلیام آرمسترانگ از زمان خود جلوتر و مشتاق بود. برای پذیرش فناوری های جدید کارهای او نه تنها به منطقه محلی او در نورثامبرلند، بلکه به کشور و احتمالاً در کل جهان کمک قابل توجهی کرد.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.