18 marca 978 roku doszło do tragicznego incydentu: młody król Anglii został zabity w Corfe Castle, pełniąc funkcję króla przez zaledwie trzy lata, od 975 roku do swojej przedwczesnej śmierci w 978 roku, kiedy to stał się znany jako Edward Męczennik.

Urodzony około 962 r., Edward był jedynym synem króla Edgara Spokojnego i jego pierwszej żony Ethelfled. Chociaż był pierwszym synem, nie był uznanym spadkobiercą tronu, ponieważ jego ojciec ożenił się ponownie dwukrotnie i był teraz osiadły ze swoją nową królową Elfthryth, z którą miał innego syna, Ethelreda Niegotowego. Jako przyrodni brat Edwarda i z matką, która była teraz królową, Ethelred był ważnym dziedzicem tronu.Po śmierci Edgara wybuchł rodzinny spór o władzę, co doprowadziło do niewyobrażalnego obrotu wydarzeń, który do dziś owiany jest tajemnicą.

Saga rozpoczęła się w 975 roku, kiedy zmarł Edgar Spokojny, pozostawiając zaledwie trzynastoletniego Edwarda jako następcę tronu. Jego prawowitość została jednak zakwestionowana przez ludzi, którzy poparli jego młodszego brata. Ethelred był bezsprzecznie również prawowitym następcą tronu; miał jednak zaledwie sześć lub siedem lat, kiedy zmarł jego ojciec, co czyniło go prawowitym następcą tronu.Niemniej jednak, ponieważ obaj synowie byli bardzo młodzi, ich starania o władzę były silnie kierowane przez frakcje dworskie, aw przypadku Ethelreda, jego matkę, która chętnie widziała swojego syna jako prawowitego spadkobiercę.

W odpowiednim czasie Edward został wybrany na kolejnego króla Anglii i koronowany z pomocą arcybiskupa Dunstana z Canterbury, który reprezentował silną bazę wsparcia duchownego Edwarda, w tym Oswalda z Worcester, który służył jako arcybiskup Yorku.

Edward został wybrany na króla, ale niewiele wiadomo o jego charakterze, a tym samym o jego zdolności do przewodzenia. W tym czasie różne relacje ważnych postaci malują sprzeczny obraz młodego króla.

Według Byrthfertha, który był księdzem i mnichem mieszkającym w opactwie Ramsey, miał on zły temperament, który wpływał na tych, którzy z nim pracowali i tworzył atmosferę strachu. Ta relacja jest jednak obalona przez Osberna z Canterbury, który był mnichem benedyktyńskim i który skomentował charakter Edwarda w bardziej przychylnych słowach, zauważając, że ludzie wokół niego darzyli go dużym szacunkiem. Te dwie różne relacjejego charakteru tylko przyczyniają się do tajemniczości i intrygi króla i jego krótkiego panowania.

Jego wstąpienie na tron odbyło się wśród walki o władzę, a jego panowanie nie rozwiało obaw przed zdradą, przemocą i nieporządkiem. Podczas jego trzech lat u władzy miała miejsce tak zwana reakcja antymonastyczna, w której członkowie dworu królewskiego wykorzystali swoją szansę na odzyskanie władzy utraconej za panowania króla Edgara. Edgar postanowił zwiększyć własność ziemi i władzę.Szlachta uznała słabe panowanie Edwarda jako króla za idealny czas na przejęcie kontroli, co doprowadziło do ataków na klasztory i majątek należący do Kościoła.

Świeccy właściciele ziemscy nasilili swoje ataki, zwłaszcza na północy, na co nałożyły się dalsze kwestie polityczne związane z opozycją wobec rządów południowych. Niektórzy z najwyżej postawionych szlachciców, tacy jak Aelfhere i Aethelwine, znaleźli się w konflikcie, przy czym Aelfhere był przedstawiany jako jeden z głównych przywódców ruchu antymonastycznego. Spór eskalował i wybuchła wojna domowa.Przywództwo Edwarda nie było wystarczająco silne, aby poradzić sobie z bieżącymi wydarzeniami, nawet z pomocą potężnego arcybiskupa Dunstana, a konfiskata posiadłości klasztornych trwała nadal. Podsumowując, czas władzy Edwarda był naznaczony kryzysem.

W marcu 978 r. Edward podjął brzemienną w skutkach decyzję o odwiedzeniu przyrodniego brata w zamku Corfe. Przybył tam wieczorem, w towarzystwie niewielkiej grupy mężczyzn, którzy zostali powitani u bram zamku przez strażników Elfthryth. Według kronik było to jak zwykle; po powiadomieniu członków rodziny o swoim zbliżającym się przybyciu, spodziewał się powitania iNiestety tak się nie stało, a wydarzenia, które nastąpiły później, zostały otoczone tajemnicą, pogrążone w tajnych raportach i tajemniczych relacjach.

Zabójstwo miało miejsce u bram zamku, gdy Edward czekał na pozwolenie na wejście, być może zaoferowano mu napój miodowy podczas oczekiwania. To tutaj popełniono mroczny czyn; Edward wciąż siedział na koniu, gdy został bezlitośnie dźgnięty, umierając na koniu, który następnie uciekł w ciemność nocy, ciągnąc jego ciało po ziemi. Nikt tak naprawdęNie wiadomo, jak potoczyły się te wydarzenia: jasne jest jednak, że tej nocy popełniono akt morderstwa i zdrady, który miał ogromne reperkusje dla tronu, królestwa i chrześcijaństwa w nadchodzących latach.

Dzieło Jamesa Williama Edmunda Doyle'a przedstawiające Edwarda Męczennika częstowanego miodem pitnym przez macochę, królową Elfthryth (XIX wiek).

Kronika anglosaska stała się głównym źródłem dla tego okresu, a w szczególności dla tego wydarzenia, z manuskryptem Peterborough Chronicle opisującym smutne wydarzenia z 18 marca:

"Ludzie go zamordowali, ale Bóg go wywyższył. Za życia był ziemskim królem; po śmierci jest teraz niebiańskim świętym".

Mówi się, że zabójstwo Edwarda zostało dokonane na rozkaz jego macochy, która zamierzała osadzić na tronie własnego syna. Chociaż nie zostało to udowodnione, Elfthryth i jej frakcje, w tym główni doradcy Ethelreda, wydają się najbardziej prawdopodobnymi sprawcami zabójstwa, ponieważ Ethelred był zbyt młody, aby zaaranżować takie wydarzenie.

Inną kluczową postacią prawdopodobnie zamieszaną w śmierć Edwarda był Aelfhere, jeden z głównych spiskowców w ruchu antymonastycznym. Niektórzy uważają jego zaangażowanie w ponowny pochówek Edwarda za przejaw pokuty za morderstwo. Biorąc to pod uwagę, odpowiedzialność za śmierć Edwarda Męczennika pozostaje źródłem intryg, w których w grę wchodzi władza, polityka i bogactwo.

Początkowo jego ciało zostało złożone w grobie niedaleko Wareham bez żadnej pompy lub ceremonii oczekiwanej od królewskiego pochówku. Rok później jego ciało zostało pochowane i zabrane do opactwa Shaftesbury, gdzie otrzymało odpowiednią ceremonię, a w 1001 roku zostało umieszczone w widocznym miejscu w opactwie, ponieważ w tym momencie był uważany za świętego.

Król Edward stał się znany jako Edward Męczennik, reprezentujący niewinną ofiarę zabitą dla władzy i prestiżu, a jego męczeński status zapewniła przedwczesna śmierć. Jego status świętego był jednak spowodowany cudami, które podobno miały miejsce przy jego grobie.

Mówi się, że jego szczątki były cudownie nienaruszone, co jest oznaką jego świętości; jego cześć nastąpiła i do dziś święto Edwarda Męczennika obchodzone jest 18 marca, w dniu jego śmiertelnej śmierci.

Podczas likwidacji klasztorów kości zostały usunięte z miejsca spoczynku i ukryte. W 1931 r. w ruinach opactwa odkryto kości, które uznano za kości Edwarda. Dziś znajdują się one w kościele prawosławnym św. Edwarda Męczennika w Brookwood w Surrey.

Jego męczeńska śmierć jako dobrego chrześcijanina z rąk innych, którzy byli uważani za "niereligijnych", pozwoliła na gloryfikację i świętowanie jego świętości od 1001 r. Do dziś wiele osób z Kościoła rzymskokatolickiego, Wspólnoty Anglikańskiej i Wschodniego Kościoła Prawosławnego uznaje go i świętuje.

Jessica Brain jest niezależną pisarką specjalizującą się w historii. Mieszka w Kent i jest miłośniczką wszystkiego, co historyczne.