Chociaż większość badaczy uważa ją za całkowicie fikcyjną, istnieje wiele miejsc, które zostały powiązane z Camelotem króla Artura. Camelot był nazwą miejsca, w którym król Artur sprawował dwór i był miejscem słynnego Okrągłego Stołu.

Być może wskazówkę co do jego możliwej lokalizacji można znaleźć w źródłach, które posiadamy dla legendy o królu Arturze. Czy istniał, a jeśli tak, to kim był? Czy był może romano-celtyckim przywódcą broniącym swoich ziem przed anglosaskimi najeźdźcami?

Najwcześniejsze odniesienie do Artura znajduje się w poemacie datowanym na około 594 r. Aneirin's Y Gododdin jest najwcześniejszym zachowanym walijskim poematem i składa się z serii oddzielnych elegii dla mężczyzn z Gododdin, którzy zginęli w bitwie pod Catraeth (uważanej za współczesne Catterick w Yorkshire), walcząc przeciwko Angolom z Deira i Bernicii. Prawie wszyscy Brytyjczycy zostali zabici, a ich ziemie zostały wchłonięte przez królestwa anglosaskie. W jednej z tych elegii znajduje się odniesienie do Artura, któresugeruje, że był on już znaną postacią w czasie, gdy wiersz został pierwotnie skomponowany.

Camelot, z XIV-wiecznego manuskryptu

Jest to najwcześniejsza wzmianka o Arturze, który pojawia się ponownie w Historia Brytyjczyków napisany w 830 r. n.e. przez Nenniusa, gdzie jest przedstawiony jako bohaterski generał i chrześcijański wojownik. Późniejsze odniesienia pochodzą z początku XII wieku i obejmują kronikę Geoffreya z Monmouth. Historia Regum Britanniae ("Historia królów Brytanii"), a później dzieła Chrétiena de Troyes i Thomasa Malory'ego.

Przyjrzyjmy się czterem najlepszym pretendentom do tytułu Camelot.

Caerleon, Południowa Walia

Zarówno Geoffrey z Monmouth, jak i Chrétien de Troyes umieszczają Camelot, główny dwór i fortecę Artura, w Caerleon w południowej Walii, jednym z trzech rzymskich fortów legionowych w Wielkiej Brytanii. Chociaż nazwa "Caerleon" brzmi typowo celtycko, w rzeczywistości jest to zniekształcenie łacińskich słów castrum (forteca) i legio (legion).

Walijczycy są bezpośrednimi potomkami Romano-Brytyjczyków z Anglii i Walii, którzy zostali zepchnięci na zachód Brytanii przez Anglosasów w V i VI wieku. Artur jest uważany przez wielu za romano-brytyjskiego przywódcę walczącego z anglosaskimi najeźdźcami. Tak więc umieszczenie Camelotu w Walii w Caerleon może być całkiem prawdopodobne.

Legenda o Arturze i jego rycerzach pojawia się również w Mabinogionie, zbiorze jedenastu opowieści zebranych z wczesnośredniowiecznych walijskich manuskryptów, przeplatających przedchrześcijańską celtycką mitologię, folklor, tradycję i historię.

Opowieści z Mabinogionu zostały spisane w XIV wieku, ale powszechnie uznaje się, że historie, na których są oparte, pochodzą z dużo wcześniejszego okresu. Cztery opowieści "mabinogi" są uważane za najwcześniejsze, pochodzące z XI wieku. Pięć z pozostałych opowieści dotyczy legendy o Arturze i jego rycerzach, w tym nawet jedno z najwcześniejszych odniesień do legendy o Graalu.Opowieści arturiańskie rozgrywają się na "Dworze Artura".

Jeśli spojrzymy na poemat Aneirin z odniesieniem do Artura napisany około 594 r. n.e., a następnie spojrzymy na historie z Mabinogionu, wydaje się, że opowieść o królu Arturze jest zakorzeniona w walijskim folklorze, przekazywanym przez wieki w tradycji ustnej. Jeśli tak, może to sugerować, że Artur rzeczywiście mógł być prawdziwą osobą i że niektóre, jeśli nie wszystkie, czyny i relacje o nim mogą być oparte na walijskim folklorze.Może być też tak, że "Artur" jest postacią złożoną z czynów kilku brytyjskich wojowników i przywódców z V i VI wieku.

Zamek Cadbury, Somerset

Innym kandydatem jest Cadbury Castle, fort na wzgórzu z epoki żelaza w pobliżu Yeovil w Somerset, określany jako lokalizacja Camelot przez antykwariusza Johna Lelanda w jego Itinerar Leland gorąco wierzył, że król Artur był prawdziwą osobą i istniał w rzeczywistości historycznej.

Uważa się, że po wycofaniu się Rzymian w połowie V wieku, miejsce to było używane od tego czasu do około 580 r. n.e. Wykopaliska archeologiczne na tym terenie ujawniły znaczny budynek, który mógł być Wielką Salą. Oczywiste jest również, że niektóre elementy obronne z epoki żelaza zostały ponownie ufortyfikowane, tworząc rozległe miejsce obronne, większe niż jakikolwiek inny znany fort z epoki żelaza.Znaleziono również fragmenty ceramiki ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, świadczące o bogactwie i handlu. Dlatego wydaje się prawdopodobne, że ten fort na wzgórzu był zamkiem lub pałacem władcy lub króla z epoki ciemnej.

Lokalne nazwy i tradycje wydają się wzmacniać powiązania między Camelotem Artura a zamkiem Cadbury. Od XVI wieku studnia na drodze na wzgórze znana jest lokalnie jako Studnia Artura, a najwyższa część wzgórza znana jest jako Pałac Artura. Zamek Cadbury znajduje się również niedaleko Glastonbury Tor, miejsca owianego tajemnicą i legendą. Grobla, znana jako KingArthur's Hunting Track łączy obie strony.

Ponadto, zgodnie z tradycją, król Artur, legendarny "Dawny i przyszły król", śpi w zamku Cadbury. Fort na wzgórzu jest rzekomo pusty, a on i jego rycerze leżą tam, gotowi do czasu, gdy Anglia znów będzie potrzebować ich usług. Rzeczywiście, w każdą noc świętojańską król Artur ma prowadzić oddział konnych rycerzy po zboczach wzgórza.

Zamek Tintagel, Tintagel, Kornwalia.

W jego " Historia Regum Britannae "Geoffrey z Monmouth napisał, że Artur urodził się w Kornwalii w zamku Tintagel. Rzeczywiście, 1500-letni kawałek łupka z dwoma łacińskimi inskrypcjami został znaleziony w Tintagel pod koniec lat 80. XX wieku, co wydaje się łączyć Artura z Tintagel. Druga inskrypcja na łupku brzmi: "Artognou, ojciec potomka Coll, kazał [to] zrobić." Mówi się, że King Coel (Old King Cole z rymowanki dla dzieci)przez Geoffreya z Monmouth jako jednego z przodków Artura.

Niedawne wykopaliska ujawniły ceramikę z V i VI wieku, co sugeruje, że miejsce to było zamieszkane w okresie rzymsko-brytyjskim.

Jeśli więc Tintagel było miejscem narodzin Artura, to czy był to również Camelot? Nie możemy być tego pewni. Z pewnością spektakularna i dramatyczna sceneria zamku Tintagel doskonale pasuje do romansu Camelotu Artura. Jednak dzisiejszy zamek został zbudowany na początku 1100 roku, więc nie może być Camelotem.

Winchester, Hampshire

Jedną z najsłynniejszych opowieści o Arturze i jego rycerzach jest XV-wieczne dzieło Thomasa Malory'ego, Le Morte d'Arthur Jest to kompilacja opowieści o królu Arturze, Ginewrze, Lancelocie i Rycerzach Okrągłego Stołu, zaczerpnięta zarówno z francuskich, jak i angielskich źródeł. Tutaj mówi się, że zamek Winchester był Camelotem.

Przez setki lat w Wielkiej Sali Zamku Winchester w hrabstwie Hampshire można było podziwiać okrągły drewniany blat, na którym namalowano imiona króla Artura i 24 rycerzy, a także ich miejsca przy stole. W 1976 r. okrągły stół został datowany na przełom XIII/XIV w. Wisiał w Wielkiej Sali w Winchesterze od co najmniej 1540 r., a być może nawet dłużej.Prawie na pewno został namalowany za panowania Henryka VIII na początku XV wieku, ponieważ w jego centrum znajduje się róża Tudorów i uważa się, że przedstawia króla Henryka jako Artura na tronie, otoczonego przez Rycerzy Okrągłego Stołu.

Podczas gdy zamek Winchester został zbudowany pod koniec XI wieku, warto zauważyć, że w IX wieku miasto Winchester było starożytnym dworem i stolicą króla Alfreda Wielkiego, wielkiego wojownika słynącego z pokonania duńskich najeźdźców i wielkiego męża stanu, prawodawcy i mądrego przywódcy. Przypadkowo są to wszystkie cechy, które miał posiadać legendarny Artur: aSkuteczny wojownik prowadzący swój lud przeciwko najeźdźcom, a jednocześnie mądry i łaskawy przywódca.

Powyższe lokalizacje to tylko cztery z wielu miejsc, które zostały powiązane z arturiańską legendą Camelotu. Inne możliwe lokalizacje, które zostały zaproponowane, obejmują zamek Dinerth; Edynburg; rzymski fort Camboglanna na Murze Hadriana; Colchester; Wroxeter; zamek Roxburgh w Scottish Borders i wiele innych.

Niestety wydaje się prawdopodobne, że nigdy nie dowiemy się na pewno, czy Camelot rzeczywiście istniał, a jeśli tak, to gdzie się znajdował. Jednak legenda o królu Arturze i jego Camelocie żyje nadal, tak popularna jak zawsze.