Królowa Wiktoria panowała majestatycznie przez sześćdziesiąt trzy lata, ale mimo to nie była powszechnie kochana. Podczas gdy niektórzy ludzie protestowali przeciwko niej, inni mieli nieco bardziej radykalne metody. Od Edwarda Oxforda po Rodericka Macleana, podczas swojego panowania królowa Wiktoria przeżyła osiem prób zamachu.

Próba zamachu Edwarda Oxforda. Oxford stoi przed balustradą Green Park, celując pistoletem w Wiktorię i księcia małżonka, podczas gdy policjant biegnie w jego kierunku.

Pierwszy zamach na życie królowej miał miejsce 10 czerwca 1840 r. podczas parady w londyńskim Hyde Parku. Edward Oxford, bezrobotny osiemnastolatek, strzelił z pistoletu pojedynkowego do królowej, która była wówczas w piątym miesiącu ciąży, ale chybił z niewielkiej odległości. Książę Albert zauważył Oxforda wkrótce po opuszczeniu bram pałacu i wspominał, że zobaczył "małego wrednego człowieka". Po traumatycznym wydarzeniuKrólowa i książę zdołali zachować spokój, kończąc paradę, podczas gdy Oxford został powalony na ziemię przez tłum. Powód tego ataku nie jest znany, ale później, podczas procesu w Old Bailey, Oxford oświadczył, że pistolet był załadowany tylko prochem, a nie kulami. Ostatecznie Oxford został uznany za niewinnego, ale niepoczytalnego i spędził czas w przytułku do czasu, ażzostał deportowany do Australii.

Edward Oxford jako pacjent szpitala Bedlam, około 1856 r.

Nie był jednak tak zmotywowanym zabójcą jak John Francis. 29 maja 1842 r. książę Albert i królowa jechali powozem, gdy książę Albert zobaczył coś, co nazwał "małym, śniady, źle wyglądającym łobuzem". Francis ustawił się do strzału i pociągnął za spust, ale broń nie wypaliła. Następnie opuścił miejsce zdarzenia i przygotował się do kolejnej próby. Książę Albert zaalarmował królewską ochronę.że zauważył strzelca, jednak pomimo tego królowa Wiktoria nalegała, aby następnego wieczoru opuścić pałac i udać się na przejażdżkę otwartym barouche. W międzyczasie ubrani po cywilnemu funkcjonariusze przeszukali teren w poszukiwaniu strzelca. Strzał rozległ się nagle zaledwie kilka metrów od powozu. Ostatecznie Francis został skazany na śmierć przez powieszenie, ale królowa Wiktoria interweniowała i został przetransportowany.zamiast tego.

Pałac Buckingham, 1837 r.

Kolejna próba miała miejsce 3 lipca 1842 r., gdy królowa opuściła pałac Buckingham powozem w drodze do niedzielnego kościoła. Z tej okazji John William Bean postanowił spróbować odebrać jej życie. Bean miał deformację i był chory psychicznie. Podszedł do przodu dużego tłumu i pociągnął za spust swojego pistoletu, ale nie wystrzelił. Stało się tak, ponieważ zamiast załadować go kulami, Bean nie był w stanie oddać strzału.Po ataku został skazany na 18 miesięcy ciężkich robót.

Piątą próbą zamachu na życie królowej była słaba próba podjęta przez Williama Hamiltona 29 czerwca 1849 r. Będąc sfrustrowanym brytyjskimi próbami pomocy Irlandii podczas irlandzkiego głodu, Hamilton postanowił zastrzelić królową. Jednak zamiast pocisku, pistolet był załadowany tylko prochem.

Żadna próba nie była prawdopodobnie tak traumatyczna, jak próba Roberta Pate'a 27 czerwca 1850 r. Robert Pate był byłym oficerem armii brytyjskiej i był znany w Hyde Parku ze swojego nieco szalonego zachowania. Podczas jednego ze swoich spacerów po parku zauważył tłum ludzi gromadzących się przed Cambridge House, gdzie królowa Wiktoria i troje jej dzieci odwiedzali rodzinę. Robert Pate podszedł do frontuPo ataku Pate został wysłany do kolonii karnej na Tasmanii.

Królowa Wiktoria

Prawdopodobnie najbardziej motywowany politycznie ze wszystkich ataków miał miejsce 29 lutego 1872 r. Arthur O'Connor, uzbrojony w pistolet, zdołał dostać się niezauważony do wejścia do pałacu przez dziedziniec i czekał na królową po tym, jak skończyła przejażdżkę po Londynie. O'Connor został szybko złapany i później ogłosił, że nigdy nie zamierzał skrzywdzić królowej, stąd fakt, że jego pistolet został złamany,ale chciał nakłonić ją do uwolnienia irlandzkich więźniów w Wielkiej Brytanii.

Ostateczny zamach na życie królowej Wiktorii został przeprowadzony 2 marca 1882 roku przez dwudziestoośmioletniego Rodericka Macleana. Królowa była witana wiwatami pobliskiego tłumu Etonians, gdy odjeżdżała ze stacji Windsor w kierunku zamku. Wtedy Maclean oddał dziki strzał w kierunku królowej, który chybił. Został aresztowany, oskarżony i postawiony przed sądem, gdzie został skazany na resztę życia w więzieniu.Azyl. Wiersz został napisany później o próbie zamachu przez Williama Topaza McGonagalla.

Poza siódmą próbą zamachu przeprowadzoną przez Arthura O'Connora, tak naprawdę nigdy nie było żadnych jasnych motywów wśród tych mężczyzn, co jest zaskakujące, biorąc pod uwagę działania, które zamierzali podjąć przeciwko królowej. Sugeruje się jednak, że być może zrobili to dla sławy i rozgłosu. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się jednak, że te próby zamachu nie odstraszyły królowej, o czym świadczy fakt, żeże wróciła do służby zaledwie dwie godziny po ataku Roberta Pate'a.

John Gartside, zapalony student historii w Epsom College w Surrey.