از هر آمریکایی 60 یا 70 ساله ای بپرسید که بهترین آشپزی که او می شناسد کیست، و آنها تقریباً به طور قطع پاسخ خواهند داد: "مامان من". از هر فرد انگلیسی با سن مشابه بپرسید و تقریباً مطمئناً نام هر کسی را به جز مادرشان خواهند گذاشت. جیره بندی حتی پس از پایان جنگ جهانی دوم نیز ادامه یافت. در واقع، زمانی که ملکه در سال 1952 به سلطنت رسید، شکر، کره، پنیر، مارگارین، چربی پخت و پز، بیکن، گوشت و چای همچنان جیره بندی می شدند. جیره بندی در واقع تا سال 1954 به پایان نرسید، با جیره بندی شکر در سال 1953 و جیره بندی گوشت در سال 1954. ایجاد غذاهای سیر کننده و رضایت بخش، حتی بهترین آشپزها را از ایجاد غذاهای کوردون بلو جلوگیری می کند. غذا فصلی بود (برای مثال در زمستان بدون گوجه فرنگی). هیچ سوپرمارکتی وجود نداشت، هیچ غذای منجمد یا فریزر برای نگهداری آن وجود نداشت و تنها غذای آماده از فروشگاه ماهی و چیپس بود.

دهه 1950 عصر فریترهای هرزنامه بود (اکنون در حال بازگشت!)، ساندویچ های ماهی قزل آلا ، میوه های کنسرو شده با شیر تبخیر شده، ماهی در روزهای جمعه و سالاد ژامبون برای دمنوش هر یکشنبه. تنها راه برای افزودن طعم به این پخت و پز ساده، با سس گوجه فرنگی یا سس قهوه ای بود. روغن زیتون فقط در بسیار فروخته می شدبطری های کوچک از شیمیدان، برای گرم کردن و قرار دادن در گوش برای شل شدن موم گوش! سالاد در تابستان شامل کاهو گرد، خیار و گوجه فرنگی بود و تنها سس موجود کرم سالاد هاینز بود. در فصل زمستان، سالاد را اغلب کلم سفید، پیاز و هویج نازک برش می دادند و دوباره با خامه سالاد سرو می کردند. هاینز همچنین مجموعه ای از سالادهای کنسرو شده را تهیه کرد: سالاد سیب زمینی، سالاد سبزیجات و سالاد کلم.

نمونه منوی یک هفته از یک کتاب آشپزی در سال 1951

«گوشت و دو سبزی» رژیم غذایی اصلی اکثر خانواده‌ها در دهه‌های 1950 و 1960 بود. یک خانواده معمولی به ندرت بیرون غذا می خورد. نزدیک ترین چیزی که مردم به غذا خوردن در بیرون از خانه می آمدند، در میخانه بود. در آنجا می‌توانید چیپس سیب‌زمینی (فقط با سه طعم – سیب‌زمینی، ساده یا شور – تا زمانی که گلدن واندر «پنیر و پیاز» را در سال 1962 عرضه کرد)، یک تخم‌مرغ ترشی که روی آن قرار می‌گیرد، و شاید یک خمیر یا چند کاکل، چشمک و چنگک از آن تهیه کنید. مرد غذای دریایی در جمعه، شنبه یا یکشنبه عصر.

وقتی پاسخ بریتانیا به بارهای همبرگر در آمریکا در دهه 1950 رسید تا گروه جدیدی از مصرف کنندگان، «نوجوانان» را تامین کند، اوضاع شروع به تغییر کرد. اولین بارهای Wimpy در سال 1954 با فروش همبرگر و میلک شیک افتتاح شد و بسیار محبوب شد.

اواخر دهه 1950 و 1960 شاهد افزایش مهاجرت از مستعمرات سابق بریتانیا بودیم. و با آنها بالاخره ... طعم و مزه آمد!!

اگرچه اولین رستوران چینی در لندن استدر سال 1908 افتتاح شد، گسترش واقعی رستوران های چینی در اواخر دهه 1950 و 1960 با هجوم مهاجران از هنگ کنگ آغاز شد. اینها بسیار محبوب بودند. در واقع در سال 1958 بیلی باتلین سوئی و چیپس را به اردوگاه های تعطیلات خود معرفی کرد!

دهه 1960 همچنین شاهد افزایش چشمگیر تعداد و گسترش رستوران های هندی در بریتانیا، به ویژه در لندن و جنوب شرق بود. در طول جیره‌بندی، دستیابی به ادویه‌های مورد نیاز برای آشپزی هندی بسیار دشوار بود، اما با افزایش مهاجرت از شبه قاره هند و پایان یافتن جیره‌بندی، این دیگر مشکلی نبود و رستوران‌ها رونق گرفتند.

تا آنجا که در اواخر دهه 1960، اولین "غذاهای راحت" هندی و چینی در دسترس قرار گرفت: کاری معروف Vesta و Vesta Chow Mein، اولین طعم برای بسیاری از بریتانیایی ها از "غذای خارجی".

همچنین در این زمان یک نوشیدنی جدید در شهر ظاهر شد - lager. این آبجو سرد سبک شریک مناسبی برای غذای تند جدید بود.

اواخر دهه 1960 شاهد رونق اقتصاد بریتانیا و افزایش چشمگیر استاندارد زندگی بود. اولین بسته تعطیلات به اروپا در اواخر دهه 60 آغاز شد و سفرهای خارج از کشور را برای همه مقرون به صرفه کرد. این نیز نقش خود را در وسوسه کردن کام بریتانیا با غذاها و مواد اولیه خوشمزه ایفا کرد.

در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 مهمانی های شام بسیار محبوب شده بودند که شامل مدهای جدید می شد.غذاهای «خارجی» مانند اسپاگتی بولونیز که اغلب با شراب همراه است. قبل از دهه 1960 شراب فقط توسط طبقات بالا نوشیده می شد، بقیه آبجو، تنومند، آل بی رنگ و پورت و لیمو می نوشیدند. حالا Blue Nun، Chianti و Mateus Rose شراب های انتخابی بودند. بسیاری از تازه‌کارهای اسپاگتی شب‌های خود را به دنبال غذای خود در اطراف بشقاب می‌گذرانند و سعی می‌کردند آن را در چنگال و قاشق تهیه شده بیاورند، در حالی که سعی می‌کردند از پاشیدن سس گوجه‌فرنگی غلیظ خودداری کنند.

قبلی نوشیدنی‌های شام اغلب با مکعب‌های آناناس کنسرو شده و پنیر چدار روی چوب‌ها همراه می‌شد که در خربزه یا گریپ فروت چسبانده می‌شد تا شبیه جوجه تیغی شود - اوج پیچیدگی دهه 60!

همچنین در این زمان، رستوران‌های زنجیره‌ای مانند همانطور که مسافرخانه های برنی در همه شهرها و شهرهای بریتانیا ظاهر شدند و غذاهای کلاسیک دهه 1970 مانند کوکتل خربزه یا میگو، گریل مخلوط یا استیک، و دروازه جنگل سیاه یا پای مرنگ لیمو را برای دسر سرو می کردند.

حتی کلوپ های شبانه شروع به ارائه غذا کردند. کلوپ های شبانه زنجیره ای تیفانی، میان وعده عالی دهه 1970 سوسیس، مرغ یا اسکمپی را «در یک سبد» برای خوشگذرانی های آخر شب سرو می کرد.

دهه های بین 1954 و 1974 نقطه عطف چشمگیری در عادات غذایی بریتانیایی ها بود. از کشوری که هنوز در سال 1954 با جیره بندی سر و کار داشت و رژیم غذایی اصلی آن آشپزی ساده در خانه بود، تا سال 1975 نه تنها به طور منظم بیرون غذا می خوردیم، بلکه به غذاهای جدید معتاد می شدیم.غذاهای تند موجود و رابطه عاشقانه ملت با Chicken Tikka Masala به خوبی و واقعاً شروع شده بود.