De Schotse 'Honours' zijn de oudste Koninklijke regalia in Groot-Brittannië en zijn te zien in Edinburgh Castle.

De 'Honours' werden voor het eerst samen gebruikt bij de kroning van de negen maanden oude Mary, Queen of Scots in 1543 en vervolgens bij de kroningen van haar zoontje James VI (en I van Engeland) in Stirling in 1567 en haar kleinzoon Charles I in 1633 in het Palace of Holyroodhouse.

De kroon dateert bijna zeker van voor 1540, toen hij werd verbouwd in opdracht van James V. Hij werd voor het laatst gedragen bij de kroning van Charles II in Scone in 1651.

De scepter is gemaakt van massief zilver en wordt bekroond door drie figuren die een kristallen bol ondersteunen, een geslepen en gepolijst bergkristal, met een Schotse parel bovenop. Het is een geschenk van de paus, mogelijk gegeven door Innocentius Vlll aan James IV in 1494. Het werd verbouwd door James V, die zelfs zijn initialen aan de scepter toevoegde.

Het Staatszwaard werd in 1507 door paus Julius II aan James IV geschonken en heeft een blad van een meter lang.

Samen met de kroonjuwelen in Edinburgh Castle wordt ook de Stone of Destiny tentoongesteld, die na 700 jaar in Engeland teruggekeerd is naar Schotland. De steen, die Edward I in 1296 meenam, is een symbool van de Schotse natie. Het was de kroningssteen voor Schotse koningen zoals MacBeth. Volgens de legende was het ook "Jacob's Pillow" waarop hij droomde van de engelenladder van de aarde naar de hemel.

Het verhaal van de Schotse regalia is vreemder dan fictie. Allereerst werden ze verborgen om te voorkomen dat ze in Engelse handen zouden vallen. Vervolgens, na het Verdrag van de Unie in 1707, verdwenen de oude kroonjuwelen van Schotland voor een eeuw. Geruchten deden de ronde dat de Engelsen ze naar Londen hadden gebracht. Het was echter een van Schotlands meest gevierde literaire zonen die ze herontdekte...

De regalia van Schotland - de 'Honours of Scotland' - behoorden tot de krachtigste symbolen van de Schotse natie. Tijdens de bezetting van Schotland door Cromwell in de jaren 1650 waren de Honours een van zijn meest gewilde doelwitten.

Charles I, koning van zowel Schotland als Engeland, werd in 1649 geëxecuteerd door Oliver Cromwell. Het jaar daarop arriveerde zijn zoon (de latere Charles II) in het noordoosten van Schotland in een poging de twee koninkrijken te heroveren.

De kroning van Charles II in Scone

Oliver Cromwell viel Schotland binnen. In enige haast werd Charles II daarom gekroond in Scone, maar de 'Honours' konden niet worden teruggebracht naar Edinburgh Castle omdat het nu in handen was gevallen van het leger van Cromwell. De Engelse kroonjuwelen waren al vernietigd door Cromwell en de 'Honours' van Schotland, symbolen van de monarchie, waren de volgende op zijn lijst. Zijn leger rukte snel op naar Scone en de koning beval de graafMarischal om de 'Honours' en veel van zijn persoonlijke papieren in veiligheid te brengen in Dunnottar Castle. Dunnottar Castle was het huis van de graaf Marischal van Schotland, ooit een van de machtigste families in het land. De graaf Marischal overzag alle ceremoniële activiteiten aan het Schotse hof, waaronder kroningen.

Het duurde niet lang voordat Dunnottar werd belegerd en een krap garnizoen van 70 man hield acht maanden stand tegen de binnenvallende troepen. Al snel werd duidelijk dat het kasteel zou vallen en dat er iets moest worden gedaan om de 'Honours' te redden. De kroon, scepter en het zwaard werden over de zeekant van het kasteel neergelaten en in ontvangst genomen door een dienstmeisje, dat daar zogenaamd zeewier aan het verzamelen was.bracht ze naar de kerk in Kinneff, een dorp enkele kilometers naar het zuiden waar ze eerst op de bodem van het bed in het huis van de dominee werden verstopt totdat hij ze veiliger in de kerk zelf kon begraven.

De dominee, Rev. James Grainger en zijn vrouw wikkelden de juwelen in linnen doeken en begroeven ze 's nachts onder de lemen vloer van de kerk. Elke drie maanden groeven de dominee en zijn vrouw de Regalia 's nachts op om ze te luchten en zo te beschermen tegen vocht en verwondingen. De onderscheidingen bleven negen jaar verborgen tijdens het Gemenebest terwijl het Engelse leger tevergeefs naar ze zocht.

Karel II

Bij de Restauratie in 1660 werden de 'Honours' teruggegeven aan Charles II en in Edinburgh Castle geplaatst. Bij afwezigheid van een residerende vorst werden de regalia meegenomen naar de zittingen van het parlement in Edinburgh om de aanwezigheid van de vorst en zijn of haar instemming met de goedkeuring van elke wet aan te geven. Toen het Schotse parlement in 1707 werd ontbonden, werden de regalia opgesloten in een kist in de kroonzaal van Edinburgh Castle.Edinburgh Castle waar ze vergeten achterbleven.

Van alle Schotten die de perceptie van hun landgenoten van de Schotse geschiedenis hebben gevormd, was Sir Walter Scott een van de belangrijkste. Zijn romantische kijk op het Schotse verleden hielp te leiden tot de 'ontdekking' van Schotland als populaire toeristische bestemming.

(boven) De 'ontdekking' van de Honours of Scotland door Sir Walter Scott in 1818

De Prince Regent (later George IV) was zo onder de indruk van het werk van Sir Walter Scott dat hij hem in 1818 toestemming gaf om in Edinburgh Castle op zoek te gaan naar de Koninklijke Schotse regalia. De zoekers vonden ze uiteindelijk in de kleine sterke kamer in Edinburgh Castle, opgesloten in een eiken kist, bedekt met linnen doeken, precies zoals ze waren achtergelaten na de Unie op 7 maart 1707. Ze werden tentoongesteld op26 mei 1819 en zijn sindsdien te zien geweest in Edinburgh Castle, waar elk jaar duizenden mensen ze komen bekijken.