Honours اسکاتلندی قدیمی ترین سلطنتی سلطنتی در بریتانیا است و در قلعه ادینبورگ دیده می شود.

Honours برای اولین بار در مراسم تاجگذاری مری نه ماهه ملکه با هم استفاده شد. از اسکاتلند در سال 1543، و متعاقبا در مراسم تاجگذاری پسر نوزادش جیمز ششم (و من از انگلستان) در استرلینگ در سال 1567 و نوه او چارلز اول در سال 1633 در کاخ هولیرودهاوس.

تقریباً به طور قطع تاریخ تاج دارد از قبل از 1540 که به دستور جیمز پنجم بازسازی شد. آخرین بار در مراسم تاجگذاری چارلز دوم در اسکان در سال 1651 پوشیده شد.

ساخته شده از نقره جامد، عصا با سه شکل که از یک کره کریستالی حمایت می کنند، یک کریستال سنگی برش خورده و صیقلی، با یک مروارید اسکاتلندی در بالای آن قرار گرفته است. هدیه ای از پاپ که احتمالاً توسط Innocent Vllll به جیمز چهارم در سال 1494 داده شده بود، توسط جیمز پنجم بازسازی شد و حتی حروف اول خود را به عصا اضافه کرد.

شمشیر دولت در سال 1507 توسط جیمز چهارم اهدا شد. پاپ جولیوس دوم و دارای تیغه ای به طول یک متر است.

همچنین با جواهرات تاج در قلعه ادینبورگ، سنگ سرنوشت نمایش داده شده است که پس از 700 سال اقامت در انگلستان به اسکاتلند بازگردانده شده است. این سنگ که توسط ادوارد اول در سال 1296 گرفته شد، نماد ملیت اسکاتلند است. این سنگ تاجگذاری برای پادشاهان اسکاتلند مانند مک بث بود. افسانه ها حاکی از آن است که "بالش یعقوب" نیز روی آن نردبان فرشتگان از زمین تا آسمان بود.

داستان اسکاتلندیشاهنامه عجیب تر از داستان است. اول از همه آنها پنهان شدند تا از افتادن آنها به دست انگلیسی ها جلوگیری کنند. سپس، به دنبال پیمان اتحاد در سال 1707، جواهرات باستانی تاج اسکاتلند برای یک قرن ناپدید شدند. شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینکه انگلیسی ها آنها را به لندن برده اند. با این حال، این یکی از مشهورترین پسران ادبی اسکاتلند بود که آنها را دوباره کشف کرد...

مقامات سلطنتی اسکاتلند - "افتخارات اسکاتلند" - یکی از قوی ترین نمادهای ملیت اسکاتلند بودند. در طول اشغال اسکاتلند توسط کرامول در دهه 1650، افتخارات یکی از مورد توجه ترین اهداف او بود.

چارلز اول، پادشاه اسکاتلند و انگلستان، در سال 1649 توسط الیور کرامول اعدام شد. سال بعد پسرش (بعداً چارلز دوم) در تلاش برای بازپس گیری دو پادشاهی به شمال شرقی اسکاتلند رسید.

تاج گذاری چارلز دوم در اسکون

الیور کرامول به اسکاتلند حمله کرد. بنابراین با عجله، چارلز دوم در اسکان تاجگذاری کرد، اما «افتخارها» را نمی‌توان به قلعه ادینبورگ بازگرداند، زیرا اکنون به دست ارتش کرامول افتاده بود. جواهرات تاج انگلیسی قبلاً توسط کرامول از بین رفته بود و افتخارات اسکاتلند، نمادهای سلطنت، در لیست بعدی او قرار داشتند. ارتش او به سرعت در حال پیشروی اسکون بود و پادشاه به ارل ماریشال دستور داد تا افتخارات و بسیاری از اسناد شخصی خود را به امن در قلعه دانوتار ببرند. قلعه دانوتار خانه ارل بودماریشال از اسکاتلند، زمانی یکی از قدرتمندترین خانواده های این سرزمین بود. ارل ماریشال بر تمامی فعالیت‌های تشریفاتی در دربار اسکاتلند، از جمله تاج‌گذاری نظارت می‌کرد.

دیری نگذشت که دانوتار در محاصره قرار گرفت و پادگانی متشکل از 70 مرد به مدت هشت ماه در برابر نیروهای مهاجم ایستادگی کردند. به زودی مشخص شد که قلعه در حال سقوط است و باید کاری برای نجات "Honours" انجام شود. تاج، عصا و شمشیر بر فراز سمت دریای قلعه فرود آمدند و توسط یک زن خدمتکار به بهانه جمع آوری جلبک دریایی در آنجا دریافت شد. او آنها را به کلیسای Kinneff برد، روستایی که چندین مایل در جنوب قرار داشت و در ابتدا آنها را در پایین تخت در خانه وزیر پنهان کردند تا اینکه او آنها را با امنیت بیشتری در خود کلیسا دفن کرد.

وزیر، کشیش جیمز گرینگر و همسرش جواهرات را در پارچه‌های کتانی پیچیده و شبانه در زیر کف سفالی کلیسا دفن کردند. وزیر و همسرش هر سه ماه یکبار، رگالیا را در شب حفر می‌کردند تا از رطوبت و آسیب محافظت کنند. افتخارات به مدت نه سال در دوران مشترک المنافع پنهان ماندند در حالی که ارتش انگلیس بیهوده به دنبال آنها بود.

چارلز دوم

در در بازسازی در سال 1660، افتخارات به چارلز دوم بازگردانده شد و در قلعه ادینبورگ قرار گرفت. در غیاب یک حاکم مقیم، رگالیا به آنجا برده شدجلسات پارلمان در ادینبورگ برای نشان دادن حضور حاکمیت و رضایت او برای تصویب هر قانون. هنگامی که پارلمان اسکاتلند در سال 1707 منحل شد، آنها را در صندوقچه ای در اتاق تاج در قلعه ادینبورگ، جایی که در آنجا ماندند، حبس کردند و فراموش کردند. والتر اسکات یکی از مهمترین آنها بود. دیدگاه رمانتیک او از گذشته اسکاتلند به "کشف" اسکاتلند به عنوان یک مقصد گردشگری محبوب کمک کرد.

(بالا) "کشف" افتخارات اسکاتلند توسط سر والتر اسکات در سال 1818

پرنس نایب السلطنه (بعدها جرج چهارم) چنان تحت تاثیر کار سر والتر اسکات قرار گرفت که در سال 1818 به او اجازه داد تا قلعه ادینبورگ را برای یافتن قصر سلطنتی اسکاتلند جستجو کند. . سرانجام جستجوگران آنها را در اتاق محکمی در قلعه ادینبورگ یافتند که در یک صندوق بلوط پوشیده شده با پارچه های کتانی قفل شده بودند، دقیقاً همانطور که پس از اتحادیه در 7 مارس 1707 رها شده بودند. آنها در 26 مه 1819 به نمایش گذاشته شدند و به نمایش گذاشته شدند. از آن زمان در قلعه ادینبورگ، جایی که هزاران نفر سالانه برای دیدن آنها می آیند، در معرض دید قرار گرفته اند.