De eerste wegen in Groot-Brittannië werden aangelegd door de Romeinse legioenen, die beschikten over hun eigen landmeters, ingenieurs en de apparatuur die ze nodig hadden voor dit soort bouwwerkzaamheden. De beschikbaarheid van lokale materialen bepaalde de details van de wegenbouw, maar de basisprincipes waren altijd hetzelfde. De weg nam de vorm aan van een ophoging boven het niveau van het omringende land, met drainageHet zou worden opgebouwd in een reeks lagen, bestaande uit een fundering van grote rotsen, gevolgd door kleinere stenen, grind en zand die in opeenvolgende lagen werden neergelegd en op hun plaats geramd.

Een geplaveid wegdek kwam vaak voor in steden of gebieden met veel verkeer, maar meestal was het grind. Het talud was bochtig voor de afwatering en vaak 10 m of meer breed; het was zelden minder dan 3 m breed om ruimte te laten voor voertuigen op twee wielen om te passeren. Net als elders werden Romeinse wegen in Groot-Brittannië zo recht mogelijk aangelegd. De Romeinse landmeters hoefden zich geen zorgen te maken over wie de eigenaar van het land was.Niettemin passeerden ze bergen, moerassen en bossen, waar deze bijzondere obstakels vormden, en zochten ze geschikte oversteekplaatsen bij rivieren.

Hierboven: Blackstone Edge, op Rishworth Moor bij Manchester, is opmerkelijk goed bewaard gebleven met regenafvoeren en dicht op elkaar liggende keien die nog intact zijn. Sommige archeologen geloven dat het van Romeinse oorsprong is, terwijl anderen daar minder van overtuigd zijn. Onder: detail van dichtbij

Hoewel hun voornaamste doel in de eerste dagen van de verovering was om de troepen sneller te verplaatsen, werden wegen later nog belangrijker als communicatieroutes tussen verschillende delen van het rijk. Ze maakten het mogelijk om belangrijke informatie door te geven tussen Rome en de provinciale gouverneurs van de gebieden die onder hun controle stonden. In Groot-Brittannië was de Romeinse economie agrarisch, gebaseerd opDe wegen maakten ook het verkeer van aardewerk en andere goederen mogelijk, waarvan de productie in de derde en vierde eeuw na Christus gemeengoed werd in Groot-Brittannië.

Bekende Romeinse wegen zijn Watling Street, die van Londen naar Chester liep, en de Fosse Way, die Engeland doorkruiste van Exeter in het zuidwesten naar Lincoln in het noordoosten. Deze laatste volgde een route die al sinds de prehistorie in gebruik was en markeerde rond AD47 de eerste grens van de nieuwe Romeinse provincie. Romeinse wegen werden later een risico omdat binnenvallende barbaren erlangs konden reizen.De weg tussen Salisbury en Badbury werd opzettelijk geblokkeerd door de Bokerley Dyke tijdens een crisis in de vierde eeuw. De wegen raakten in verval na het vertrek van de Romeinen en pas met de komst van de spoorwegen in de negentiende eeuw had Groot-Brittannië weer zo'n efficiënt communicatienetwerk.

Deze reconstructie (hieronder) laat de voordelen van de Romeinse beschaving zien. Het centrale kenmerk is de weg die gemakkelijk transport voor troepen en handel mogelijk maakt. De legionaire cavalerist, vergezeld door een voetsoldaat, heeft een hoge status en zou een cohort legionairs niet ver achter zich hebben. In de verte zie je het klassieke ontwerp van een villa die het begin van eenarchitectuur die nieuw was in het Groot-Brittannië van de IJzertijd.

Een kleine nederzetting profiteert van het passerende verkeer. Een vrouw verkoopt eten en drinken en je kunt de amfoor met olie en wijn zien - voorbeelden van importproducten die Romeinse kooplieden introduceerden. De gebouwen hebben dakpannen en sommige hebben geschilderd pleisterwerk. Ondanks deze innovaties zie je echter ook Romeins-Britse mensen doorgaan met hun leven, wat benadrukt dat niet elk aspect van het leven van de Romeinen door de eeuwen heen is veranderd.Het Britse leven werd geromaniseerd. De soldaten betalen in munten - waarschijnlijk kleine munten van brons-koperlegering, ontvangen als wisselgeld na het betalen van belastingen met zilveren of gouden munten ontvangen als loon. De soldaat op zijn knieën op de voorgrond heeft de gouden munt verloren die een maandloon vertegenwoordigt - het zal deze munt zijn die 1800 jaar later zal worden gevonden. De weg is de Fosse Way - nog steeds een belangrijkeNet als in de Romeinse tijd sluit deze route aan op een systeem met Londen als middelpunt.

Fragment uit "The Time Team - What Happened When", Tim Taylor