Zdrowy, atrakcyjny i z dużymi predyspozycjami sportowymi? Te przymiotniki nie są zwykle kojarzone z królem Henrykiem VIII. Oczywiście, jest on dobrze znany ze swoich sześciu małżeństw, ścięcia dwóch żon, obsesji na punkcie męskiego dziedzica i zerwania z Rzymem. Z bardziej osobistej strony, jest on również znany z rosnącej linii talii, ekstrawaganckich uczt i słabego zdrowia; jednak nie daje to pełnego obrazu sytuacji.obraz człowieka, który rządził Anglią przez 38 lat.

Można powiedzieć, że wypadek podczas potyczki był katalizatorem zmiany Henryka w despotycznego monarchę o nieprzewidywalnym złym humorze.

Henryk VIII z Karolem V i papieżem Leonem X, około 1520 r.

W 1509 r., w wieku osiemnastu lat, na tron wstąpił Henryk VIII. Panowanie Henryka VIII jest dobrze zbadane ze względu na polityczne i religijne zawirowania tego okresu. Na początku swojego panowania Henryk był naprawdę niezwykłą postacią; emanującą charyzmą, przystojną i utalentowaną zarówno akademicko, jak i sportowo. Rzeczywiście, wielu badaczy tego okresu uważało Henryka VIII zaNiezwykle przystojny: nazywano go nawet "Adonisem". Mając sześć stóp i dwa cale wzrostu, szczupłą atletyczną budowę, jasną karnację i sprawność na kortach do potyczek i tenisa, Henryk spędził większość swojego życia i panowania, szczupły i wysportowany. Przez całą młodość i panowanie do 1536 r. Henryk prowadził zdrowy tryb życia. W wieku dwudziestu lat ważył około piętnastu kilogramów, a jego waga wynosiła około 10 kg.trzydzieści dwa cale czekana i pragnienie walki.

Portret młodego Henryka VIII autorstwa Joosa van Cleve, datowany na 1532 rok.

Jednak wraz z wiekiem jego atletyczna sylwetka i atrakcyjne rysy zaczęły zanikać. Jego obwód, linia talii i reputacja niemożliwego, drażliwego i bezwzględnego króla wzrosły dopiero po tym, jak król doznał poważnego wypadku podczas potyczki w 1536 r. Wypadek ten miał ogromny wpływ na Henryka i pozostawił mu zarówno fizyczne, jak i psychiczne blizny.

Wypadek miał miejsce 24 stycznia 1536 r. w Greenwich, podczas jego ślubu z Anne Boleyn. Henryk doznał poważnego wstrząsu mózgu i pękł mu wrzód żylny na lewej nodze, pozostałość po wcześniejszej traumatycznej kontuzji podczas potyczki w 1527 r., która szybko się zagoiła pod opieką chirurga Thomasa Vicary'ego. Tym razem Henryk nie miał tyle szczęścia i wrzody pojawiły się na obu nogach, powodując niesamowity ból. TeWrzody nigdy tak naprawdę się nie zagoiły, w wyniku czego Henryk miał ciągłe, poważne infekcje. W lutym 1541 r. francuski ambasador przypomniał o trudnej sytuacji króla.

"Uważano, że życie króla jest naprawdę zagrożone, nie z powodu gorączki, ale z powodu nogi, która często mu dokucza".

Ambasador podkreślił następnie, jak król rekompensował ten ból nadmiernym jedzeniem i piciem, co znacznie zmieniło jego nastrój. Rosnąca otyłość Henryka i ciągłe infekcje nadal niepokoiły Parlament.

Wypadek podczas pojedynku, który uniemożliwił mu cieszenie się ulubioną rozrywką, uniemożliwił Henry'emu również ćwiczenia. Ostatni strój Henryka w 1544 roku, trzy lata przed śmiercią, sugeruje, że ważył co najmniej trzysta funtów, a jego talia powiększyła się z bardzo szczupłych trzydziestu dwóch cali do pięćdziesięciu dwóch cali. Do 1546 roku Henryk stał się tak duży, że potrzebował drewnianych krzeseł do siedzenia.To właśnie ten obraz chorobliwie otyłego króla przywołuje większość ludzi pytanych o Henryka VIII.

Portret Henryka VIII autorstwa Hansa Holbeina Młodszego, około 1540 r.

Niekończący się ból był niewątpliwie czynnikiem, który przyczynił się do metamorfozy Henryka w monarchę o złym temperamencie, nieprzewidywalnego i irytującego. Uporczywy przewlekły ból może poważnie wpłynąć na jakość życia - nawet dzisiaj - a przy braku nowoczesnej medycyny Henryk musiał codziennie zmagać się z rozdzierającym bólem, co musiało mieć wpływ na jego temperament. Ostatnie lata Henryka były dalekie od walecznych,charyzmatyczny książę z 1509 roku.

Ostatnie dni Henry'ego były wypełnione ogromnym bólem; jego rany na nogach musiały być kauteryzowane przez lekarzy i cierpiał na chroniczne bóle żołądka. Zmarł 28 stycznia 1547 r. w wieku 55 lat w wyniku niewydolności nerek i wątroby.

Laura John Obecnie jestem nauczycielką historii i planuję ukończyć studia doktoranckie. Ukończyłam studia magisterskie i licencjackie z historii na Uniwersytecie w Cardiff. Jestem pasjonatką studiów historycznych i dzielenia się moją miłością do historii ze wszystkimi, czyniąc ją dostępną i angażującą.