Martxoaren 1a San Daviden eguna da, Galesko egun nazionala eta horrela ospatzen da XII. Gaur egun, ospakizunetan, normalean, abesti tradizionalak abesten dira eta ondoren Te Bach bat, te bat bara brith (gales frutadun ogi ospetsua) eta teisen bach (gales pastela). Neska gazteak mozorro nazionala janztera animatzen dira eta porruak edo narcisoak janzten dira, Galesko ikur nazionalak izanik.

Nor zen, beraz, San David (edo Dewi Sant galesez)? Egia esan, ez da gehiegi ezagutzen San Davidi buruz Rhygyfarch-ek, St. Davids-eko apezpikuaren semeak, 1090 inguruan idatzitako biografia batetik izan ezik. Galesko hego-mendebaldeko kostaldea ekaitz gogor batean. Bere bi gurasoak Galesko erregeen ondorengoak ziren. Sandde, Powysko printzea eta Nonen semea zen, Meneviako buruzagi baten alaba (gaur egun St David's katedral txikia). Daviden jaiotzaren gunea putzu santu baten ondoan dagoen antzinako kapera txiki baten hondakinek adierazten dute eta oraindik San Daviden katedralaren ondoan ikus daiteke bere amari Non eskainitako XVIII. mendeko kapera berria>

Ikusi ere: Bigarren Mundu Gerraren kronograma - 1944

San. Davids katedrala

Erdi Aroan San David Arturo erregearen iloba zela uste zen. Kondairak dio Irlandako zaindariak, San Patriziok -egungo St. Davids hiritik gertu ere jaio zela esaten zen-, jaiotzea aurreikusi zuela.David gutxi gorabehera 520. urtean.

David gaztea apaiz izatera heldu zen, Hen Fynyw monasterioan hezi zen San Paulinoren tutoretzapean. Kondairaren arabera, Davidek hainbat mirari egin zituen bere bizitzan Paulinoren ikusmena berreskuratzea barne. Esaten denez, gainera, saxoien aurkako borrokan, Davidek bere soldaduei aholkatu ziela bere txanoan porruak eramateko, etsaiengandik erraz bereizteko, horregatik da porrua Galesko ikurretako bat!

Ogia, belarrak eta barazkiak bakarrik jaten zituen eta ura bakarrik edaten zuen begetarianoa, David Aquaticus edo Dewi Ddyfrwr (ur edalea) izenez ezagutzen zen galesez. Batzuetan, bere buruari ezarritako penitentzia gisa, leporaino zutitzen zen ur hotzetako aintzira batean, Liburu Santuak errezitatzen! Bere bizitzan zehar mugarriak ur-iturburuen agerpenak markatu zituela ere esaten da.

Misiolari bihurtuta David Gales eta Britainia Handian zehar bidaiatu zuen eta Jerusalemera erromesaldia ere egin zuen, non apezpiku sagaratu zuten. 12 monasterio sortu zituen, besteak beste, Glastonbury eta bat Minevian (St. Davids), bere gotzainen egoitza egin zuena. Galesko artzapezpiku izendatu zuten Breviko (Llandewi Brefi), Cardiganshireko Sinodoan, 550ean.

Monasterioko bizimodua oso zorrotza zen, anaiek lan handia egin behar zuten, lurra lantzen eta goldea tiratzen. Eskulan asko jarraitu ziren, erlezaintza, berezikiOso garrantzitsua. Fraideek elikatzen jarraitu behar izan zuten, baita bidaiariei janaria eta ostatua eskaini ere. Pobreak ere zaintzen zituzten.

Ikusi ere: Lehoi Gorria plaza

K.o. 589ko martxoaren 1ean hil zen San David, Minevian, ustez 100 urte baino gehiago zituela. Bere aztarnak 6. mendeko katedraleko santutegi batean lurperatu zituzten, XI. mendean inbaditzaile bikingoek, gunea arpilatu eta bi apezpiku galestar erail zituztenak.

San David – Galesko zaindaria

Bere heriotzaren ondoren, bere eragina oso zabalera zabaldu zen, lehenik Britainia Handian zehar eta gero itsasoz Kornualles eta Bretainiaraino. 1120an, Kalakto II.a aita santuak David santu gisa kanonizatu zuen. Honen ondoren Galesko zaindari izendatu zuten. Halakoa izan zen Daviden eragina, non erromesaldi asko egin baitziren San Dabidera, eta Aita Santuak erabaki zuen San Dabiden egindako bi erromeriak Erromara berdintzen zutela eta hiruk Jerusalemera bat balio zutela. Hego Galesko berrogeita hamar elizak bakarrik daramate haren izena.

Ez dago ziur San Daviden historia zenbat den egiazkoa eta zenbat den espekulazio hutsa. Hala ere 1996an San Daviden katedralean aurkitu ziren hezurrak, Dewi berarenak izan zitezkeela diote. Agian hezur hauek San Davidi buruz gehiago esan diezagukete: apaiza, gotzaina eta Galesko zaindaria.