در سال 1216، در سن 9 سالگی، هنری جوان، هنری سوم پادشاه انگلستان شد. عمر طولانی او بر تاج و تخت تنها در سال 1816 توسط جرج سوم پیشی گرفت. سلطنت او شاهد تغییرات آشفته و شگرفی بود که با شورش های تحت رهبری بارون و تایید مگنا کارتا رخ داد.

هنری در اکتبر 1207 در سال 1207 به دنیا آمد. قلعه وینچستر، پسر شاه جان و ایزابلا از آنگولم. در حالی که اطلاعات کمی از دوران کودکی او وجود دارد، در اکتبر 1216، پدرش، پادشاه جان، درست در بحبوحه جنگ اول بارون ها درگذشت. هنری جوان باقی ماند تا مانتو و تمام هرج و مرج ناشی از آن را به ارث ببرد.

هنری نه تنها پادشاهی انگلستان بلکه شبکه گسترده‌تر امپراتوری آنژوین از جمله اسکاتلند، ولز، پویتو و گاسکونی را به ارث برده بود. این قلمرو توسط پدربزرگش، هنری دوم، که به نام او نامگذاری شد، تضمین شده بود، و بعداً توسط ریچارد اول و جان تثبیت شد. بریتانی، مین و آنژو به فیلیپ دوم فرانسه.

فروپاشی امپراتوری آنژوین و امتناع شاه جان از تبعیت از مگنا کارتا 1215، ناآرامی های داخلی را تشدید کرد. با حمایت لویی هشتم در آینده از شورشیان، درگیری اجتناب ناپذیر بود.

شاه هنری جوان، جنگ اول بارون ها را به ارث برده بود، با تمام هرج و مرج و درگیری های آن که از زمان سلطنت پدرش سرازیر شده بود.

2> تاج گذاری پادشاه هنریIII

از آنجایی که جان هنوز به سن نرسیده بود، ترتیب تشکیل شورایی متشکل از سیزده مجری را داده بود که به هنری کمک می کردند. او تحت مراقبت یکی از مشهورترین شوالیه‌های انگلستان، ویلیام مارشال قرار گرفت، که به هنری لقب شوالیه داد، در حالی که کاردینال گوالا بیچیری بر تاجگذاری او در 28 اکتبر 1216 در کلیسای جامع گلاستر نظارت داشت. دومین تاجگذاری او در 17 مه 1220 در کلیسای وست مینستر انجام شد.

علیرغم اینکه ویلیام مارشال بسیار بزرگتر بود، به عنوان محافظ پادشاه خدمت کرد و با موفقیت شورشیان را در نبرد لینکلن شکست داد.

نبرد در ماه مه 1217 آغاز شد و به عنوان نقطه عطفی در جنگ اول بارون، با ارتش پیروز مارشال شهر را غارت کرد. لینکلن به نیروهای لویی هشتم وفادار بود و بنابراین مردان هنری مشتاق بودند که نمونه ای از شهر بسازند و سربازان فرانسوی را در حین فرار از جنوب و همچنین بسیاری از بارون های خائن که علیه هانری روی آورده بودند دستگیر کنند.

در سپتامبر 1217، معاهده لمبث عقب نشینی لویی را اجرا کرد و به جنگ اول بارون ها پایان داد و خصومت را متوقف کرد.

این معاهده خود عناصری از منشور بزرگ را که هنری در سال 1216 مجدداً منتشر کرده بود، گنجانده بود، شکل ضعیف‌تری از منشور صادر شده توسط پدرش، پادشاه جان. سندی که بیشتر به عنوان Magna Carta شناخته می شود برای حل و فصل اختلافات بین سلطنت طلبان و شورشیان طراحی شده بود.

تا سال 1225، هنری دریافت کرد.در چارچوب حمله لویی هشتم به استان های هانری، پوآتو و گاسکونی، منشور را دوباره منتشر کرد. در حالی که به طور فزاینده ای در معرض خطر احساس می شدند، بارون ها تصمیم گرفتند تنها در صورت انتشار مجدد Magna Carta از هنری حمایت کنند. حل و فصل اختلافات مربوط به تقسیم قدرت و واگذاری اختیارات بیشتر به بارون ها.

این منشور بیش از پیش در حکمرانی و زندگی سیاسی انگلیس تثبیت می شود، ویژگی که در دوران سلطنت پسر هنری، ادوارد اول ادامه یافت.

با محدودیت آشکاری اختیارات تاج از طریق منشور، برخی از مسائل مهم بارونی مانند حمایت و انتصاب مشاوران سلطنتی هنوز حل نشده باقی ماندند. چنین ناسازگاری‌هایی بر حاکمیت هنری اثر گذاشت و او را در معرض چالش‌های بیشتری از جانب بارون‌ها قرار داد.

حکومت رسمی هنری تنها در ژانویه 1227 زمانی که او به سن بلوغ رسید، لازم‌الاجرا شد. او همچنان به مشاورانی که در جوانی او را راهنمایی می‌کردند تکیه می‌کرد.

یکی از این چهره‌ها هوبرت دو برگ بود که در دربارش بسیار تأثیرگذار شد. با این وجود، تنها چند سال بعد، زمانی که دی برگ از سمت خود برکنار شد و به زندان افتاد، روابط تیره شد.

در همین حال، هنری درگیر ادعاهای اجدادی خود برای زمین خواری در فرانسه بود که او آن را به عنوان "بازگرداندن حقوق خود" تعریف کرد. متأسفانه، کمپین او برای پس گرفتن این سرزمین هابا تهاجم در ماه مه 1230، هرج و مرج و به طرز ناامیدکننده ای ناموفق بود. نیروهای او به جای حمله به نرماندی، قبل از رسیدن به گاسکونی به سمت پوآتو لشکر کشیدند، جایی که آتش بس با لوئیس منعقد شد که تا سال 1234 ادامه داشت.

هنری با موفقیت کمی صحبت کرد. زمانی که ریچارد مارشال، پسر شوالیه وفادار هنری، ویلیام مارشال، شورشی را در سال 1232 رهبری کرد، به زودی با بحران دیگری مواجه شد.

Peter des Roches از اختیارات خود سوء استفاده می کرد، در فرآیندهای قضایی سیر می کرد و مخالفان خود را از املاک محروم می کرد. این باعث شد که ریچارد مارشال، سومین ارل پمبروک، از هنری بخواهد که برای محافظت از حقوق خود همانطور که در منشور بزرگ تصریح شده است، تلاش بیشتری انجام دهد.

چنین خصومتی به زودی با فرستادن سربازان به ایرلند و جنوب توسط Des Roches به درگیری داخلی تبدیل شد. ولز در حالی که ریچارد مارشال با شاهزاده لولین متحد شد.

صحنه های پر هرج و مرج تنها با مداخله کلیسا در سال 1234، به رهبری ادموند ریچ، اسقف اعظم کانتربری که برکناری Des Roches و همچنین مذاکره برای صلح را توصیه کرد، کاهش یافت.

پس از وقوع چنین رویدادهای دراماتیکی، رویکرد هنری به حکومت تغییر کرد. او شخصاً به جای سایر وزیران و افراد بر پادشاهی خود حکومت کرد و همچنین ماندن در کشور را انتخاب کرد.بیشتر.

پادشاه هنری سوم و النور پروونس

به جز سیاست، در زندگی شخصی خود با الینور پروونس ازدواج کرد و صاحب پنج فرزند شد. ازدواج او موفقیت آمیز بود و گفته می شد که او به مدت سی و شش سال زندگی مشترک به همسرش وفادار مانده است. او همچنین مطمئن شد که او نقش برجسته ای به عنوان ملکه ایفا می کند، با تکیه بر نفوذ او در امور سیاسی و حمایت از او و تضمین استقلال مالی او. او حتی در سال 1253 در زمانی که در خارج از کشور بود، او را نایب السلطنه کرد، اعتمادی که به همسرش داشت.

علاوه بر داشتن یک رابطه حمایتی و قوی، او به دلیل تقوای خود نیز معروف بود که بر خیریه او تأثیر گذاشت. کار کردن در طول سلطنت او، کلیسای وست مینستر بازسازی شد. علیرغم کمبود بودجه، هنری احساس کرد که این مهم است و بر تکمیل آن نظارت داشت.

در سیاست داخلی و همچنین بین المللی، تصمیمات هنری پیامدهای مهمی جز معرفی اساسنامه یهودیت در سال 1253 داشت. سیاستی که با تفکیک و تبعیض مشخص می شود.

پیش از این، در اوایل حکومت سلطنتی هنری، جامعه یهودی در انگلستان با افزایش وام دهی و حمایت، علی رغم اعتراض پاپ، شکوفا شد.

با این وجود، تا سال 1258 سیاست های هانری به طرز چشمگیری تغییر کرد و بیشتر مطابق با سیاست های لویی فرانسه بود. او مبالغ هنگفتی از یهودیان به عنوان مالیات و مالیات از یهودیان استخراج می کردقوانین تغییرات منفی را به وجود آورد که برخی از بارون ها را از خود دور کرد.

نبرد تایلبورگ، 1242

در همین حال، در خارج از کشور، هنری تلاش های خود را به طور ناموفق بر روی فرانسه متمرکز کرد. منجر به تلاش ناموفق دیگری در نبرد تایلبورگ در سال 1242 شد. تلاش های او برای تامین امنیت امپراتوری از دست رفته آنژوین پدرش شکست خورده بود.

در طول زمان تصمیم گیری ضعیف او منجر به کمبود شدید بودجه شد، نه بیشتر از زمانی که او در ازای تاجگذاری پسرش ادموند به عنوان پادشاه در سیسیل، پیشنهاد داد تا جنگ‌های پاپ را در سیسیل تأمین مالی کند.

در سال 1258، بارون‌ها خواستار اصلاحات بودند و کودتا را آغاز کردند، بنابراین قدرت را از ولیعهد گرفتند و اصلاح کردند. دولت با مقررات آکسفورد.

این عملاً باعث ایجاد یک دولت جدید شد که مطلق گرایی سلطنت را کنار گذاشت و یک شورای خصوصی پانزده عضوی را جایگزین آن کرد. هانری چاره ای جز شرکت و حمایت از مقررات نداشت.

هنری در عوض برای حمایت به لویی نهم روی آورد و با معاهده پاریس موافقت کرد و چند سال بعد، در ژانویه 1264، با تکیه بر پادشاه فرانسه اصلاحات را به نفع او داوری کند. توسط Mise of Amiens، مقررات آکسفورد لغو شد و عناصر رادیکال تر گروه شورشی بارون ها برای جنگ دوم آماده شدند.

لوئیس نهم میانجیگری بین پادشاه هنری سوم و بارون ها

به رهبری سیمون دو مونتفورت، در سال 1264 جنگ یک بار دیگر از سر گرفته شد.و جنگ بارون دوم در جریان بود.

یکی از سرنوشت‌سازترین پیروزی‌ها برای بارون‌ها در این زمان اتفاق افتاد، با اینکه سیمون دو مونتفورت، فرمانده ارشد، بالفعل "پادشاه انگلیس" شد.

در نبرد لویس در می 1264، هنری و نیروهایش خود را در موقعیتی آسیب پذیر دیدند که سلطنت طلبان مغلوب و شکست خوردند. هنری خود اسیر شد و مجبور به امضای Mise of Lewes شد و در واقع قدرت خود را به Montfort منتقل کرد.

خوشبختانه برای هنری، پسر و جانشین او ادوارد موفق به فرار شدند و د مونتفورت و نیروهایش را در نبردی در اوشام یک سال بعد، سرانجام پدرش را آزاد کرد.

در حالی که هنری مشتاق انتقام گیری بود، به توصیه کلیسا، سیاست های خود را تغییر داد تا از حمایت بارونی بسیار مورد نیاز و نسبتاً بیمار خود حمایت کند. تعهدات مجدد نسبت به اصول مگنا کارتا بیان شد و اساسنامه مارلبرو توسط هنری صادر شد.

اکنون که به پایان سلطنت خود نزدیک شده بود، هنری دهه ها را صرف مذاکره و مقاومت در برابر چالش های مستقیم قدرت خود کرده بود.

در سال 1272 هنری سوم درگذشت و یک چشم انداز سیاسی و اجتماعی وحشتناک برای جانشین و اولین پسرش، ادوارد لانگ شنکس به جا گذاشت.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.