صدای لوله‌ها در میدان نبرد اسکاتلندی در طول اعصار تکرار می‌شود. هدف اصلی لوله‌ها در نبرد، نشان دادن حرکات تاکتیکی به سربازان بود، به همان شیوه‌ای که در سواره نظام برای انتقال دستورات از افسران به سربازان در حین نبرد از یک بوگ استفاده می‌شد.

پس از شورش‌های یعقوبی، در اواخر قرن هجدهم تعدادی هنگ از ارتفاعات اسکاتلند تشکیل شد و در اوایل قرن نوزدهم این هنگ‌های اسکاتلندی سنت را احیا کرده بودند که در آن لوله‌ها با همرزمان خود در نبرد بازی می‌کردند، عملی که تا جنگ جهانی اول ادامه یافت.

صدای خون ریزی و چرخش لوله ها روحیه نیروها را تقویت می کرد و دشمن را مرعوب می کرد. با این حال، لوله‌کش‌ها، بدون سلاح و با نواختن‌شان توجه خود را به خود جلب می‌کردند، همیشه هدف آسانی برای دشمن بودند، نه بیشتر از زمان جنگ جهانی اول که مردان را از بالای سنگرها و به نبرد هدایت می‌کردند. میزان مرگ و میر در میان لوله کش ها بسیار بالا بود: تخمین زده می شود که حدود 1000 لوله کش در جنگ جهانی اول جان باختند. ویکتوریا کراس برای شجاعتش در جنگ جهانی اول. در 25 سپتامبر 1915، این شرکت در حال آماده شدن برای «بالا رفتن» بود. در زیر آتش شدید و رنج ناشی از حمله گاز، روحیه شرکت در پایین ترین حد بود. افسر فرمانده به لیدلاو دستور دادشروع به بازی کنید، تا مردان تکان خورده را برای حمله به هم بکشید.

بلافاصله ناوبر روی جان پناه سوار شد و شروع به راهپیمایی در طول سنگر کرد. غافل از خطر، او "همه کلاه های آبی بر فراز مرز" را بازی کرد. تأثیر روی مردان تقریباً فوری بود و آنها از بالای سر به نبرد هجوم آوردند. لایدلاو به لوله کشی ادامه داد تا زمانی که مجروح شد به خطوط آلمان نزدیک شد. لایدلاو علاوه بر اعطای نشان صلیب ویکتوریا، کریوکس دو گور فرانسوی را نیز به پاس شجاعت خود دریافت کرد.

در طول جنگ جهانی دوم، لشکر 51 هایلند در آغاز نبرد دوم از لوله‌ها استفاده کرد. العلمین در 23 اکتبر 1942. هنگامی که آنها حمله کردند، هر گروهان توسط یک پایپر هدایت می شد که آهنگ هایی را می نواخت که هنگ آنها را در تاریکی مشخص می کرد، معمولاً گروهان آنها راهپیمایی می کردند. اگرچه حمله موفقیت آمیز بود، تلفات در میان لوله کش ها زیاد بود و استفاده از باله از خط مقدم ممنوع شد.

سایمون فریزر، لرد لوات 15، فرمانده تیپ سرویس ویژه 1 برای فرود در نرماندی در D- بود. روز 6 ژوئن 1944، و بیل میلین، پیپر شخصی 21 ساله خود را با خود آورد. هنگامی که نیروها در ساحل شمشیر فرود آمدند، لوات دستورات مربوط به محدود کردن نواختن کوله‌ها را نادیده گرفت و به میلین دستور داد تا بازی کند. وقتی سرباز میلین مقررات را نقل کرد، گفته می شود لرد لوات پاسخ داد: "آه، اما این انگلیسی دفتر جنگ. من و تو هر دو اسکاتلندی هستیم، و این صدق نمی کند.

میلین تنها مردی بود که در طول فرود کتانی پوشیده بود و او فقط به لوله های خود و اسگیان دوب سنتی یا "سلاح شده بود." چاقوی سیاه». او آهنگ های "Hielan' Laddie" و "The Road to the Isles" را می نواخت زیرا مردان اطرافش زیر آتش می گرفتند. به گفته میلین، او بعداً با تک تیراندازان اسیر آلمانی صحبت کرد که ادعا کردند به او شلیک نکردند زیرا فکر می کردند دیوانه است!

لوات، میلین و کماندوها سپس از شمشیر پیشروی کردند. ساحل تا پل پگاسوس، که قهرمانانه توسط مردان گردان دوم The Ox & باکس سبک پیاده نظام (لشکر ششم هوابرد) که در همان ساعات اولیه روز دی با گلایدر به زمین نشسته بود. با رسیدن به پل پگاسوس، لوات و افرادش با صدای کوله های میلین زیر آتش شدید راهپیمایی کردند. دوازده مرد جان باختند، از طریق کلاه هایشان تیراندازی شد. برای درک بهتر شجاعت محض این اقدام، به گروه‌های کوچک کماندوها دستور داده شد تا در گروه‌های کوچک از پل عبور کنند، که توسط کلاه خود محافظت می‌شدند.

اقدامات میلین در روز D در فیلم 1962 جاودانه شد. "طولانی ترین روز" جایی که او توسط پایپ ماژور لزلی د لسپی، که بعدها پیپر رسمی ملکه مادر بود، بازی کرد. میلین قبل از اینکه در سال 1946 از بین برود، اقدامات بیشتری را در هلند و آلمان مشاهده کرد. او در سال 2010 درگذشت.

میلین نشان Croix را دریافت کرد.d'Honneur توسط فرانسه در ژوئن 2009. به منظور قدردانی از شجاعت او و به عنوان ادای احترام به همه کسانی که در آزادی اروپا سهیم بودند، مجسمه برنزی او در اندازه واقعی در 8 ژوئن 2013 در Colleville-Montgomery، در نزدیکی Sword رونمایی خواهد شد. ساحل، در فرانسه.