یک نظرسنجی محبوب اخیر، ایزامبارد کینگدوم برونل را به عنوان دومین بریتانیایی بزرگ تمام دوران، پس از سر وینستون چرچیل، در رتبه دوم قرار داد. او بدون شک بزرگترین مهندس بریتانیا بود و از میان تمام میراثی که برای جهان به جا گذاشت، یکی از بزرگترین او SS بریتانیا بود.

کشتی بخار فرفورژه در سال 1843 در بریستول، تحت نظارت برونل برای شرکت کشتی بخار بزرگ غربی. بریتانیای کبیر استانداردهای طراحی را برای کشتیرانی مدرن امروزی تعیین کرد و صنعت و خلاقیت دوران ویکتوریا را به خوبی نشان داد. برونل تقریباً به تنهایی آینده سفرهای انبوه مسافران و ارتباطات بین‌المللی را شکل داد.

در ابتدا به عنوان یک کشتی بخار پدال تصور شد، طراحی او به سرعت تغییر کرد تا از فناوری جدید استفاده کند. از پیشرانه پیچ، و موتورهای او برای نیرو دادن به یک ملخ عظیم آهنی شانزده پا تبدیل شدند. هنگامی که در سال 1843 به آب انداخته شد، او با فاصله بسیار بزرگ‌ترین کشتی جهان بود، با تقریباً 100 متر طول بیش از 30 متر از نزدیک‌ترین رقیب خود داشت، و اولین کشتی پیچ‌دار، اقیانوس‌پیما و آهنی بود. او با وزن عظیم 1930 تن، در ابتدا برای تجارت مسافری لوکس در اقیانوس اطلس طراحی شد و می توانست 252 مسافر درجه یک و دو و 130 خدمه را حمل کند.

در حالی که چند سفر اول او توانایی تکنولوژیکی او را نشان داد. ، آنها از نظر مالی خوب نبودندموفقیت، جذب مسافران بسیار کمتر از حد انتظار. بنابراین زندگی حرفه‌ای او در این تجارت کوتاه بود و پس از اینکه در سال 1846 در ماسه‌های خلیج Dundrum در ایرلند شمالی به گل نشست، موتورهای او چنان آسیب دیدند که او به فروش رفت.

Under Gibbs Bright and Co. ، کشتی رونق گرفت. مالکان جدید از افزایش مهاجرت ناشی از هجوم طلا در استرالیا استفاده کردند و کشتی را به عنوان یک حامل مهاجر بازسازی کردند و مردم را به استرالیا بردند. با اضافه شدن عرشه فوقانی جدید و نصب موتور جدید، او اکنون می تواند 750 مسافر را در سه کلاس جابجا کند.

در طی 24 سال آینده و 32 سفر، او بیش از 16000 مهاجر را به استرالیا برد و در زمان خود شناخته شده بود. به‌عنوان یکی از سریع‌ترین، زیباترین و مجلل‌ترین کشتی‌های قیچی مهاجر - "Greyhound of the Seas".

میانگین زمانی که او برای بازگشت به استرالیا طی کرد 120 روز بود - برای اواسط دهه 19 بسیار رقابتی قرن. عبور از بریتانیای کبیر عملاً می تواند تضمین کند که مسافر به موقع می رسد، بسیار جلوتر از رقبای دارای بادبان. تعداد زیادی از حیوانات زنده برای غذا حمل می‌شدند و به کشتی ظاهری شبیه کشتی نوح می‌دادند تا یک کشتی مهاجر. در یک سفر در سال 1859، کشتی 133 گوسفند زنده، 38 خوک، 2 گاو نر، 1 گاو، 420 مرغ، 300 اردک، 400 غاز و 30 بوقلمون حمل کرد. دفترچه خاطرات مسافرانبو و صدای کشتی شبیه یک انباری را ثبت کنید!

بین سالهای 1854 و 1855 او توسط دولت برای حمل نیرو به جنگ کریمه و بازگشت به آن اجاره داده شد و در طول درگیری بیش از 44000 سرباز را منتقل کرد.

بعد از جنگ، او دوباره بازسازی شد، قبل از اینکه توسط دولت برای انجام وظایف بیشتر حمل و نقل نیرو، حمل لنسرهای هفدهم و هشتمین هوسار به شورش هند، دوباره بازسازی شد.

در سال 1861، برای مدتی بسیار کم درگیری جدی، بریتانیای کبیر همچنین اولین تیم کریکت انگلیسی را به تور استرالیا برد. این تور با حضور 15000 نفری در بازی افتتاحیه در ملبورن بسیار موفق بود. گردشگران در مجموع 12 بازی انجام دادند که 6 برد، 4 تساوی و 2 باخت خرس متعلق به نجار کشتی. ظاهراً کیسه‌دار در 25 اکتبر 1865 به دلیل "مصرف ریوی" جان خود را از دست داد که باعث ناراحتی خدمه و مسافران شد.

یکی از کاپیتان‌های عجیب و غریب کشتی، کاپیتان گری، حداقل هفته‌ای یک بار از هر دکل بالا می‌رفت و قطع می‌کرد. یک سفر به استرالیا برای ادعای مالکیت جزیره خالی از سکنه سنت مارتین برای امپراتوری. او در آن شب ضیافتی برای جشن گرفتن برپا کرد.

عکس‌ها با حسن نیت از اتحادیه بریتانیای کبیر تراست

از مرحوم دهه 1870 بزرگبریتانیا سن خود را نشان می داد، موتورهایش را حذف کردند و او را به یک کشتی بادبانی سه دکل سریع تبدیل کردند. در این پوشش ناشناخته، کشتی زمانی مغرور زغال سنگ ولز را به سانفرانسیسکو منتقل کرد. با این حال، در سومین سفر خود، در اطراف کیپ هورن با مشکل مواجه شد و مجبور شد برای سرپناهی در پورت استنلی در جزایر فالکلند فرار کند. او که در نتیجه این اتفاق آسیب دیده بود، به عنوان یک هالک ذخیره زغال سنگ و پشم در پورت استنلی فروخته شد.

در تمام بریتانیای کبیر 25 حادثه در سیاهههای مربوط به او ثبت شده است - از برخورد با کشتی های دیگر، به گل نشستن، کاپیتان گری عجیب و غریب را در شرایطی مرموز از دست داد.

او در طول جنگ جهانی اول در پورت استنلی ماند و زغال سنگ از انبارش به پرکردن رزمناوهای نبرد کمک کرد غیر قابل انعطاف و شکست ناپذیر قبل از نبرد سرنوشت ساز جزایر فالکلند در 7 دسامبر 1914، که در آن رزمناوهای زرهی Gneisenau و Scharnhorst و رزمناوهای سبک نورنبرگ و لایپزیگ غرق شدند.

در سال 1937 کشتی های بریتانیای کبیر غرق شدند. بدنه دیگر آب بند نبود و پس از یدک‌کشیدن در فاصله کوتاهی از پورت استنلی، او را به ساحل انداختند و به دست عوامل رها کردند.

تلاش‌ها برای نجات او در اواخر دهه 1930 و 1960 شکست خورد، اما سرانجام در سال 1970 حماسه‌ای به وقوع پیوست. تلاش نجات کشتی را دوباره شناور کرد و او را به خانه از طریق اقیانوس اطلس به بریستول یدک کشید.

علیرغم صرف نزدیک به 100 هزینهبریتانیای کبیر که سال‌ها در آب و هوای سخت اقیانوس اطلس جنوبی رنج می‌برد، توانست خودش روی رودخانه آون شناور شود! بدنه آهنی 155 ساله برونل پس از طی کردن بیش از یک میلیون مایل، آزمون زمان را به خوبی پس داده بود.

بعد از بازسازی دیگری که این بار حدود 11.3 میلیون پوند هزینه داشت، بریتانیای کبیر ss برونل دوباره بازسازی شد. به عنوان یکی از مهم ترین موزه های دریایی جهان در سال 2005 راه اندازی شد. برای جزئیات بیشتر به www.ssgreatbritain.org مراجعه کنید.