متولد حدود سال 1068، اطلاعات کمی از زندگی اولیه هنری وجود دارد: او به عنوان کوچکترین پسر ویلیام فاتح هرگز انتظار پادشاهی نداشت.

هنری با به ارث بردن تاج و تخت از برادر بزرگش ویلیام دوم، نقش جدید خود را به شیوه ای مشتاقانه پذیرفت و اصلاحات نوسازی و متمرکز کردن قدرت تاج را انجام داد.

او فرمانروایی تحصیلکرده و قاطع بود و تنها برادری بود که باسواد و مسلط به زبان انگلیسی بود و نام مستعار هنری بوکلر به معنای نویسنده خوب را برای خود به ارمغان آورد.

مسیر او به سمت پادشاه شدن و حکومت بعدی او بدون چالش نبود، که همه با مرگ پدرش در سال 1087 آغاز شد.

در میراث او، ویلیام فاتح، پس از از دست دادن یک پسر در یک حادثه شکار، یک پسر را از دست داد. زمین های ارثی خود در نرماندی را به پسر بزرگش رابرت واگذار کرد. مقدر بود که پسر کوچکترش ویلیام روفوس انگلیس را دریافت کند در حالی که به هنری مبلغ قابل توجهی پول و همچنین زمین های مادرش در باکینگهامشر و گلاسسترشر داده شد.

اما برادران از این ترتیب راضی نبودند و به جنگ ادامه دادند. با یکدیگر در تمام طول زندگی خود.

ویلیام دوم (روفوس)

ویلیام روفوس به عنوان پادشاه ویلیام دوم انگلستان تاجگذاری کرد و بلافاصله میراث هنری هنری را به دست آورد. مصادره شد، در همین حال رابرت قدرت خود را در نرماندی حفظ کرد و مقداری از پول هنری را طلب کرد.

چنینیک پیشنهاد گستاخانه توسط هنری رد شد، اما ترتیب دیگری ارائه شد، این بار در پوشش مبادله: مقداری از پول او برای تبدیل شدن به یک کنت در غرب نرماندی.

همه چیز برای هنری، که در نظر گرفته شد بدون زمین رها شده بود، این پیشنهاد می تواند سودآور باشد و به او اجازه می دهد قدرت خود را افزایش دهد و دامنه دسترسی خود را گسترش دهد.

هنری به این مناسبت دست یافت و زمین های خود را به خوبی و مستقل از برادرش مدیریت کرد و رابرت و ویلیام را مشکوک کرد.

گام بعدی او بازپس گیری زمین های دزدیده شده از برادرش بود و در ژوئیه 1088 او به انگلستان سفر کرد تا ویلیام را متقاعد کند که آنها را برگرداند. متأسفانه درخواست های او ناشنوا ماند.

در همین حین، در فرانسه اودو، اسقف بایو به گوش رابرت رفت و او را متقاعد کرد که هنری با ویلیام تبانی کرده است. با توجه به این اطلاعات، هانری بلافاصله پس از بازگشت به فرانسه زندانی شد و در طول زمستان در بازداشت بود، تنها به لطف بخش‌هایی از اشراف نورمن آزاد شد.

اگرچه هنری عنوان او حذف شد، اما نفوذ او بر وسترن نرماندی هنوز محسوس بود و خصومت بین هنری و رابرت باقی می‌ماند.

در همین حال، ویلیام از تلاش‌های خود برای دیدن برادرش رابرت بدون دوک نشینی دست نکشیده بود. او در واقع توانسته بود کانن پیلاتوس از روئن را متقاعد کند تا علیه رابرت مخالفت کند، و مجبور به درگیری خیابانی بین کانن و دوکال شد.حامیان در بحبوحه این نبرد، رابرت برگشت و عقب نشینی کرد در حالی که هنری شجاعانه جنگید، در نهایت کونان را دستگیر کرد و به قلعه روئن برد، جایی که پس از آن از پشت بام رانده شد.

چنین نمایشی پیام نمادین مهمی برای هر کسی بود. در غیر این صورت که به دنبال شورش و هنری بود، به زودی وجهه ای به طور فزاینده ای محبوب و برجسته به دست آورد که باعث ناراحتی برادرانش شد.

این منجر به توافق جدیدی بین ویلیام دوم و دوک رابرت شد، معاهده روئن، توافقی برای از یکدیگر حمایت کنند، زمینی را پیشنهاد کنند و برادرشان را از دادرسی محروم کنند.

با کنار گذاشته شدن هنری در سرما، جنگ قریب الوقوع بود. او شروع به جمع آوری ارتش کرد در حالی که نیروهای برادرش از قبل در جبهه بودند و در حال پیشروی بودند. هنری سعی کرد خود را حفظ کند اما به راحتی مغلوب شد.

در سال های آینده، رابرت به اولین جنگ صلیبی پیوست و به ویلیام اجازه داد تا کنترل موقت نرماندی را به دست آورد. در این زمان، هنری بسیار نزدیک به برادرش در انگلستان به نظر می رسد، به طوری که در یک بعد از ظهر سرنوشت ساز در اوت 1100، ویلیام به همراه برادرش هنری در یک شکار در جنگل جدید شرکت کردند. این آخرین شکار ویلیام بود زیرا با شلیک تیر بارون والتر تیرل به مرگ مجروح شد. سوار به وینچستر جایی که ادعای خود را مطرح کرد. با حمایت کافی از بارون ها اوقلعه وینچستر را اشغال کرد.

تنها چهار روز پس از مرگ برادرش، او در کلیسای وست مینستر به عنوان پادشاه تاج گذاری کرد. در اولین اقدام خود به عنوان پادشاه، او مشتاق بود تا حس مشروعیت قوی و غیرقابل انکاری را برای حکومت خود ایجاد کند و منشور تاجگذاری را ارائه دهد که برنامه های خود را برای کشور ترسیم می کرد. این شامل اصلاح سیاست‌های کلیسای برادرش و توسل به بارون‌ها و اطمینان از رعایت حقوق مالکیت آنها بود.

او روشن کرد که دوران جدیدی را آغاز می‌کند، زمانی برای اصلاحات، صلح و امنیت.

در مدرن‌سازی حکومت سلطنتی، او همچنان حمایت‌های بسیار مورد نیاز را به دست می‌آورد. سرزمین و چشم اندازهای جدید.

در طول سلطنت خود، او اساساً سیستم قضایی سلطنتی را تغییر داد و نام "شیر عدالت" را برای او به ارمغان آورد زیرا این سیستم اگر نه کاملاً شدید، کارآمد بود.

توسعه خزانه سلطنتی توسط راجر سالزبری در طول سلطنت او تحریک شد، در حالی که در نرماندی چارچوب عدالت قانونی مشابهی را به منظور اداره اراضی خود به طور موثرتر اجرا کرد.

حکومت او به طور جدایی ناپذیری با کلیسا مرتبط بود، اما بر سر در دوره سلطنت او، این رابطه به دلیل تمایل او برای ایجاد اصلاحات بیشتر که منجر به مناقشه سرمایه گذاری شد، به چالش کشیده شد. این درگیری بخشی از یک مبارزه گسترده تر در اروپای قرون وسطی بر سر توانایی انتخاب اسقف ها و رهبران و همچنین پاپ بود.

در همین حال، دردر زندگی شخصی خود، ازدواج موفقی با دختر مالکوم سوم اسکاتلند، ماتیلدا داشت. او ثابت کرد که انتخاب خوبی است و وظایف خود را به عنوان نایب السلطنه انجام می دهد، خود را در امر حکومت مشارکت می دهد و همچنین وارثان تاج و تخت را به وجود می آورد.

البته، هنری مانند بسیاری از پادشاهان آن روز، تعدادی معشوقه را انتخاب کرد که چندین فرزند نامشروع به دنیا آورد، که تصور می شود بالغ بر سیزده دختر و نه پسر باشد که همگی آنها هستند. گفته می شد که او حمایت می کرد.

در همین حال، در حالی که او به تقویت پایگاه قدرت خود ادامه می داد، هنوز افراد کافی مانند اسقف فلامارد وجود داشتند که از رابرت حمایت می کردند و می توانستند هرج و مرج ایجاد کنند.

دو برادر در آلتون در همپشایر در تلاش برای مذاکره در مورد یک معاهده صلح که به نظر می رسید برخی از موارد برجسته اختلاف را حل کند، ملاقات کردند.

با این وجود، این معاهده به اندازه کافی قدرتمند نبود که هنری را از اجرای برنامه های خود باز دارد، به طوری که او در نهایت نه یک بار بلکه دو بار به نرماندی حمله کرد. در سال 1106، در نبرد تینچبری، سرانجام برادرش را شکست داد و ادعای مالکیت نرماندی کرد. ساعت، در 28 سپتامبر 1106 اتفاق افتاد. شوالیه های هنری به پیروزی مهمی دست یافتند که منجر به دستگیری و زندانی شدن برادرش رابرت و سپس زندانی شدن او در قلعه دیویز شد. آخرین محل استراحت رابرت قرار بود در قلعه کاردیف باشد: هنوززندانی شد و در سال 1134 در آنجا درگذشت.

در حالی که رابرت قرار بود بقیه روزهای خود را پشت میله های زندان سپری کند، وارث قانونی او ویلیام کلیتو به ادعای دوک نشینی ادامه داد، با این حال هنری تا زمانی که نورماندی و انگلیس را حفظ کرد. مرگ خود او.

در سال 1108، منافع هنری توسط فرانسه، آنژو و فلاندر به خطر افتاد. در همان زمان، او مجبور شد نیروهایی را به ولز بفرستد تا شورش هایی را که در آن سوی مرز شروع شده بود سرکوب کند. بیشتر از زمانی که کشتی سفید در سواحل نرماندی در نوامبر 1120 غرق شد و از هر 300 نفر فقط یک نفر زنده ماند. از همه مهمتر برای هنری، غرق شدگان تنها پسر و وارث قانونی او ویلیام آدلین و همچنین دو خواهر و برادر ناتنی او بودند. چنین رویداد غم انگیزی که برای خاندان سلطنتی رخ داد منجر به بحران جانشینی شد و دوره ای به نام آنارشی را به وجود آورد.

این بحران منجر به این شد که دخترش ماتیلدا تنها وارث مشروع باشد، علیرغم اینکه بسیاری نسبت به او تردید داشتند. به عنوان ملکه از زمانی که با جفری پنجم، کنت آنژو، دشمن نرماندی ازدواج کرد. منجر به جنگی ویرانگر بین استفان بلوآس، برادرزاده پادشاه و ماتیلدا و همسرش، پلانتاژنت ها شد.

داستان شاه هنری اول فقط یک داستان بود.شروع…

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.