Charlotte Brontë

 Charlotte Brontë

Paul King

Op 31 maart 1855 overleed Charlotte Brontë en liet een literaire nalatenschap na die over de hele wereld gewaardeerd werd en nog steeds wordt.

Als derde van zes kinderen werd Charlotte op 21 april 1816 geboren als zoon van Patrick Brontë, een Ierse geestelijke, en Maria Branwell, zijn vrouw. In 1820 verhuisde Charlotte met haar gezin naar het dorp Haworth, waar haar vader de positie van eeuwigdurende kapelaan aannam in de St Michael and All Angels Church. Slechts een jaar later, toen Charlotte net vijf jaar oud was, overleed haar moeder en liet vijf dochters en twee kinderen achter.een zoon.

Charlotte Brontë

Zie ook: Dock voor uitvoering

In augustus 1824 nam haar vader het besluit om Charlotte en haar drie zussen Emily, Maria en Elizabeth naar de Clergy Daughters' School in Cowan Bridge, Lancashire te sturen. Helaas was dit een slechte ervaring voor de jonge Charlotte. De slechte omstandigheden op de school hadden een nadelig effect op haar gezondheid en groei; er werd gezegd dat ze ruim twee meter kleiner was. Charlottes leven washad ook invloed op de school toen ze, niet lang nadat ze daar aankwam, twee van haar zussen, Maria en Elizabeth, verloor aan tuberculose.

Deze traumatische ervaring zo vroeg in haar leven diende als inspiratie voor de erbarmelijke omstandigheden die worden beschreven in Lowood School in de beroemdste creatie van Charlotte, 'Jane Eyre'. Met directe parallellen met haar eigen leven beschrijft Charlotte de desolate en eenzame omstandigheden op de school, waarbij Jane's personage helaas haar beste vriendin Helen Burns verliest aan consumptie.

Terug thuis begon Charlotte zich op te stellen als een moederfiguur voor haar jongere broers en zussen, omdat ze een gevoel van plicht en verantwoordelijkheid voelde na het verlies van haar twee zussen. Charlotte begon al op dertienjarige leeftijd poëzie te schrijven en zou dit haar hele leven blijven doen. De therapeutische aard van het schrijven van poëzie stelde haar in staat om, samen met haar overlevende broers en zussen, een fantasiewereld te creëren in de vorm vanvan 'Branwell's Blackwood Magazine', een literaire creatie gebaseerd op een fictieve plaats waarin de kinderen Brontë denkbeeldige koninkrijken konden creëren. Charlotte en haar jongere broer Branwell schreven verhalen over een fictief land genaamd Angria, terwijl Emily en Anne gedichten en artikelen schreven.

De zussen Brontë

Vanaf haar vijftiende ging Charlotte naar de Roe Head School om haar opleiding af te maken. Ze zou al snel voor een periode van drie jaar terugkeren naar de school om als lerares te werken. Hier was ze ongelukkig en eenzaam en ze wendde zich tot haar poëzie als uitlaatklep voor haar verdriet. Ze schreef een aantal klaagzangen en verloren gedichten, zoals 'We Wove a Web in Childhood'. Zowel haar gedichten als romans zouden consequent rakenop haar eigen levenservaring.

In 1839 was ze gestopt met lesgeven op de school en had ze een baan als gouvernante aangenomen, een carrière die ze de volgende twee jaar zou volhouden. Eén bepaalde ervaring komt terug in haar roman 'Jane Eyre'. In de openingsscène wordt een jonge Jane onderworpen aan een incident waarbij ze met boeken wordt gegooid door de koppige jongen John Reed, een weergave van slechts enkele van de slechte gedragingen die Jane gedurende haar hele leven zou ondergaan.Charlotte werkte ondertussen in 1839 voor de familie Sidgwick in Lothersdale. Daar was het haar taak om de jonge John Benson Sidgwick op te voeden, een ongehoorzaam en oncontroleerbaar kind dat in een vlaag van woede een bijbel naar Charlotte smeet. Haar slechte ervaringen maakten een einde aan haar tijd als gouvernante, omdat ze de vernedering niet langer kon verdragen; niettemin stelde het Charlotte in staat om een beeld te schetsen van derol zo goed in 'Jane Eyre'.

Nadat Charlotte zich realiseerde dat een carrière als gouvernante niets voor haar was, reisde ze met Emily naar Brussel om in een kostschool van Constantin Héger te werken. Tijdens hun verblijf gaf Emily muziekles en Charlotte Engelse les, in ruil voor kostgeld. Helaas overleed hun tante Elizabeth Branwell, die voor hen had gezorgd nadat hun moeder was overleden, in 1842,Het jaar daarop probeerde Charlotte haar positie weer in te nemen op de school in Brussel, waar haar band met Constantin groeide; ze was echter niet gelukkig, omdat heimwee haar overviel. Haar tijd in Brussel was echter niet verloren; bij haar terugkeer naar Haworth het jaar daarop raakte ze geïnspireerd door haar tijd in het buitenland en begon ze 'De professor' te schrijven.en 'Villette'.

Zie ook: Een Tudor-kerst

Pastorie Haworth

Het eerste manuscript dat ze produceerde, getiteld 'The Professor', leverde geen uitgever op, maar Currer Bell, haar pseudoniem, werd aangemoedigd om langere manuscripten op te sturen. Een langer stuk, opgestuurd in augustus 1847, zou de roman 'Jane Eyre' worden.

Jane Eyre' vertelt het verhaal van een gewone vrouw genaamd Jane, die een moeilijke start in het leven had, als gouvernante werkte en verliefd werd op haar werkgever, de piekerende en mysterieuze Mr Rochester. De geheimen die Mr Rochester voor Jane verborgen hield, worden onthuld in een epische en dramatische ontknoping, wanneer ze zijn krankzinnige eerste vrouw ontdekt, opgesloten in een toren, die vervolgens sterft in een verschrikkelijke huisbrand. Dit liefdesverhaal,Verweven met intens realisme van melancholie en tegenslag, was een schot in de roos. Charlottes beslissing om te schrijven op basis van haar eigen leven bleek enorm succesvol, schrijven in de eerste persoon en vanuit een vrouwelijk perspectief was revolutionair en direct relateerbaar. Met elementen van de gothic, een klassiek liefdesverhaal en sinistere wendingen was en is 'Jane Eyre' nog steeds een favoriet onder lezers.

Charlottes tweede en misschien minder bekende roman, 'Shirley', heeft vergelijkbare thema's over de rol van vrouwen in de samenleving, maar bevat ook industriële onrust. Helaas had het niet zo'n grote impact als 'Jane Eyre', maar het werd dan ook geschreven onder verschrikkelijke persoonlijke omstandigheden. In 1848 verloor Charlotte drie leden van haar familie; Branwell, haar enige broer, stierf aan bronchitis enKort na de rouw om Branwells dood werd Emily ziek en stierf aan tuberculose, en een paar maanden later, in het jaar daarop, stierf Anne aan dezelfde ziekte. Charlottes leven werd verder geplaagd door verdriet en tegenslag.

Arthur Bell Nicholls

Charlottes derde en laatste roman was 'Villette'. Het verhaal, dat gebaseerd is op haar ervaringen in Brussel, beschrijft de reis van Lucy Snowe die naar het buitenland reist om les te geven in een kostschool en verliefd wordt op een man met wie ze niet kan trouwen. De roman is grotendeels geschreven in dezelfde stijl als Jane Eyre, in de eerste persoon en met parallellen met betrekking tot Charlottes eigen leven. In deze tijd, Charlotteontving een huwelijksaanzoek van Arthur Bell Nicholls, die al lange tijd verliefd op haar was. Charlotte accepteerde zijn aanzoek uiteindelijk en kreeg de goedkeuring van haar vader. Het huwelijk was kort maar gelukkig, want ze werd al snel zwanger na haar huwelijk. Helaas was haar gezondheid slecht en ging het tijdens de zwangerschap steeds slechter met haar; zij en haar ongeboren kind stierven op 31 maart 1855.een paar weken voordat ze negenendertig werd.

Charlotte Brontë werd bijgezet in de familiegrafkelder. Haar dood betekende echter niet het einde van haar populariteit. De literaire creaties van Charlotte en haar broers en zussen blijven voortleven en behoren tot de meest duurzame klassiekers in de Engelse literatuur.

Jessica Brain is een freelance schrijfster gespecialiseerd in geschiedenis. Ze woont in Kent en is een liefhebber van alles wat met geschiedenis te maken heeft.

Paul King

Paul King is een gepassioneerd historicus en fervent ontdekkingsreiziger die zijn leven heeft gewijd aan het blootleggen van de boeiende geschiedenis en het rijke culturele erfgoed van Groot-Brittannië. Geboren en getogen op het majestueuze platteland van Yorkshire, ontwikkelde Paul een diepe waardering voor de verhalen en geheimen die verborgen liggen in de eeuwenoude landschappen en historische monumenten die overal in het land te vinden zijn. Met een graad in archeologie en geschiedenis aan de beroemde Universiteit van Oxford, heeft Paul jarenlang in archieven gedoken, archeologische vindplaatsen opgegraven en avontuurlijke reizen door Groot-Brittannië gemaakt.Pauls liefde voor geschiedenis en erfgoed is voelbaar in zijn levendige en meeslepende schrijfstijl. Zijn vermogen om lezers terug in de tijd te vervoeren en hen onder te dompelen in het fascinerende wandtapijt van het Britse verleden, heeft hem een ​​gerespecteerde reputatie opgeleverd als een vooraanstaand historicus en verhalenverteller. Via zijn boeiende blog nodigt Paul lezers uit om met hem mee te gaan op een virtuele verkenning van de historische schatten van Groot-Brittannië, waarbij hij goed onderzochte inzichten, boeiende anekdotes en minder bekende feiten deelt.Met de vaste overtuiging dat het begrijpen van het verleden de sleutel is tot het vormgeven van onze toekomst, dient Paul's blog als een uitgebreide gids, die lezers een breed scala aan historische onderwerpen presenteert: van de raadselachtige oude steencirkels van Avebury tot de magnifieke kastelen en paleizen die ooit koningen en koninginnen. Of je nu een doorgewinterde bentgeschiedenisliefhebber of iemand die op zoek is naar een kennismaking met het boeiende erfgoed van Groot-Brittannië, Paul's blog is een go-to-resource.Als doorgewinterde reiziger beperkt Pauls blog zich niet tot de stoffige boekdelen uit het verleden. Met een scherp oog voor avontuur gaat hij regelmatig op ontdekkingstocht ter plaatse, waarbij hij zijn ervaringen en ontdekkingen documenteert door middel van verbluffende foto's en boeiende verhalen. Van de ruige hooglanden van Schotland tot de pittoreske dorpjes van de Cotswolds, Paul neemt lezers mee op zijn expedities, ontdekt verborgen juweeltjes en deelt persoonlijke ontmoetingen met lokale tradities en gebruiken.Pauls toewijding aan het promoten en behouden van het erfgoed van Groot-Brittannië gaat ook verder dan zijn blog. Hij neemt actief deel aan instandhoudingsinitiatieven, helpt historische locaties te herstellen en lokale gemeenschappen voor te lichten over het belang van het behoud van hun culturele erfenis. Door zijn werk streeft Paul er niet alleen naar om te onderwijzen en te entertainen, maar ook om meer waardering te wekken voor het rijke tapijt van erfgoed dat overal om ons heen bestaat.Ga met Paul mee op zijn boeiende reis door de tijd terwijl hij je begeleidt om de geheimen van het Britse verleden te ontrafelen en de verhalen te ontdekken die een natie hebben gevormd.