شورش های ربکا در واقع مجموعه ای از اعتراضات بود که بین سال های 1839 و 1843 در سراسر مناطق روستایی غرب ولز، از جمله کاردیگان شایر، کارمارتن شایر و پمبروکشر رخ داد. معترضان عمدتاً کشاورزان ساده ای بودند که به طور کلی به دلیل مالیات های ناعادلانه و به طور خاص به دلیل عوارض (عوارض) بالا که برای حمل کالا و دام در طول جاده ها و راه های خداحافظی منطقه دریافت می شد، خشمگین شده بودند.

در اوایل قرن نوزدهم بسیاری از جاده‌های اصلی ولز متعلق به شرکت Turnpike Trusts بود. قرار بود این تراست ها از طریق اخذ عوارض برای استفاده از جاده ها و پل ها، وضعیت آنها را حفظ و حتی بهبود بخشند. با این حال، در واقعیت، بسیاری از این تراست‌ها توسط بازرگانان انگلیسی اداره می‌شد که علاقه اصلی آن‌ها استخراج هرچه بیشتر پول از مردم محلی بود.

جامعه کشاورز از طریق برداشت ضعیف در سال‌ها به شدت آسیب دیده بود. قبل از اعتراضات و عوارض یکی از بزرگترین هزینه هایی بود که کشاورزان محلی با آن مواجه شدند. هزینه‌هایی که برای انجام ساده‌ترین کارها، مانند بردن حیوانات و محصولات به بازار و بازگرداندن کود برای مزارع، وضع می‌شد، معیشت و موجودیت آن‌ها را تهدید می‌کرد.

مردم سرانجام به این نتیجه رسیدند که بس است و آن را گرفتند. قانون به دست خودشان باندهایی برای از بین بردن عوارضی تشکیل شد. این باندها به "ربکا و دخترانش" معروف شدند. اعتقاد بر این استکه آنها نام خود را از قسمتی از کتاب مقدس، پیدایش بیست و چهارم، آیه 60 - "و ربکا را برکت دادند و به او گفتند، بگذار فرزندانت دروازه کسانی را که از آنها نفرت دارند، تصاحب کنند."

معمولاً در شب. مردانی که لباس زنانه با چهره های سیاه پوشیده بودند به دروازه های منفور حمله کردند و آنها را نابود کردند.

مردی بزرگ به نام توماس ریس اولین "ربکا" بود و دروازه های عوارضی در Yr Efail Wen در Carmarthenshire را ویران کرد.

گاهی اوقات ربکا در نقش پیرزنی نابینا ظاهر می‌شد که در ورودی عوارضی توقف می‌کرد و می‌گفت: «بچه‌های من، چیزی در راه من است»، که دخترانش در آنجا ظاهر می‌شوند و دروازه‌ها را خراب می‌کنند. و به نظر می رسد که به محض اینکه مقامات آنها را جایگزین کردند، ربکا و دخترانش دوباره برمی گشتند و دوباره آنها را خراب می کردند.

شورش در سال 1843 در بدترین حالت خود بود، با بسیاری از دروازه های اصلی که در Carmarthen، Llanelli، Pontardulais، و Llangyfelach، در دهکده کوچک هندی در نزدیکی Swansea، زن جوانی به نام سارا ویران شدند. ویلیامز، نگهبان عوارضی کشته شد.

در اواخر سال 1843، شورش ها به دلیل افزایش تعداد نیروها در منطقه متوقف شد و در سال 1844 قوانینی برای کنترل اختیارات تراست های دوربرگردان تصویب شد. علاوه بر این، بسیاری از معترضان متوجه شده بودند که خشونت مرتبط در حال خارج شدن از کنترل است.

و بنابراین منفور بسیاریدروازه‌های عوارضی که بیش از 100 سال از جاده‌های ولز جنوبی ناپدید شدند، زمانی که در سال 1966 برای دریافت عوارض برای عبور از پل جاده Severn دوباره معرفی شدند، اگرچه این بار می‌توان آن را به عنوان مالیاتی بر انگلیسی‌ها برای امتیاز عبور از پل در نظر گرفت. به ولز هم مرز شوید، زیرا هیچ هزینه ای در جهت دیگر برای عبور ولز به انگلستان وجود ندارد!