در تونتین چه کاری می توانید انجام دهید؟ خوب، شما می توانید یک کارخانه پنبه، یک کاتر یا یک معدن زغال سنگ بخرید. نمایشنامه تماشا کنید یا کتاب بخوانید. به نیویورک بروید یا یک کالسکه را بگیرید. اما بعید است که امروز یکی را پیدا کنید و وارد آن شوید.

در اوایل دهه 1800 پول برای ساختن مؤسساتی مانند کتابخانه ها و سالن های رقص به صورت خصوصی جمع آوری شد. اشتراک عمومی یکی از روش های محبوب بود که برای مثال برای تامین مالی ساختمان اتاق های مجمع در ادینبورگ استفاده می شد. تونتین جایگزین دیگری است که کمتر شناخته شده است.

یک بررسی سریع از آگهی‌های روزنامه‌های بریتانیا بین سال‌های 1808 و 1812، 393 اشاره به تونتین‌ها را نشان داد. در اسکاتلند، تونتین ها در سراسر کشور یافت شدند - از جمله ادینبورگ، گلاسکو، گرینوک، لانارک، لیث، آلوآ، آبردین، کوپار - و پیبلز، جایی که هتل تونتین یک موسسه بسیار محبوب در مرکز خیابان بزرگ است.

هتل تونتین، های خیابان، پیبلز. منبع: ریچارد وب. تحت مجوز Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic.

بنابراین من هیجان زده بودم که متوجه شدم بایگانی های National Records of Scotland (NRS) نکات مدیریتی را در اختیار دارند - صورتجلسه ها، موجودی ها، صورتحساب ها، رسیدها و غیره- متعلق به Peebles Tontine و از سال 1803 تا 1888. آنها بینش شگفت انگیزی را در مورد مردم و تجارت - و tontines ارائه می دهند. در واقع، سه جعبه پر است.

Peebles Tontine، مانند همه تونتین ها،از طریق یک طرح سرمایه گذاری جایگزین تامین می شود. معروف به – حدس بزنید چه – تونتینی که در قرن هفدهم توسط یک ایتالیایی به نام تونتی ابداع شد.

به این صورت عمل کرد:

• مردم سهام یک ملک را خریداری کردند. هیچ چیز جدیدی در آنجا وجود ندارد.

• سهامدار برای هر سهمی که در اختیار داشت، یک نفر را نام می‌برد که به آن "نامزد" می‌گویند،

• وقتی نامزد درگذشت، سهامدار سهم خود را تسلیم کرد.

• با گذشت زمان، سهام به افراد کمتری تعلق داشت، و این افراد سود سهام بیشتری گرفتند.

• سهامدار با طولانی‌ترین نامزدی که زندگی می‌کرد، مالکیت کامل دارایی را به دست آورد. نامزد بودن هیچ سود مالی نداشت. سهامداران نمی توانند نامزدهای خود را تغییر دهند.

در اینجا یک مثال وجود دارد:

4 سهم در یک ملک وجود دارد.

سهام سهامدار آدام است.

سه نامزد او فرزندانش بن، شارلوت و دیوید هستند.

ادوارد سهامدار دارای یک سهم است.

یکی از نامزدهای او نوه او فیونا است.

بن، شارلوت و دیوید می میرند. آنفولانزا فیونا بیشتر از آنها زنده می ماند.

بنابراین ادوارد صاحب ملک می شود.

چه کسی می تواند نامزد شود؟ بستگی به قرارداد داشت. قرارداد مسافرخانه تونتین بیان می‌کرد که مالکان «آزادانه وارد زندگی خود یا هر شخص دیگری می‌شوند... زندگی‌ها به بریتانیا و ایرلند محدود می‌شود...»

لیست نامزدهای اصلی یافت نشد، اما لیست 1840 نشان می دهد که نامزدها خود و دوستان بودندو خانواده، نه مردم در انظار عمومی. در نمونه های دیگر میهن پرستان از اعضای خانواده سلطنتی نام می بردند.

امروزه سالن رقص Tontine

از مالکان خواسته می شود تا با ارائه گواهی امضا شده توسط شخص معتبری مانند وزیر کلیسا

در حالی که ما هویت همه نامزدها را نمی دانیم، نام تمام 75 سهامدار اصلی و تعداد سهام آنها را از قرارداد داریم. آن دسته از افرادی که سهام می خریدند، اعیان زمینی، بانکداران، بازرگانان بودند. افرادی که 25 کوید فرد یا 2000 پوند امروز را از دست نمی دهند، دوباره از معادل RPI استفاده می کنند.

75 نفر مالک 158 سهم بودند. 32 نفر از این افراد اعضای کلوپ تیراندازی تویدیل بودند، یک باشگاه آقایان متشکل از زمینداران و اشراف محلی، که اعضای آن به وفور در تونتین شراب می خوردند و شام می خوردند. این باشگاه همچنان در Tontine برگزار می شود. سهامداران شامل یازده تاجر، هشت نویسنده ابریشم (وکیل دادگستری)، سه بانکدار، دو مرد پارچه و سه زن بودند. بسیاری از آنها ساکن ادینبورگ بودند.

نامزدها باید در جزایر بریتانیا زندگی می کردند. بدون شک امید این بود که ثابت کنید نامزد شما هنوز زنده است اگر در کشور بود، راحت تر بود. اما مردم عادت دارند که نیت های مخدوش کنند. در طول سلطنت ویکتوریا، ما نامزدهایی را در پست‌های دوردست امپراتوری می‌یابیم و اثبات وجود ادامه‌دار آنهامشکل ساز تر است.

کمیته در واداشتن افراد به نام بردن نامزدهای خود با مشکل مواجه بود. چگونه تصمیم می گیرید که کدام فرد از آشنایانتان بیشتر عمر کند؟ برخی از سهامداران خود را راه خوبی برای جلوگیری از توهین دوستان و خانواده با انتخاب نکردن آنها نامیدند. ترتیبات Tontine باعث ایجاد جداول اکچوئری می شود که برای تصمیم گیری در مورد هزینه بیمه عمر استفاده می شود.

این ترتیب مشکلات دیگری نیز داشت. اسناد نشان می دهد که از مالکان پول خود را در دو قسط خواسته شده است و برخی دیرپرداخت کننده ها وجود داشته اند - بسیار کند پرداخت. قرار بود پرداخت سهام توسط Lammas 1807 انجام شود، قبل از شروع ساخت، اما کمیته همچنان در پی پرداخت در سال 1822 بود که سرانجام صبر خود را از دست دادند و حداقل یک نام را از لیست انتخاب کردند - جیمز اینگلیس، که 37 پوند 10 پوند بدهکار بود. دو سهم او او در شرایط شرم آور بود و به هند غربی رفت و در آنجا درگذشت.

قرارداد تونتین یک تعهد طولانی مدت است و بیشتر شبیه یک قرعه کشی است: اگر نامزد شما بمیرد، ممکن است سهام خود را از دست بدهید، اما شما اگر آنها بیشتر از سایر نامزدها عمر کنند، می توانند صاحب مسافرخانه شوند. یا بهتر بگوییم املاک شما می تواند: 80 سال قبل از پایان قرارداد Peebles Tontine بسیار شگفت انگیز بود.

اما این داستان دیگری است.

ساندی یک مورخ محلی متعهد و نویسنده است. و گوینده ای که درپیبلز او عشق شهر را به مسافرخانه تاریخی در خیابان High آن دارد، و کتابی به نام «اتاق‌های عمومی شهرستان»، تونتین 1803-1892، نوشته است. حق امتیاز به خیریه های محلی اهدا می شود.