سر ارنسټ شیکلټن، یو بې رحمه سپړونکی، د انټارکټیک څخه د تیریدو په هڅه کې د Endurance په بیړۍ کې د یو بدمرغه سفر پیل کولو لپاره خورا ښه یاد دی.

د انګلیس - آیرلینډ اتل، هغه په ​​​​اړیکو کې یو مهم شخصیت شو. وروسته د شیکلټن او د هغه په ​​څیر نورو د ستاینې وړ او هوښیارانه هڅو څخه مننه د "انټارټیک اکتشاف د اتلولۍ دور" په توګه پیژندل شوی.

د اګست په 1914 کې، په اروپا کې د جګړې پس منظر کې، شیکلټن په یوه سفر پیل وکړ. انټارکټیک ته چې نږدې یې د هغه ژوند مصرف کړ.

د هغه د ژوندي پاتې کیدو وړتیا او د هغه د پاتې عملې خوندي ساتلو په داسې حال کې چې دوه کاله بند پاتې وو لاهم د پام وړ کیسه پاتې ده چې د هغه اتلولي او رهبري لمانځي.

د شیکلټن لومړنی ژوند د فبرورۍ په 1874 کې پیل شو، د آیرلینډ په کاونټي کلیډیر کې زیږیدلی، د لسو ماشومانو څخه دویم. د هغه کورنۍ ژر له منځه ولاړه او لندن ته لاړه چیرې چې شیکلټن لوی شو.

هم وګوره: د برتانیا د اوړي وخت

ارنسټ شیکلټن د 16 کلونو په عمر

په شپاړس کلنۍ کې د خپلې لارې د تعقیب اراده وکړه. هغه د سوداګر سمندري ځواک سره یوځای شو، د خپل پلار هیلې یې له منځه یوړلې چې په طبي ښوونځي کې شامل شي. په اتلس کلنۍ کې هغه لا دمخه د لومړي ملګري رتبه ترلاسه کړې وه او یوازې شپږ کاله وروسته تصدیق شوی ماسټر مارینر شو.

په بحري کې د هغه وخت د شیکلټن په څیر د یو زړه راښکونکي ځوان لپاره یوه روښانه تجربه وه. هغه وتوانید چې خپل افقونه وپیژني او پراخ کړي، په نهایت کې یې هغه هڅوي ترڅو لوی لاسته راوړنې ولرياهداف.

په ۱۹۰۱ کې، هغه د انټارکټیک په لور په خپل لومړي سفر کې شامل شو، چې مشري یې د بریتانوي سمندري افسر رابرټ فالکن سکاټ په غاړه وه. په دې سفر کې جنوبي قطب ته یو ستونزمن سفر شامل و او د شاهي ټولنې او شاهي جغرافيائی ټولنې سره یو ګډ کار و.

د کشفي سفر په نوم یادیږي، چې د کښتۍ په نوم نومول شوی، سکاټ او د هغه ټیم د دوی په لور روان شو. د ۱۹۰۱ کال د اګست په ۶ مه د پاچا اډوارډ VIII په ډیر ملاتړ سره سفر وکړ.

ارنسټ هنري شیکلټن، کپتان رابرټ فالکن سکاټ او ډاکټر اډوارډ اډرین ویلسن د کشف په سفر کې، د نومبر په دویمه نیټه 1902

دغه شرکت بیلابیلې موخې درلودې، چې ځینې یې ساینسي او د شاهي ټولنې د ښکیلتیا لخوا هڅول شوي، پداسې حال کې چې نورې موخې یوازې سپړنې وې. له وروستي څخه، یوه لویه لاسته راوړنه د سویلي قطب په لور د تګ په اړه وه چې سکاټ، شیکلټن او ویلسن د قطب څخه یوازې 500 میله لرې د پام وړ عرض البلد ته ورساوه. دا یوه په زړه پورې لاسته راوړنه وه، د خپل ډول لومړی، خو بیرته سفر د شیکلټن لپاره خورا ډیر ثابت شو.

د فزیکي ستړیا په څنډه کې، د هغه بدن نور سخت ننګونې نشي کولی او هغه مجبور شو. تر څو سفر ژر پریږدو او کور ته راستون شو.

هم وګوره: د انسان ټاپو

کله چې هغه انګلستان ته راستون شو، شیکلټن یو مهم کار پیل کړ: په سمندري ځواک کې د دومره اوږد خدمت کولو وروسته، هغه پریکړه وکړه چې د ژورنالیزم پرځای د ژورنالیزم مسلک غوره کړي.

0> په ځای کېڅو کاله يې د پارلمان د غړيتوب او د سکاټلنډ د جغرافيايي ټولنې د يوې برخې په توګه د خدمت کولو يوه ناکامه هڅه هم وکړه.

په داسې حال کې چې هغه ډېر بېلابېل کارونه تعقيبوي، جنوبي قطب ته د رسېدو لپاره د برياليتوب سفر و. اوس هم د هغه په ​​ذهن کې ډیر څه دي.

په ۱۹۰۷ کې هغه د دې هدف د ترلاسه کولو لپاره دویمه هڅه وکړه، دا ځل هغه ځای ته ورسید چې هغه د خپل هدف څخه نږدې 100 میله لرې و. د "نمرود" په کښتۍ کې د خپلې ډلې مشري کوله، شیکلټن او د هغه سړي وتوانیدل چې د ایریبس غره ته لاړ شي مخکې لدې چې د خراب شرایطو له امله ودرول شي او بیرته راستنیدو ته اړ شي. د مک مورډو څخه 19 میله، 1908

د هغه د سفر د یوې برخې په توګه، مهم ساینسي معلومات راټول شوي وو، چې شیکلټن انګلستان ته د بیرته راستنیدو په وخت کې د نایټډډ ترلاسه کړ. کلونه وروسته شیکلټن په دې پوه شو چې سویلي قطب ته د رسیدو خوب یې لا دمخه د یو بل نارویژي سپړونکي لخوا چې د روالډ اموندسن په نوم یې پوره کړی دی. سویلي قطب ته هم ورسید خو په خواشینۍ سره بیرته کور ته د ستنیدو پر مهال خپل ژوند له لاسه ورکړ.

په داسې حال کې چې دا بریا په مسلکي او شخصي توګه د شیکلټن لپاره یو ګوزار ثابت شو، د هغه د سپړلو هیله له پامه غورځول شوې وه. د خپلو اهدافو په اړه له سره غور کولو ته اړ ایستل شوی، د هغه نوی هدف نور هم ډیر هوښیار و: د لویدیځ څخه تیریدل.انټارکټیکا.

نو نیټه ټاکل شوې وه. په 1914 کې شیکلټن د انټارټیکا ته دریم سفر د امپیریل ټرانس انټارکټیک سفر د یوې برخې په توګه د "Edurance" په کښتۍ کې وکړ. د شیکلیټون په ذهن کې، د اکتشاف د دوامدار میراث د رامینځته کولو لپاره د هغه هوډ د دې هوښیارې پروژې په زړه کې و چې د انټارکټیک لومړی ځمکني تیری وکړي. ډیر تیاری ته اړتیا لری. پلان دا و چې د ویډیل بحر ته کښته شي او د واسیل خلیج ته نږدې ځمکې ته ولاړ شي چیرې چې دوی به د سویلي قطب له لارې د براعظم په اوږدو کې مارچ وکړي. په مک مورډو ساونډ کې به یو کمپ جوړ کړي له هغه ځایه به د ډیپو ځایونو لړۍ جوړه شي ترڅو د سفر په اوږدو کې د ټریکینګ ګوند ساتلو لپاره کافي اکمالات یقیني کړي.

دوه کښتۍ کارول شوي: اورورا ، د اکمالاتو لپاره د ډیپو ټیم او برداشت، د شیکلټن او د هغه د بې رحمه مسافرینو لپاره درې ماسټ سیلنګ کښتۍ. کښتۍ په 1912 کې په سنډفجورډ ​​کې د ماسټر کښتۍ جوړونکي کریسټین جیکوبسن لخوا جوړه او بشپړه شوې وه چې دا به ډاډ ترلاسه کړي چې کښتۍ د پایښت لپاره جوړه شوې وه.

د کښتیو د لارو نقشه د برداشت او اورورا، د ملاتړ ټیم لاره. سور: د پایښت سفر. ژیړ: په پیک یخ کې د برداشت جریان. شنه: د برداشت ډوبیدو وروسته د بحر یخ وهل. تور نیلي: د ژوند کښتۍ جیمز سفرکیرډ. روښانه نیلي: پلان شوې ترانس انټارکټیک لاره. نارنج: انټارکټیکا ته د اورورا سفر. ګلابي: د اورورا اعتکاف. براون: د اکمالاتو د ډیپو لار

د ۱۹۱۴ کال د اګست په لومړۍ نیټه، لکه څنګه چې په افق کې جګړه روانه وه، شیکلټن او د هغه اوه ویشت کسیزه ډله له لندن څخه ووتل او جنوبي قطب ته یې په دغه ویرونکي سفر پیل وکړ. هاخوا.

یوازې په څو میاشتو کې، کښتۍ په جنوبي اتلانتیک کې سویلي جورجیا ته ورسیده چې شیکلټن او د هغه عمله نه پوهیږي، په وچه ځمکه کې به د دوی وروستی ځل وي چې نږدې پنځه سوه ورځې وي.

د ۱۹۱۴ کال د ډسمبر په پنځمه دوی خپل ټاکلي سفر ته ادامه ورکړه، خو خپلې بلې اډې ته د رسیدو ستراتیژي هغه مهال په هوا کې وغورځول شوه کله چې دوی خپل ټاکلي سټیشن ته د رسیدو چانس تر لاسه کولو دمخه د ویډیل په بحر کې د یخ په واسطه بند شو. په واهسل خلیج کې.

کله چې وضعیت خراب شو، کښتۍ د یخ په واسطه ټوټه شوه او د شمال لور ته یې په حرکت پیل وکړ.

په یخ کې پاتې شو<4

کله چې د کښتۍ ډوبیدل پیل شول، شیکلټن او د هغه عمله مجبور شول چې خپل برخلیک ومني، د 1915 په وحشیانه انټارکټیک ژمي کې د یخ په یوه پاڼه کې بند پاتې وو.

په پای کې د کښتۍ ډوبیدو سره په ژورو کې، شیکلټن او د هغه عمله اوس د یخ په ناڅرګندو شیټونو کې په کمپونو کې ځای پر ځای شوي دي.

په داسې ناڅرګندو شرایطو کې د میاشتې ژوندي پاتې کیدو وروسته، د 1916 په اپریل کې، شیکلټن د تېښتې او ځمکې ته د رسیدو لپاره په ماموریت پیل وکړ. یو خطرناک اوله خطره ډکه هڅه، هغه په ​​هوډمن زړورتيا سره د خپلو کسانو مشري وکړه، سره له دې چې د دوی د بقا په وړاندې له ټولو څرګندو خنډونو سره مخامخ شول.

عملې په دې سفر پيل وکړ، د يخ له څاڅکو څخه ووتل او ټاکل شوي منزل ته د رسېدو لپاره يې په دريو کوچنيو کښتيو کې سپاره شول. د ایلیفینټ ټاپو، د سویلي شټلینډ ټاپوګانو په بهر کې یو غرنۍ ټاپو.

بالاخره، په سمندر کې د اوو بې رحمه ورځو وروسته، عمله په خوندي توګه خپل منزل ته ورسیده. په داسې حال کې چې په ټینګه ځمکه کې د قدم وهلو څخه مننه، دوی لاهم نږدې نه و چې په داسې لیرې او ناامنه ټاپو کې وژغورل شي، د بل انساني ژوند څخه لیرې دي.

په جزیره کې د ژوندي پاتې کیدو لږ احتمال سره، شیکلټن مسایل په خپل لاس کې واخیستل او یو ځل بیا په یوه کوچنۍ بیړۍ کې د خپلو پنځو کسانو سره د مرستې موندلو لپاره روان شو.

<0 په معجزه توګه، کښتۍ او د هغې سپاره کسان د جنوبي جورجیا په لور په حرکت کې بریالي شول او په شپاړس ورځو کې د مرستې غوښتنه کولو لپاره ټاپو ته ورسیده. نارینه، شیکلټن یو وروستی سفر د سویلي جورجیا ټاپو ته وکړ چیرې چې هغه پوهیده چې د ویلنګ سټیشن موقعیت لري.

له دې نوي ځای څخه او اوس د کښتۍ په مرسته ، شیکلټن خپل سړي نه پریږدي او په بریالۍ توګه یې پیل کړ. د ایلیفنټ ټاپو ته د ژغورنې ماموریت چیرې چې د هغه پاتې عمله وهانتظار.

بلکه د پام وړ خبره دا ده چې د اوه ویشت کسیز ټیم یا شیکلټن څخه هیڅ یو هم په دې خیانت شرایطو کې مړ نه شو. د 1916 په اګست کې د ژغورنې ماموریت د ایلیفنټ ټاپو څخه "د برداشت" سړي بیرته ترلاسه کړل او ټول په خوندي ډول بیرته کور ته راستانه شول.

لکه څنګه چې د ټرانس کانټینینټل پاتې ټیم لپاره، د اکمالاتو ډیپو ګوند هم له ستونزو سره مخ و. اورورا کښته کړه مګر بیا هم د اکمالاتو ایښودلو ته دوام ورکړ. په نهایت کې، د ژغورنې ته اړتیا درلوده، د نارینه ګوند په خواشینۍ سره په پروسه کې درې ژوند له لاسه ورکړ.

په داسې حال کې چې د ټرانس کنټینټل سفر نه و، شیکلټن یو کار ترسره کړ چې شاید حتی ډیر اغیزمن وي. د خپلو سړیو د ژغورلو او ساتنې وړتیا، د میاشتو لپاره په یخ پاڼو کې ژوند کول، د سمندر په اوږدو کې د شپاړس ورځو لپاره په کوچنۍ کښتۍ کې کښته کول او د ژغورنې تنظیم کولو لپاره د یوې ټاپو په اوږدو کې تګ، د بریالیتوب کیسه د دوی بقا وه.

په 1919 کې شیکلټن په خپل کتاب "جنوب" کې د دې پام وړ هڅو حسابونه ثبت کړل چې د نه منلو وړ او حیرانوونکې کیسه یې مستند کړه.

په یخ کې د اوو میاشتو ژوند کول، د ناروغیو مخه نیول، د ښکار څخه تیښته او د ټول ژوند بقا یقیني کول. عمله د شیکلټن لخوا پاتې میراث ټاکل شوی و.

په ۱۹۲۱ کې، هغه یو ځل بیا د خپل سپړنې خوبونو د پوره کولو لپاره روان شو: په خواشینۍ سره، دا څلورم سفر د هغه وروستی سفر و ځکه چې هغه د زړه د حملې له امله مړ شو. په جنوري 1922 کې.

په داسې حال کې چې شیکلټن خپل وروستی هدف پوره نه کړ،د هغه د ژغورنې بریالۍ ماموریت د هغه په ​​​​پرتله د هرچا په پرتله خورا ډیر عجیب و ، چې هیڅکله یې تصور نه کاوه.

جیسکا برین یوه آزاده لیکواله ده چې په تاریخ کې تخصص لري. په کینټ کې میشته او د ټولو شیانو تاریخي مینه وال.

په 5 اګست 2020 خپور شو