با جشن تولد 800 سالگی خود در سال 2007، بندر شهری اکنون بزرگ لیورپول در واقع از یک دهکده ماهیگیری کوچک در سواحل جزر و مدی رودخانه مرسی در شمال غربی انگلستان شکل گرفته است. این احتمال وجود دارد که نام آن نیز از عبارت lifer pol به معنای حوض گل آلود یا حوضچه شکل گرفته باشد.

به نظر می رسد لیورپول به اندازه ای بزرگ نیست که حتی در کتاب Domesday 1086 ذکر شود. زمانی که شاه جان منشور سلطنتی را در سال 1207 به آن اعطا کرد، جان گرفت. جان نیاز به ایجاد بندری در شمال غربی انگلستان داشت تا بتواند به سرعت افراد و تدارکات را از طریق دریا بفرستد تا منافع خود را در ایرلند تقویت کند. علاوه بر بندر، یک بازار هفتگی نیز راه اندازی شد که البته مردم را از سراسر منطقه به لیورپول جذب کرد. حتی یک قلعه کوچک نیز ساخته شد.

منشور دیگری که در سال 1229 به مردم لیورپول اعطا شد به بازرگانان لیورپول این حق را داد که خود را به صورت یک صنف تشکیل دهند. در انگلستان قرون وسطی، انجمن بازرگانان به طور مؤثر شهرها را اداره می کرد و اولین شهردار لیورپول در سال 1351 انتخاب شد.

تا قرن چهاردهم تخمین زده می شود که جمعیت لیورپول قرون وسطایی حدود 1000 نفر را شامل می شد که بسیاری از آنها می توانستند کشاورزان و ماهیگیرانی با بازرگانانی مانند قصاب، نانوا، نجار و آهنگر بوده اند که از این شهرک کوچک اما رو به رشد حمایت می کنند.

در طی چند قرن بعد، لیورپول شروع به توسعه شهرت خود به عنوان آبندر تجاری که عمدتاً پوست حیوانات را از ایرلند وارد می‌کند، در حالی که هم آهن و هم پشم را صادر می‌کند.

لیورپول زمانی که تعداد قابل‌توجهی از سربازان انگلیسی قبل از انتقال به ایرلند برای سرکوب شورش‌ها در منطقه مستقر شدند، تقویت مالی شد. در قرن 16 و اوایل قرن 17. لیورپول هنوز یک شهر نسبتا کوچک در سال 1600 بود و جمعیت آن به سختی 2000 نفر بود.

در سال 1642 جنگ داخلی انگلیس بین سلطنت طلبان وفادار به پادشاه و پارلمان آغاز شد. پس از چند بار تغییر دست، لیورپول مورد حمله قرار گرفت و شهر در نهایت توسط ارتش سلطنتی به رهبری شاهزاده روپرت در سال 1644 غارت شد. بسیاری از مردم شهر در این نبرد کشته شدند.

لیورپول تنها برای مدتی در دست سلطنت طلبان باقی ماند. چند هفته، زمانی که در تابستان 1644 در نبرد مارستون مور شکست خوردند. پس از این نبرد، نمایندگان پارلمان کنترل اکثر مناطق شمالی انگلستان، از جمله لیورپول را به دست آوردند.

لیورپول در اواخر قرن هفدهم با رشد مستعمرات انگلیسی در آمریکای شمالی و هند غربی به سرعت گسترش یافت. لیورپول از نظر جغرافیایی موقعیت خوبی برای تجارت با این مستعمرات جدید در سراسر اقیانوس اطلس داشت و شهر رونق گرفت. ساختمان‌های جدید سنگی و آجری در سراسر شهر پدیدار شدند.

یک وقایع‌نویس قرن هفدهم می‌نویسد: «این یک شهر تجاری بسیار غنی است، خانه‌ها از آجر و سنگ ساخته شده‌اند، و حتی طوری ساخته شده‌اند که یک خیابان به نظر می‌رسد.بسیار خوش تیپ. ... افراد زیادی هستند که خوش لباس و شیک پوش هستند. ... لندن در مینیاتوری است به همان اندازه که من تا به حال دیده ام. تبادل بسیار زیبایی وجود دارد. یک تالار شهر بسیار زیبا.

این رشد و شکوفایی عظیم عمدتاً از طریق تجارت بدنام مثلثی شکر، تنباکو و بردگان بین غرب پرداخت شده است. هند، آفریقا و قاره آمریکا. لیورپول با قرار گرفتن در موقعیت استراتژیک برای بهره برداری از چنین تجارت فراآتلانتیک، به زودی به سریع ترین شهر در حال رشد در جهان تبدیل شد.

تازه واردانی که عمدتاً از ایرلند و ولز می آمدند مجبور شدند در شرایط وحشتناکی با خانه های شلوغ و فاقد فاضلاب زندگی کنند.

جنگ استقلال آمریکا که در سال 1775 شروع شد، تجارت لیورپول با مستعمرات را برای مدتی مختل کرد. خصوصی‌های آمریکایی حتی شروع به حمله به کشتی‌های تجاری انگلیسی که با هند غربی تجارت می‌کردند، کشتی‌ها را تصرف کردند و محموله‌های آنها را مصادره کردند.

اگرچه اولین اسکله در لیورپول در سال 1715 ساخته شد، در قرن هجدهم چهار اسکله دیگر به نام لیورپول اضافه شد. به سومین بندر بزرگ کشور پس از لندن و بریستول تبدیل شد. لیورپول به عنوان نزدیکترین بندر به منچستر، از رشد صنعت پنبه لنکاوی نیز بهره زیادی برد.

در سال 1851، جمعیت لیورپول به بیش از 300000 نفر رسید، بسیاری از آنها شامل مهاجران ایرلندی بودند که از قحطی سیب زمینی گریختند.دهه 1840.

به دنبال جنگ داخلی آمریکا که از سال 1861 تا 1865 ادامه داشت، وابستگی لیورپول به تجارت برده کاهش یافت. از سوی دیگر صنعت تولید به ویژه در زمینه هایی مانند کشتی سازی، طناب سازی، فلزکاری، تصفیه شکر و ماشین سازی رونق داشت.

پس از ساخت چندین اسکله جدید، لیورپول به بزرگترین بندر بریتانیا در خارج از لندن تبدیل شد. تا پایان قرن. کانال کشتی منچستر در سال 1894 تکمیل شد.

ثروت روزافزون لیورپول در بسیاری از ساختمان‌ها و سازه‌های عمومی چشمگیر که در سرتاسر شهر ظاهر شدند، از جمله سالن فیلارمونیک ساخته شده در سال 1849، کتابخانه مرکزی (1852) منعکس شد. ، تالار سنت جورج (1854)، کتابخانه ویلیام براون (1860)، بیمارستان استنلی (1867) و گالری هنر واکر (1877)، برای نام بردن از چند مورد. پارک استنلی در سال 1870 افتتاح شد و پارک سفتون در سال 1872 افتتاح شد.

لیورپول در سال 1880 به طور رسمی به یک شهر تبدیل شد، در آن زمان جمعیت آن به بیش از 600000 نفر افزایش یافت. تبدیل شدند تا با برق کار کنند و برخی از نمادین‌ترین ساختمان‌های لیورپول، از جمله ساختمان‌های لیور و کانارد ساخته شدند.

در طول جنگ جهانی دوم، لیورپول هم به‌عنوان یک بندر استراتژیک و هم به‌عنوان یک مرکز تولید فعال یک هدف آشکار بود. و دومین شهر بمباران شده در بریتانیا شد. تقریباً 4000 نفر کشته شدند و مناطق وسیعی ازشهر به ویرانه تبدیل شد.

"و اگر شما یک کلیسای جامع می خواهید، ما باید از آن استفاده کنیم..." کلیسای جامع کاتولیک رومی در سال 1967 با تکمیل کلیسای جامع انگلیکن در سال 1978 تقدیس شد.

لیورپول در رکود سراسری دهه‌های 1970 و 1980 به شدت متحمل بیکاری و شورش در خیابان‌ها شد. با این حال، از اواخر دهه 1980، شهر با رشد جدید و توسعه مجدد، به ویژه در مناطق اسکله، شروع به بازگشت کرد. چندین موزه جدید برای تجلیل از تاریخ و میراث شهر افتتاح شد و در سال 2008 لیورپودلیایی ها و اسکوئرها به طور یکسان برای جشن گرفتن زمانی که لیورپول به پایتخت فرهنگی اروپا تبدیل شد، گرد هم آمدند.

موزه s

رسیدن به اینجا

لیورپول به راحتی از طریق جاده و راه آهن قابل دسترسی است، لطفاً راهنمای سفر انگلستان ما را برای اطلاعات بیشتر امتحان کنید. .