26 grudnia 1900 r. mały statek płynął w kierunku wysp Flannan na odległych Hebrydach Zewnętrznych. Jego celem była latarnia morska na Eilean Mor, odległej wyspie, która (poza latarnikami) była całkowicie niezamieszkana.

Chociaż wyspa jest niezamieszkana, zawsze wzbudzała zainteresowanie ludzi. Jej nazwa pochodzi od św. Flannena, irlandzkiego biskupa z VI wieku, który później został świętym. Zbudował on na wyspie kaplicę i przez wieki pasterze przyprowadzali na nią owce na wypas, ale nigdy nie zostawali na noc, obawiając się duchów, które według wierzeń nawiedzają to odległe miejsce.

Kapitan James Harvey dowodził statkiem, który przewoził również Jospepha Moore'a, zastępczego opiekuna magazynu ratunkowego. Gdy statek dotarł do platformy lądowniczej, kapitan Harvey był zaskoczony, że nikt nie czekał na ich przybycie. Zatrąbił i wysłał flarę ostrzegawczą, aby zwrócić na siebie uwagę.

Nie było żadnej odpowiedzi.

Następnie Joseph Moore dopłynął do brzegu i wspiął się po stromych schodach prowadzących do latarni morskiej. Według relacji samego Moore'a, zastępca latarnika doznał przytłaczającego poczucia niepokoju podczas długiej wędrówki na szczyt klifu.

Wyspa Eilean Mor z latarnią morską w tle. Uznanie autorstwa: Marc Calhoun na licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic.

Po dotarciu do latarni morskiej Moore od razu zauważył, że coś jest nie tak; drzwi do latarni były otwarte, a w holu wejściowym brakowało dwóch z trzech pokrytych olejem płaszczy. Moore poszedł dalej do kuchni, gdzie znalazł w połowie zjedzone jedzenie i przewrócone krzesło, prawie tak, jakby ktoś w pośpiechu zeskoczył z siedzenia. Aby dodać do tej osobliwej sceny, zegar kuchenny również był na swoim miejscu.zatrzymany.

Moore kontynuował przeszukiwanie pozostałej części latarni, ale nie znalazł żadnych śladów latarników. Pobiegł z powrotem na statek, aby poinformować kapitana Harveya, który następnie zarządził przeszukanie wysp w poszukiwaniu zaginionych mężczyzn. Nikogo nie znaleziono.

Harvey szybko odesłał telegram na kontynent, który z kolei został przekazany do siedziby Northern Lighthouse Board w Edynburgu. Telegram brzmiał następująco:

Kilka dni później Robert Muirhead, nadinspektor zarządu, który zarówno rekrutował, jak i znał osobiście wszystkich trzech mężczyzn, wyruszył na wyspę, aby zbadać sprawę zaginięć.

Jego dochodzenie w sprawie latarni morskiej nie wykazało niczego ponad to, co Moore już zgłosił, z wyjątkiem dziennika latarni...

Muirhead od razu zauważył, że wpisy z ostatnich kilku dni były nietypowe. 12 grudnia Thomas Marshall, drugi asystent, napisał o "silnym wietrze, jakiego nie widziałem od dwudziestu lat". Zauważył również, że James Ducat, główny opiekun, był "bardzo cichy", a trzeci asystent, William McArthur, płakał.

Dziwne jest to, że William McArthur był doświadczonym marynarzem i był znany na szkockim kontynencie jako twardy awanturnik. Dlaczego miałby płakać z powodu burzy?

Wpisy w dzienniku z 13 grudnia wskazywały, że burza wciąż szalała, a wszyscy trzej mężczyźni modlili się. Ale dlaczego trzej doświadczeni latarnicy, bezpiecznie umieszczeni na zupełnie nowej latarni morskiej, która znajdowała się 150 stóp nad poziomem morza, mieliby modlić się o zatrzymanie burzy? Powinni być całkowicie bezpieczni.

Jeszcze bardziej osobliwe jest to, że w dniach 12, 13 i 14 grudnia nie odnotowano żadnych burz w okolicy. W rzeczywistości pogoda była spokojna, a burze, które miały uderzyć w wyspę, uderzyły dopiero 17 grudnia.

Ostatni wpis w dzienniku pokładowym został dokonany 15 grudnia i brzmiał po prostu: "Sztorm się skończył, morze spokojne. Bóg jest ponad wszystkim". Co oznaczają słowa "Bóg jest ponad wszystkim"?

Po przeczytaniu dzienników Muirhead zwrócił uwagę na pozostały w holu płaszcz ze skóry olejowej. Dlaczego, w mroźną zimę, jeden z latarników wyszedł na zewnątrz bez płaszcza? Co więcej, dlaczego wszyscy trzej pracownicy latarni opuścili swoje stanowiska w tym samym czasie, podczas gdy zasady i przepisy surowo tego zabraniały?

Kolejne wskazówki znaleziono przy platformie lądowniczej. Tutaj Muirhead zauważył liny porozrzucane po skałach, liny, które zwykle były trzymane w brązowej skrzyni 70 stóp nad platformą na dźwigu zaopatrzeniowym. Być może skrzynia została wyrzucona i przewrócona, a latarnicy próbowali je odzyskać, gdy nadeszła niespodziewana fala i zmyła je do morza? To był pierwszy i jedyny przypadek.najbardziej prawdopodobną teorię i jako taką Muirhead zawarł ją w swoim oficjalnym raporcie dla Northern Lighthouse Board.

Platforma lądownicza w Eilean Mor

Wyjaśnienie to jednak nie przekonało niektórych osób w Northern Lighthouse Board. Po pierwsze, dlaczego żadne z ciał nie zostało zmyte na brzeg? Dlaczego jeden z mężczyzn opuścił latarnię morską bez zabrania płaszcza, zwłaszcza że był to grudzień w Hebrydach Zewnętrznych? Dlaczego trzech doświadczonych latarników zostało zaskoczonych przez falę?

Chociaż wszystkie te pytania były dobre, najbardziej trafne i uporczywe pytanie dotyczyło warunków pogodowych w tym czasie; morza powinny być spokojne! Byli tego pewni, ponieważ latarnię można było zobaczyć z pobliskiej wyspy Lewis, a każda zła pogoda zasłoniłaby ją z widoku.

W ciągu następnych dziesięcioleci kolejni latarnicy w Eilean Mor zgłaszali dziwne głosy na wietrze, wzywające imiona trzech zmarłych mężczyzn. Teorie na temat ich zniknięcia wahały się od obcych najeźdźców porywających mężczyzn, aż po uprowadzenia przez kosmitów! Bez względu na przyczynę ich zniknięcia, coś (lub ktoś) porwało tych trzech mężczyzn ze skałyEilean Mor w ten zimowy dzień ponad 100 lat temu.

Lokalizacja latarni morskiej Eilean Mor