جزایر فالکلند مجمع الجزایری از حدود 700 جزیره در اقیانوس اطلس جنوبی است که بزرگترین آنها فالکلند شرقی و فالکلند غربی است. آنها در حدود 770 کیلومتر (480 مایل) شمال شرقی کیپ هورن و 480 کیلومتر (300 مایل) از نزدیکترین نقطه در سرزمین اصلی آمریکای جنوبی قرار دارند. فالکلند یک قلمرو پویا در خارج از کشور انگلستان است و در حال تبدیل شدن به یک مقصد گردشگری محبوب است.

این جزایر برای اولین بار در سال 1592 توسط دریانورد انگلیسی، کاپیتان جان دیویس، در کشتی بادبانی "Desire" مشاهده شد. . (نام کشتی در شعار جزایر فالکلند بر روی تاج "Desire the Right" گنجانده شده است). اولین فرود ثبت شده در جزایر فالکلند توسط کاپیتان جان استرانگ در سال 1690 انجام شد.

مساحت این جزایر 4700 مایل مربع - بیش از نیمی از وسعت ولز - و جمعیت دائمی آن 2931 نفر است. سرشماری 2001). استانلی، پایتخت (جمعیت 1981 در سال 2001) تنها شهر است. در جای دیگر کمپ (نام محلی حومه شهر) تعدادی سکونتگاه کوچکتر وجود دارد. انگلیسی زبان ملی است و 99 درصد از مردم به عنوان زبان مادری خود انگلیسی صحبت می کنند. جمعیت تقریباً منحصراً اصالتاً بریتانیایی هستند، و بسیاری از خانواده‌ها می‌توانند ریشه‌های خود را در جزایر به مهاجران اولیه پس از ۱۸۳۳ ردیابی کنند. خانه قاب چوبی که با ورقه های آهنی یا چوبی پوشیده شده استشبانه روزی آب و هوا، با دیوارهای سفید، سقف رنگی و آثار چوبی رنگ شده که در زیر نور خورشید می درخشند، جزایر فالکلند را مشخص می کند.

جذابیت متمایز ساختمان های جزیره قدیمی از سنت های ساخته شده توسط مهاجران پیشگام ناشی می شود. آنها باید نه تنها بر سختی های انزوا، بلکه از منظره بی درختی که به راحتی مواد دیگری را برای سرپناه به دست نمی آورد، غلبه می کردند. یک کشیش بندیکتین قرن هجدهم اولین کسی بود که کشف کرد سنگ محلی رایج بعید است که برای ساختمان ها سازگار باشد. هنگامی که در سال 1764 به جزایر سفر کرد، دام پرنتی فرانسوی نوشت: «بیهوده تلاش کردم تا نامی بر روی یکی از این سنگ‌ها حک کنم... آنقدر سخت بود که نه چاقویم و نه مشتی من قادر به ساختن آن نبودند. هر گونه تأثیری بر آن باشد.»

نسل های بعدی مهاجران با کوارتزیت تسلیم ناپذیر مبارزه کردند و کمبود آهک طبیعی نیز مانع ساختن سنگ شد. در پایان فقط به طور معمول برای فونداسیون استفاده می شد، اگرچه پشتکار محض برخی از پیشگامان ما را با تعداد انگشت شماری از ساختمان های سنگی زیبا و جامد، مانند هتل Upland Goose که متعلق به سال 1854 است، به جای گذاشته است.

با استفاده از سنگ بسیار سخت و عدم وجود درخت، چاره ای جز واردات مصالح ساختمانی وجود نداشت. ارزان ترین و سبک ترین موجود، چوب و قلع، انتخاب شد، زیرا مهاجران ثروتمند نبودند و همه چیز باید انجام می شد.صدها مایل از اقیانوس های طوفانی عبور کرد. تمام سکونتگاه های اصلی در جزایر بر روی بنادر طبیعی ساخته شده بود زیرا دریا تنها بزرگراه بود. هر چیزی که از روی خشکی جابجا می‌شد، باید توسط اسب‌هایی که سورتمه‌های چوبی را می‌کشیدند، در حومه‌های ناهموار و بدون مسیر کشیده می‌شد. الوار و آهن نسبت به سنگ مزیت داشتند که ساختمان ها را می توان سریع و بدون مهارت خاص ساخت. مهاجران اولیه مجبور بودند در هنگام ساختن خانه های خود در اسکله ها یا در خشن ترین پناهگاه ها زندگی کنند.

در اوایل دهه 1840 پایتخت به دلایل دریایی از پورت لوئیس به پورت ویلیام منتقل شد. در شهرک نوزادان استانلی، که به نام وزیر مستعمرات آن روز نامگذاری شده است، حتی جراح استعماری در حالی که خانه خود، کلبه استنلی را می‌سازد، در چادری در باغ زندگی می‌کند، که امروزه به عنوان دفاتر اداره آموزش عمل می‌کند. فرماندار، ریچارد کلمنت مودی، شهر جدید خود را بر اساس یک الگوی شبکه ای ساده ترسیم کرد و نام خیابان های مرتبط با سکونت جزایر را گذاشت: جاده راس، پس از سر جیمز کلارک راس، فرمانده نیروی دریایی که در تصمیم گیری برای مکان جدید نقش مهمی داشت. پایتخت و جاده فیتزروی پس از کاپیتان رابرت فیتزروی، فرمانده کشتی بررسی HMS Beagle، که چارلز داروین را در سال 1833 به فالکلند آورد. فرم، برای آسان تر ساختن. نمونه هایی در استنلی عبارتند ازتابرناکل و کلیسای مریم مقدس که هر دو مربوط به اواخر دهه 1800 هستند. اما به منظور صرفه جویی در زمان و پول، جزیره نشینان در استفاده از موادی که به دستشان می آمد ماهر شدند.

دریا نشان داد که صندوقچه گنج غنی است. قبل از افتتاح کانال پاناما در سال 1914، کیپ هورن یکی از مسیرهای تجاری بزرگ جهان بود. اما بسیاری از کشتی های بادبانی در آب های طوفانی غمگین شدند و روزهای خود را در فالکلند به پایان رساندند. میراث آنها در ساختمان‌های قدیمی‌تر باقی می‌ماند، جایی که بخش‌هایی از دکل‌ها و حیاط‌ها را می‌توان یافت که به‌عنوان شمع‌های پایه و تیرچه‌های کف عمل می‌کنند. بادبان های بوم سنگین، وصله و پاره شده پس از نبرد با اقیانوس جنوبی، تخته های برهنه ردیف شده اند. عرشه خانه ها جوجه ها را پناه می دادند، نورگیرها به عنوان قاب های سرد در باغ ها استفاده می شدند. هیچ چیز هدر نرفت.

بنابراین ساختمان‌های ساده با اسکلت چوبی با سقف‌های آهنی راه راه، عایق‌های بداهه، و دیوارهای پوشیده از ورقه‌های قلع مسطح یا تخته‌های آب‌وهوای چوبی معمولی جزایر فالکلند بودند. رنگ در اصل برای محافظت از چوب و آهن در برابر اثرات نمک هوای اقیانوس اطلس استفاده می شد. به شکلی از دکوراسیون بسیار محبوب تبدیل شد. جزایر فالکلند در سال‌های اخیر شاهد تغییرات زیادی بوده‌اند، اما سنت رنگ در ساختمان‌ها همچنان به مناظر زندگی و شخصیت می‌بخشد.

توسط جین کامرون.

اطلاعات اولیه

نام کامل کشور: جزایر فالکلند

مساحت: 2173 متر مربعکیلومتر

پایتخت شهر: استانلی

مذهب(ها): مسیحی با کلیساهای کاتولیک، انگلیکن و اصلاح‌شده متحد در استانلی سایر کلیساهای مسیحی نیز نمایندگی دارند.

وضعیت: قلمرو خارج از کشور بریتانیا

جمعیت: 2913 ( سرشماری 2001 )

زبان ها: انگلیسی

ارز: پوند جزیره فالکلند (همتراز با پوند)

فرماندار: عالیجناب هاوارد پیرس CVO