در 23 نوامبر 955، ادویگ تاج و تخت آنگلوساکسون را به ارث برد و به همراه آن مسئولیت حفظ موقعیت خود در برابر تهدیدهای وارده را به ارث برد.

در حالی که اجداد او با تهاجمات مداوم وایکینگ ها مواجه بودند، سلطنت او توسط ارتش بزرگ بتها تقریباً بدون چالش بود، در عوض، او باید نزدیکتر نگاه می کرد تا ببیند چالش های او کجا ظاهر می شوند.

شاه. ادویگ برخلاف برادر کوچکترش ادگار صلح جو، چنین سابقه خوبی از سلطنت قرون وسطایی را پشت سر نگذاشت. پس از یک سلطنت کوتاه چهار ساله که با تقسیم پادشاهی بین او و برادرش قطع شد، ادویگ درگذشت و میراثی از روابط ناهموار و بی ثباتی را پشت سر گذاشت.

Eadwig که در حدود سال 940 متولد شد، به عنوان پسر ارشد پادشاه ادموند اول، مقدر شد که تاج و تخت را به ارث ببرد. او بزرگترین فرزند از سه فرزند حاصل از پیوند پادشاه ادموند اول و همسر اولش، الگیفو از شفتسبری بود. زمانی که او و خواهر و برادرش هنوز خیلی جوان بودند، پدرشان از دنیا رفت. مرگ ادموند به دست یک قانون شکن در گلاسترشایر در ماه مه 946 منجر به این شد که برادر کوچکتر ادموند، ادرد، جانشین تاج و تخت شود، زیرا همه بچه ها برای حکومت کردن خیلی کوچک بودند.

سلطنت شاه ادرد یک دهه به طول انجامید، اما او از آن رنج می برد. بیمار شد و در اوایل 30 سالگی درگذشت، و تاج و تخت را به برادرزاده جوانش Eadwig در سال 955 زمانی که تنها پانزده سال داشت، واگذار کرد.

تقریباً بلافاصله،ادویگ شهرت نسبتاً نامطلوبی به دست آورد، به ویژه در میان مشاورانی که نزدیک به تاج و تخت بودند، مانند سنت دانستان آینده، ابوت گلستونبری.

در پانزده سالگی، او به عنوان یک جوان جذاب سلطنتی مشهور بود. و در مراسم تاجگذاری خود در سال 956 در کینگستون بر تیمز، به سرعت شخصیتی غیرجذاب پیدا کرد.

طبق گزارش ها، او اتاق شورا را در طول جشن خود ترک کرد تا به جای آن جذابیت های یک زن را سرگرم کند. دانستان که متوجه غیبت او شد، به دنبال پادشاه رفت تا او را در جمع یک مادر و دختر پیدا کند.

چنین فعالیت‌هایی نه تنها علیه پروتکل سلطنتی بود، بلکه به تصویر ادویگ به عنوان یک پادشاه غیرمسئول کمک کرد. علاوه بر این، انشعابی که در اثر اقدامات او ایجاد شد، به گونه ای بود که روابط بین ادویگ و دانستان به طور غیرقابل برگشتی آسیب می دید و تا پایان زمان پادشاهی او مملو از تنش باقی می ماند.

بسیاری از مشکلات پیش آمده توسط ادویگ یک نتیجه افراد قدرتمندی بود که در زمان پادشاه ادرد در دادگاه نفوذ زیادی داشتند. این شامل مادربزرگ او Eadgifu، اسقف اعظم اودا، Dunstan و Aethelstan، Ealdorman از شرق آنگلیا بود که در آن زمان اغلب به عنوان نیمه شاه نامیده می شد که نشان دهنده قدرت او بود. ادویگ نوجوان جوانی که در دربار سلطنتی به ارث برده بود، با گروه‌های برجسته‌ای که در حال بازی بودند، به سرعت بین دوران سلطنت عمویش تمایز قائل شد.و خود او.

زمانی که ادویگ در صحنه ظاهر شد، می خواست دربار سلطنتی را مجدداً تنظیم کند تا استقلال خود را اثبات کند و از احزاب مختلف دربار که به دنبال تداوم بیشتر با سلطنت شاه ادرد بودند، فاصله بگیرد.

برای اعلام استقلال، قدرت اطرافیانش از جمله ادگیفو، مادربزرگش را کاهش داد و او را از شر اموالش خلاص کرد. همین کار را در مورد اتلستان، نیمه پادشاهی که شاهد کاهش اقتدار خود بود، انجام شد.

با قرارهای جدید و کاهش نفوذ طبقات قدیمی‌تر، او امیدوار بود که اقتدار و کنترل بیشتری به دست آورد.

این امر به انتخاب عروس او به‌عنوان Aelgifu، زن جوان‌تر درگیر در رویارویی جنجالی او در مراسم تاجگذاری اش توسط ادویگ انتخاب شد. چنین انتخابی عواقبی به همراه خواهد داشت، زیرا کلیسا با استناد به دلایلی مبنی بر اینکه این دو فرد در واقع با یکدیگر فامیل بودند، زیرا او پسر عموی خود بود، اتحادیه را تایید نکرد. علاوه بر این، آتلگیفو، مادر الگیفو، نمی‌خواست چشم‌انداز دخترش را به دلیل محکومیت کلیسا ویران کند و بنابراین ادویگ را تحت فشار قرار داد تا دانستان را از سمت خود برکنار کند.

با تبعید دانستان به فلاندر، ادویگ همچنان به بدنامی دست یافت. از نحوه مدیریت او با کلیسا، چیزی که در روایت حکومت او برای سال های آینده نفوذ کرد.

با بیگانگی اعضای مهم کلیسا توسط پادشاه، این شکستگی ها درروابط به شکاف‌های شکافی تبدیل شد و در نهایت در سال 957 به مرسیا و نورثومبریا منجر شد که با برادر کوچک‌تر محبوب‌ترش، ادگار وفاداری کنند.

در تنها چهارده سالگی، شهرت ادگار از قبل بهتر از برادرش بود و بنابراین حمایتی که او به دست آورد به شکل ملموسی منجر به تجزیه پادشاهی شد.

در حالی که شاه ادویگ پادشاه قانونی بود، به منظور جلوگیری از مشاجره و هرج و مرج بیشتر در طول سلطنت کوتاه خود، برادر جوانش ادگار کنترل شد. از شمال در حالی که Eadwig وسکس و کنت را حفظ کرد.

تقسیمات وفاداری در امتداد مرزهای جغرافیایی که توسط رودخانه تیمز مشخص شده بود تقسیم شدند.

در حالی که منشاء دقیق این توافق ناشناخته است، ترتیبات تا زمان مرگ ادویگ دو سال بعد ادامه یافت.

تنها یک سال پس از تقسیم پادشاهی او، اسقف اعظم کانتربری، اسقف اعظم کانتربری، موفق شد ادویگ را از انتخاب جنجالی خود برای عروس، الگیفو جدا کند. او هرگز قرار نبود دوباره ازدواج کند و تنها یک سال پس از این توافق و هنوز یک نوجوان، ادویگ درگذشت.

در 1 اکتبر 959، مرگ ادویگ پایان یک سلطنت کوتاه و بحث برانگیز بود که مشخصه آن بی ثباتی و درگیری بود.

او متعاقباً در وینچستر به خاک سپرده شد در حالی که برادر کوچکترش پادشاه ادگار شد که بعداً به عنوان "صلح‌طلب" شناخته شد و عصر جدیدی از رهبری پایدار را آغاز کرد و بزرگترهای او را تحت الشعاع قرار داد.سلطنت پر فراز و نشیب برادر.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.