Gwenllian، دختر Llywelyn ap Gruffudd در 12 ژوئن 1282 در Garth Celyn Abergwyngregyn متولد شد. النور دو مونتفور، دختر بارون فرانسوی سیمون دو مونتفور، مادر او بود. النور مدت کوتاهی پس از تولد گوئنلیان در Pen-y Bryn در Abergwyngregyn درگذشت، جایی که او مدت سه سال را به عنوان زندانی تاج انگلستان گذرانده بود. پدر و مادرش در ووستر ازدواج کرده بودند و گوئنلیان تنها فرزند این ازدواج بود. به نظر می رسد که این ازدواج یک مسابقه عشقی بوده است، زیرا لیولین هیچ فرزند نامشروعی نداشت.

گوئنلیان نه تنها وارث خانواده سلطنتی ابرفراو بود، بلکه از طریق مادرش النور، با تاج و تخت نیز نسبت داشت. از انگلستان: پدربزرگ او پادشاه جان انگلستان بود.

Gwenllian تنها چند ماه داشت که ولز شمالی توسط ارتش انگلیس تهدید شد. پدرش در نزدیکی پل ایرفون در 11 دسامبر 1282 کشته شد. چندین روایت متناقض در مورد مرگ پدرش وجود دارد، با این حال به طور گسترده توافق شده است که لیولیین فریب خورد و از بخش اعظم ارتش خود دور شد و سپس مورد حمله قرار گرفت و کشته شد.

یادبود Llywelyn در Cilmeri Llywelyn مجبور شده بود شرایط معاهده Woodstock در سال 1274 را بپذیرد که او را به Gwynedd Uwch Conwy (منطقه Gwynedd در غرب رودخانه Conwy) محدود می کرد. پادشاه هنری سوم شرق رودخانه را اشغال می کند. وقتی برادر لیولین دافید apگروفاد به سن بلوغ رسید، پادشاه هنری به او پیشنهاد داد که بخشی از سایز گوئیند که قبلاً بسیار کوچک شده بود به او داده شود. Llywelyn از پذیرش این تقسیم بیشتر زمین امتناع کرد و در نتیجه نبرد Bryn Derwin در سال 1255 رخ داد. Llywelyn در این نبرد پیروز شد و تنها حاکم Gwynedd Uwch Conwy شد.

Llywelyn اکنون به دنبال گسترش کنترل خود بود. Perfeddwlad تحت کنترل پادشاه انگلستان بود و مردم آن از حاکمیت انگلیسی رنجیده بودند. درخواستی برای Llywelyn که با یک ارتش از رودخانه Conwy عبور کرد، شد. در دسامبر 1256، او کنترل کل گویند را به جز قلعه های دیزرث و دنورود در دست داشت.

یک ارتش انگلیسی به رهبری استفان باوزان برای بازگرداندن ریس فیچان، که قبلاً ادای احترام کرده بود، تلاش کردند به حمله حمله کنند. به پادشاه هنری، به Perfeddwlad. با این حال نیروهای ولز باوزان را در نبرد کادفان در سال 1257 شکست دادند. Llywelyn اکنون شروع به استفاده از عنوان پادشاه ولز کرد. این مورد هم توسط حامیان او و هم برخی از اعضای اشراف اسکاتلندی، به طور قابل توجهی خانواده کامین پذیرفته شد.

پس از یک سری مبارزات و پیروزی های سرزمینی و حمایت نماینده پاپ، Ottobuono، Llywelyn به عنوان شاهزاده شناخته شد. ولز توسط شاه هنری در معاهده مونتگومری در سال 1267. این بالاترین نقطه قدرت لیولین بود، زیرا تمایل او برای پیشرفت سرزمینی به تدریج از محبوبیت او در ولز، به ویژه کاهش می‌داد.با شاهزادگان ولز جنوبی و دیگر رهبران. حتی دفید، برادر لیولین و گروفود آپ گوئنوین توطئه ای برای ترور شاهزاده داشتند. آنها به دلیل طوفان برف شکست خوردند و به انگلستان گریختند و در آنجا به انجام حملات به سرزمین لیولین ادامه دادند.

در سال 1272 پادشاه ادوارد درگذشت و پسرش ادوارد اول جانشین او شد. در سال 1276 پادشاه ادوارد تعداد زیادی را جمع کرد. ارتش و به ولز حمله کرد و لیولین را یک شورشی اعلام کرد. هنگامی که ارتش ادوارد به رودخانه کانوی رسید، آنگلسی را تصرف کرد و کنترل برداشت را در منطقه به دست گرفت، لیولین و پیروانش را از غذا محروم کردند و آنها را مجبور به امضای معاهده تنبیهی آبرکنوی کردند. این دوباره اختیارات او را به گوئیند اوچ کانوی محدود کرد و او را مجبور کرد که پادشاه ادوارد را به عنوان حاکم خود بپذیرد>

در این زمان تعدادی از رهبران ولز به طور فزاینده ای از جمع آوری مالیات توسط افسران سلطنتی ناامید می شدند و بنابراین در یکشنبه نخل 1277، دافید آپ گروفود به انگلیسی ها در قلعه هاواردن حمله کرد. شورش به سرعت گسترش یافت و ولز را مجبور به جنگی کرد که برای آن آماده نبودند. طبق نامه ای به اسقف اعظم کانتربری، لیولین در سازماندهی این شورش دخالتی نداشت. با این حال، او خود را موظف می دانست که از برادرش دافید حمایت کند.

شش ماه پس از مرگ پدر گوئنلیان، ولز تحت کنترل نورمن قرار گرفت.گوئنلیان، همراه با دختران عمویش دافید آپ گرافود، تحت مراقبت صومعه ای (محله گیلبرتین) در سمپرینگهام، لینکلن شایر قرار گرفتند و بقیه عمر خود را در آنجا سپری کردند. از آنجایی که او شاهزاده ولز بود، تهدیدی مهم برای پادشاه انگلستان بود. ادوارد اول عنوان شاهزاده ولز را برای تاج سلطنتی انگلیسی حفظ کرد و پسرش ادوارد در سال 1301 در کرنارفون تاجگذاری کرد. تا به امروز لقب شاهزاده ولز به وارث ظاهری تاج و تخت انگلیسی داده می شود.

ادوارد. هدف جلوگیری از ازدواج گوئنلیان و ایجاد وارثانی بود که می توانستند مدعی سلطنت ولز شوند. علاوه بر این، Sempringham Priory به دلیل موقعیت دورافتاده آن انتخاب شد و از آنجایی که در دستور Gilbertine، راهبه ها همیشه پشت دیوارهای بلند پنهان می شدند.

از آنجایی که او زمانی که از ولز برکنار شد بسیار جوان بود، به احتمال زیاد که گوئنلیان هرگز زبان ولزی را یاد نگرفت. بنابراین بعید است که او هرگز تلفظ صحیح نام خود را بداند و اغلب آن را Wentliane یا Wencilian می نویسد. مرگ او در آسایشگاه در خرداد 1337 در سن 54 سالگی ثبت شد.

پسر عموهای پسر او (پسران کوچک دفید) به قلعه بریستول منتقل شدند و در آنجا اسیر شدند. Llywelyn ap Dafydd چهار سال پس از زندان در آنجا درگذشت. برادرش اوین آپ دفید هرگز از زندان آزاد نشد. شاه ادوارد حتی قفسی را از چوب که با آهن بسته شده بود سفارش دادکه در آن اوین قرار بود شبانه برگزار شود.

یک بنای یادبود در نزدیکی ابی سمپرینگهام ساخته شده است و همچنین نمایشی از گوئنلیان در کلیسا وجود دارد.

توسط کاترین بینون. کاترین دانشجوی تاریخ در کالج هاول است. او با علاقه شدید به تاریخ ولز و بریتانیا، امیدوار است که شما از خواندن این مقاله به همان اندازه که او از تحقیق در مورد آن لذت می برد، لذت برده باشید!