توانایی برقراری ارتباط از طریق یک زبان مشترک چیزی است که همه ما بدیهی می دانیم. این بخشی از سنت‌ها و فرهنگ یک ملت است، اما در طول قرن‌ها، برخی از زبان‌ها در معرض تهدید قرار گرفته‌اند و برای بقای خود تلاش کرده‌اند.

به‌عنوان مثال، Cymraeg یا ولزی را در نظر بگیرید، که زبانی بومی جزایر بریتانیا است. نشات گرفته از زبان سلتی که توسط بریتانیایی های باستان صحبت می شد. در طول تاریخ خود با چالش‌های متعددی برای وجود خود مواجه بوده است.

ولزی یک زبان بریتونیک است، به معنی سلتیک بریتانیا در اصل و حتی قبل از اشغال رومیان در بریتانیا صحبت می‌شد. تصور می شد که در حدود 600 سال قبل از میلاد به بریتانیا وارد شد، زبان سلتیک در جزایر بریتانیا به یک زبان بریتونیک تبدیل شد که نه تنها پایه و اساس زبان ولزی، بلکه برتون و کورنیش را نیز فراهم کرد. در این زمان در اروپا، زبان های سلتیک در سراسر قاره حتی تا ترکیه صحبت می شد.

یکی از اولین کلماتی که به زبان ولزی حفظ و ثبت شد، در حدود سال 700 بعد از میلاد بر روی سنگ قبری در کلیسای سنت کادفان در تایوین، در شهرستان تاریخی مریونت شایر، حک شد. با این حال، تصور می‌شود که اولین نوشته ولزی به 100 سال قبل باز می‌گردد و تاریخ غنی این زبان را منعکس می‌کند. هر دو چهره به باردهای برجسته تبدیل شدند و آثار آنها حفظ شدنسل های بعدی برای لذت بردن.

Aneirin شاعر بریتونیک از اوایل قرون وسطی بود که آثارش در نسخه خطی قرن سیزدهم به نام "کتاب آنیرین" حفظ شده است. در این متن از ترکیب ولزی قدیمی و ولزی میانه استفاده شده است. در حالی که هیچ کس در مورد زمان دقیق سرودن این شعر کاملاً مطمئن نیست، ارزش سنت شفاهی که از طریق نسل ها منتقل می شود مشهود است.

مشهورترین اثر آنیرین با عنوان "Y Gododdin" یک شعر ولزی قرون وسطایی بود که از مجموعه ای از مرثیه ها برای همه کسانی که برای پادشاهی بریتونی گودالدین می جنگیدند تشکیل شده بود. تصور می‌شد که این جنگجویان از پادشاهی شمالی بریتتون در سال 600 پس از میلاد هنگامی که در جنگ با زوایای دیره و برنیسیا در نبرد کاتراث جان خود را از دست دادند، به سرنوشت خود دست یافتند.

در همین حال، یکی از هموطنان خود به نام تالیسین شاعر مشهوری بود. که در دربار چندین پادشاه بریتونیک خدمت می کرد. با توجه به بسیاری از اشعار قرون وسطایی که به او نسبت داده می شود، درک اینکه چرا از او به عنوان تالیسین بن بیرد یا تالیسین، رئیس بردز یاد می شود، دشوار نیست.

در زمان آنگلوساکسون ها زبان ولزی به تدریج تکامل یافت. در نواحی جنوب غربی بریتانیا، زبان به پایه‌های اولیه کورنیش و ولزی تبدیل شد، در حالی که در شمال انگلستان و دشت اسکاتلند این زبان به کامبریک تبدیل شد.

ولزی در دوره قرون وسطی، بین1000 و 1536 به ولز میانه معروف شد.

از قرن دوازدهم به بعد، ولز میانه پایه و اساس یکی از معروف ترین نسخه های خطی این زمان در بریتانیا، Mabinogion بود. این مجموعه ادبی معروف از داستان‌های منثور یکی از اولین نمونه‌های در نوع خود است که تصور می‌شود به قرن دوازدهم یا سیزدهم برمی‌گردد و از داستان‌گویی قبلی الهام گرفته شده است.

داستان‌های Mabinogion نثری التقاطی و فراگیر هستند که ژانرهای متنوعی را به خواننده ارائه می‌دهند. وسعت سبک های پوشش داده شده در متن شامل عاشقانه و تراژدی و همچنین فانتزی و کمدی است. Mabinogion که از داستان‌سرایان مختلف در یک دوره زمانی گردآوری شده است، گواهی بر ولز میانه و سنت‌های شفاهی است که باقی مانده است.

این دوره نیز در تاریخ ولز بود که توسط بسیاری از شاهزادگان حاکم بر سرزمین‌هایشان تسلط داشتند. با استفاده از ولزی به عنوان یک ابزار اداری و همچنین در استفاده روزمره در میان طبقات بالاتر.

نمونه ای از کاربرد آن در مدیریت ولز ایجاد قوانین ولزی معروف به Cyfraith Hywel است که در دهم تنظیم شده است. قرن توسط Hywel ap Cadell، پادشاه ولز. این شخصیت تاریخی بخش‌های وسیعی از زمین را تحت کنترل خود درآورد و به مرور زمان کنترل کل منطقه را به دست آورد. در این مرحله بود که او احساس کرد که لازم است همه قوانین ولز را گرد هم آورد. نسخه اولیه از قرن سیزدهمامروزه نیز باقی مانده است.

در این دوره کلیسای مسیحی نیز نقش ارزنده ای در کپی و ضبط اسناد برای رفاه داشت. دستورات مذهبی مانند صومعه‌های سیسترسین بسیار حیاتی بودند.

دوره مهم بعدی در تاریخ زبان ولزی، از زمان هنری هشتم آغاز شد و تا دوره مدرن امتداد یافت. از سال 1536 و قانون اتحادیه هنری هشتم بود که زبان ولزی از طریق قوانینی که به طور چشمگیری بر وضعیت آن به عنوان یک زبان اداری تأثیر گذاشت، شروع به آسیب دید.

این دوره تغییرات بزرگی را برای کل جزایر بریتانیا و با حاکمیت انگلیسی بر ولز، استفاده از زبان ولزی ممنوع شد و وضعیت رسمی آن حذف شد. علاوه بر این، از نظر فرهنگی، تغییری در حال رخ دادن بود و بسیاری از اعضای اعیان ولز دیدگاهی انگلیسی محورتر را پذیرفتند و از زبان و هر چیزی که همراه آن بود حمایت می کردند.

بقیه جمعیت ولز مجبور بودند از آن تبعیت کنند. این قوانین سختگیرانه جدید با این حال، این امر نتوانست مانع از تکلم ولزی در میان مردمی شود که برای آنها حفظ زبان، آداب و رسوم و سنت‌هایشان مهم بود.

با این وجود، موضوع پیچیده‌تر بود، زیرا حذف وضعیت رسمی آن به عنوان یک زبان اداری به این معنی است که از مردم انتظار می رود در محل کار به زبان انگلیسی ارتباط برقرار کنند. این سرکوب به عنوان ابزاری برای آموزش نیز گسترش یافتسرکوب زبان از سنین پایین.

لوح به یاد اسقف ویلیام مورگان در کلیسای Llanrhaeadr ym Mochnant. در سال 1588 او در اینجا جانشین شد و کتاب مقدس را به زبان ولزی ترجمه کرد. منبع: Eirian Evans. دارای مجوز Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic.

یک بار دیگر مذهب نقش مهمی در تضمین این که این زبان همچنان در حال استفاده، حفظ و ضبط خواهد بود، ایفا کرد. در سال 1588 کتاب مقدس، معروف به کتاب مقدس ویلیام مورگان، برای اولین بار به زبان ولزی منتشر شد.

چالش دیگری برای حفظ زبان ولزی با هجوم انگلیسی زبانان به کشور در قرن هجدهم، عمدتاً به وجود آمد. در اثر انقلاب صنعتی به وجود آمد.

این دوران مهاجرت گسترده بود و در مدت کوتاهی زبان انگلیسی شروع به غلبه بر محل کار و همچنین خیابان های ولز کرد و به سرعت تبدیل به رایج شد. زبانی که همه صحبت می کنند

در قرن نوزدهم، زبان ولزی هنوز از افزایش سطح سواد در میان عموم مردم بهره مند نبود. در حالی که کودکان ملزم به حضور در مدرسه بودند، ولز بخشی از برنامه درسی مدرسه نبود. انگلیسی همچنان زبان غالب بود زیرا نشان دهنده مدیریت و تجارت در دوران گسترش امپراتوری بود.

در قرن بیستم، به رسمیت شناختن فزاینده ای وجود داشت که زبان ولزی وولزی زبانان مورد تبعیض قرار می گرفتند، به عنوان مثال، در سال 1942، قانون دادگاه های ولز به طور رسمی به موضوع متهمان و شاکیان که مجبور به صحبت به زبان انگلیسی بودند، پرداخت و قانون جدیدی را وضع کرد که به ولزی اجازه استفاده در دادگاه ها را می داد.

در سال 1967، به لطف مبارزات انتخاباتی بسیاری از افراد از جمله Plaid Cymru و انجمن زبان ولز، یک قانون بسیار مهم و حیاتی معرفی شد.

این قانون تا حد زیادی از گزارش هیوز پری تنها دو سال قبل الگوبرداری شد. که بیان می کرد که ولز باید در دادگاه ها وضعیتی برابر با انگلیسی داشته باشد، چه نوشتاری و چه گفتاری.

این لحظه ای مهم بود که تعصبات آغاز شده در دوره تودور شروع به معکوس شدن کردند. امروزه زبان ولزی در خانه، محل کار، جامعه و دولت پذیرفته شده و صحبت می شود. در سرشماری سال 2011، بیش از 562000 نفر زبان ولزی را به عنوان زبان اصلی خود انتخاب کردند.