A capacidade de comunicarse mediante un idioma compartido é algo que todos damos por feito. Forma parte das tradicións e da cultura dunha nación, pero ao longo dos séculos, algunhas linguas foron ameazadas e loitaron por sobrevivir.

Posemos, por exemplo, o cymraeg ou o galés, que é unha lingua nativa das illas británicas. , orixinaria dunha lingua celta falada polos antigos británicos. Ao longo da súa historia enfrontouse a numerosos desafíos para a súa existencia.

O galés é unha lingua britónica, que significa celta británica de orixe e falábase en Gran Bretaña mesmo antes da ocupación romana. Crese que chegou a Gran Bretaña ao redor do 600 a.C., a lingua celta evolucionou nas illas británicas até unha lingua britónica que proporcionou a base non só para o galés, senón tamén o bretón e o córnico. Neste momento en Europa, as linguas celtas foron faladas en todo o continente ata Turquía.

Unha das primeiras palabras en galés que se conservaron e rexistraron foi inscrita ao redor do ano 700 d. C. nunha lápida da igrexa de St Cadfan en Tywyn, no histórico condado de Merionethshire. Non obstante, pénsase que o primeiro galés escrito data de 100 anos máis, o que reflicte a rica historia desta lingua.

O galés primitivo dos seus antepasados ​​celtas converteuse no medio de poetas galeses medievais como Aneirin e Talesin. Ambas figuras convertéronse en notables bardos e o seu traballo conservouse paraxeracións posteriores para gozar.

Aneirin foi un poeta britónico do período altomedieval cuxa obra se conserva nun manuscrito que data do século XIII chamado “Libro de Aneirin”. Dentro deste texto utilízase unha combinación de galés antigo e galés medio. Aínda que ninguén está seguro do momento exacto da composición desta poesía, é evidente o valor da tradición oral que se transmite de xeración en xeración.

A obra máis famosa de Aneirin titulada "Y Gododdin" foi un poema medieval galés formado por unha serie de elexías para todos aqueles que loitaron polo reino británico de Gododdin. Pensábase que estes guerreiros do reino do norte de Bretaña atoparon o seu destino no ano 600 d. C. cando morreron loitando contra os ángulos de Deira e Bernicia na batalla de Catraeth.

Mentres tanto, un compañeiro de bardo chamado Taliesin era un poeta recoñecido. que serviu nas cortes de varios reis britónicos. Con moitos poemas medievais que se lle atribúen, non é difícil entender por que se lle chama Taliesin Ben Beirdd ou Taliesin, Xefe dos Bardos.

Baixo os anglosaxóns a lingua galesa foi evolucionando gradualmente. Nas rexións do suroeste de Gran Bretaña a lingua desenvolveuse nos primeiros fundamentos do córnico e o galés, mentres que no norte de Inglaterra e as terras baixas de Escocia a lingua evolucionou cara ao cúmbrico.

O galés falado no período da Idade Media, entre1000 e 1536, pasou a ser coñecido como galés medio.

A partir do século XII, o galés medio constituíu a base dun dos manuscritos máis famosos desta época en Gran Bretaña, o Mabinogion. Esta famosa colección literaria de relatos en prosa é un dos primeiros exemplos deste tipo, pensado que data dos séculos XII ou XIII e está inspirado en relatos anteriores.

As historias de Mabinogion son unha prosa ecléctica e integral que ofrece ao lector unha variedade de xéneros para escoller. A amplitude dos estilos tratados no texto inclúe o romance e a traxedia, así como a fantasía e a comedia. Recopilado a partir de varios contadores de historias durante un período de tempo, o Mabinogion é un testemuño do galés medio e das tradicións orais que sobreviviron.

Este tamén foi un período da historia de Gales que estivo dominado por moitos príncipes que gobernaban as súas terras. , utilizando o galés como ferramenta administrativa, así como no uso cotián entre as clases superiores.

Un exemplo da súa aplicación na administración galesa é a creación das leis galesas coñecidas como 'Cyfraith Hywel', compostas no décimo século por Hywel ap Cadell, o rei de Gales. Esta figura histórica chegou a controlar amplas extensións de terra e co tempo gañou o control de toda a rexión. Foi nese momento cando considerou pertinente reunir todas as leis de Gales. Unha primeira copia do século XIIIpervive na actualidade.

Neste período a Igrexa cristiá tamén xogou un papel valioso na copia e rexistro de documentos para a prosperidade. As ordes relixiosas como as abadías cistercienses foron especialmente vitais.

O seguinte período significativo na historia da lingua galesa, data da época de Henrique VIII e esténdese ata o período moderno. Foi a partir de 1536 e a Acta de Unión de Henrique VIII cando a lingua galesa comezou a sufrir unhas leis aprobadas que afectaron drasticamente a súa condición de lingua administrativa.

Isto marcou un período de grandes cambios para todas as illas británicas e con A soberanía inglesa sobre Gales, prohibiuse o uso da lingua galesa e retirouse a súa oficialidade. Ademais, culturalmente, estaba a producirse un cambio con moitos membros da nobleza galesa que adoptaban unha perspectiva máis centrada no inglés, apoiando a lingua e todo o que el acompañaba.

O resto da poboación galesa tivo que acatar as normas. estas novas regras rigorosas. Non obstante, isto non impediu que o galés se falase entre a poboación en xeral para a que era importante manter a súa lingua, costumes e tradicións.

Non obstante, a cuestión era máis complexa, xa que a eliminación do seu estatus oficial como linguaxe administrativa significaba que se esperaba que a xente se comunicase en inglés no traballo. Esta represión tamén se estendeu á educación como medio desuprimindo a lingua dende pequena.

Placa para conmemorar o bispo William Morgan na igrexa de Llanrhaeadr ym Mochnant. En 1588 foi vigairo aquí cando traduciu a Biblia ao galés. Recoñecemento: Eirian Evans. Licenzada baixo a licenza xenérica Creative Commons Recoñecemento-Compartir Igual 2.0.

Unha vez máis a relixión xogou un papel crucial para garantir que a lingua permanecese en uso, preservada e rexistrada. En 1588 publicouse por primeira vez en galés a Biblia, coñecida como a Biblia de William Morgan.

Outro desafío para a preservación do galés produciuse coa chegada de falantes de inglés ao país no século XVIII, en gran parte provocada polos efectos da Revolución Industrial.

Esta foi unha época de gran migración masiva e en pouco tempo a lingua inglesa comezou a asolagar o lugar de traballo e as rúas de Gales, converténdose rapidamente no común. lingua falada por todos.

No século XIX, a lingua galesa aínda non se beneficiaba do aumento dos niveis de alfabetización do público en xeral. Aínda que os nenos debían asistir á escola, o galés non formaba parte do currículo escolar. O inglés aínda era a lingua dominante xa que representaba a administración e os negocios nunha era de expansión imperial.

No século XX, houbo un recoñecemento crecente de que a lingua galesa eOs falantes de galés estaban a ser discriminados, por exemplo, en 1942 a Lei de tribunais de Gales abordou formalmente a cuestión de que os acusados ​​e demandantes fosen obrigados a falar en inglés e introduciu unha nova lei que permitía o uso do galés nos tribunais.

En 1967, introduciuse unha lexislación moi importante e crucial grazas á campaña de moitos individuos, incluíndo Plaid Cymru e a Welsh Language Society.

Esta lexislación foi en gran parte modelada no Informe Hughes Parry só dous anos antes. que afirmaba que o galés necesitaba ter o mesmo estatus que o inglés nos tribunais, tanto escrito como falado.

Isto marcou un momento fundamental no que os prexuízos introducidos durante o período Tudor comezaron a reverterse. Hoxe a lingua galesa acéptase e fálase na casa, no lugar de traballo, na comunidade e no goberno. No censo de 2011, máis de 562.000 persoas sinalaron o galés como a súa lingua principal.