برای تقریباً چهار قرن پس از میلاد 43-410، بریتانیا استان کوچکی از امپراتوری روم بود. شواهد باستان شناسی به پرکردن تصویر زن رومی بریتانیا در این دوران کمک زیادی می کند. یکی از زمینه‌های خاص که باستان‌شناسی در آن بسیار آموزنده بوده است، زیباسازی و مراقبت شخصی است. توالت زنانه در فرهنگ رومی اساساً با ساختن هویت زن پیوند خورده است، که هم به هویت زنانه و هم عضویت او در نخبگان دلالت دارد. در یک جامعه مردسالار روم تنها چند راه وجود داشت که زن برای ابراز وجود خود به عنوان یک زن در دسترس بود. یکی از این راه ها استفاده از زینت، لوازم آرایشی و توالت بود.

مواد آرایشی ساخته شده از مواد گران قیمت از سراسر امپراتوری روم حمل می شد و نشان دهنده ثروت دور ریختنی در دسترس خانواده یک زن بود. کار زمان بری که برای ساخت و استفاده از برخی از این لوازم آرایشی انجام شد، از وجود تفریحی که برای نخبگان شناخته شده بود نیز صحبت می کرد. از متون باستانی می‌دانیم که برخی از بخش‌های جامعه مردانه رومی از استفاده زن رومی از لوازم آرایش اخم می‌کردند و استفاده از لوازم آرایشی نشان‌دهنده بی‌هدف بودن ذاتی و کمبود فکری او تلقی می‌شد! با این وجود، واقعیت این بود که زنان علی‌رغم هر انتقادی، لوازم آرایش می‌پوشیدند و به استفاده از آن ادامه می‌دادند.توالت و وسایل آرایشی و بهداشتی به آن متصل می شد. طرح آثار باستانی قابل حمل/ متولیان موزه بریتانیا [CC BY-SA 2.0 (//creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)]

بسیاری از بخش‌های «رم باستان» در موزه‌ها در سراسر بریتانیا انواع لوازم آرایشی و بهداشتی را به نمایش می گذارند. آینه ها، شانه ها، ظروف غیرقابل نفوذ، اسکوپ ها، چوب های کاربردی و آسیاب های آرایشی. چنین وسایل و ابزار آرایشی اغلب در تابوت مخصوص نگهداری می شد. در مجموع از این اقلام زمانی به عنوان mundus muliebris یاد می‌شد، اقلامی که متعلق به «دنیای زنانه» بودند. تصویری از یک زن و خدمتکارش با لوازم آرایش و تابوت روی سنگ قبر تابلویی نشان داده شده است و می‌توان آن را در موزه گروسونور در چشایر مشاهده کرد.

سنگ قبر زنی را با شانه در دست راست نشان می‌دهد. و آینه در دست چپ خدمتکارش که یک تابوت برای لوازم آرایش او حمل می کند حضور دارد. موزه گروسونور، چشایر.

در دوران کلاسیک، اصطلاح لاتین medicamentum برای اشاره به چیزی که امروزه به عنوان لوازم آرایشی می شناسیم استفاده می شد. شرح اقلام و مواد آرایشی مورد استفاده توسط زنان رومی برای ایجاد لوازم آرایشی خود را می توان در متون ادبی مانند «تاریخ طبیعی» پلینی بزرگ و «Medicamina Faciei Femineae» از اوید بخوانید. توضیحات مربوط به اتاق رختکن معمولی زنان نخبه توسط چندین نویسنده به تفصیل آمده است. کرم هایی که روی میزها، شیشه ها یاظروف در رنگ های بی شمار و گلدان های بسیار سرخابی. همچنین از متون باستانی می آموزیم که توصیه می شد درب رختکن خانم بسته بماند، نه صرفاً به دلیل دید و بوی زننده برخی از لوازم آرایش، بلکه به دلیل این واقعیت است که نتیجه نهایی ممکن است جذاب باشد، اما این روند خیر. ! اغلب یک زن آرایشگر شخصی خود را دارد که لوازم آرایشی روزانه او را تهیه و استفاده کند. در جایی که این آماده‌سازی‌ها و کاربردها به یک عملیات پیچیده‌تر تبدیل شده بود، او ممکن است نیاز به استفاده از گروه بزرگی از آرایشگران داشته باشد و تیمی از برده‌های متخصص ممکن است برای انجام این کار به کار گرفته شده باشند. Unctoristes پوست زن را با لوازم آرایش می مالید، philiages و stimmiges چشم او را آرایش کرده و ابروهایش را رنگ می کند. Ponceuses برده هایی بودند که صورت زن را پودر می کردند در حالی که catroptrices آینه را در دست داشتند.

بازسازی زن رومی با آینه فلزی صیقلی و برده در موزه روم، کانتربری، کنت. تحت مجوز Creative Commons Attribution 3.0 Unported.

زنان رومی شیک پوش ظاهر دلخواه را از چشمان تیره درشت، مژه های بلند تیره و تضاد چشمگیر رنگ سرخ بر روی رنگ رنگ پریده با موادی که به طور گسترده ای وجود داشتند ایجاد کردند. منبع و اغلب با هزینه های زیاد. زعفران تهیه شده در آسیا یکی از زعفران های مورد علاقه بود. از آن به عنوان خط چشم یا سایه چشم استفاده می شد.رشته های زعفران را به صورت پودر در می آوردند و با قلم مو روی آن قرار می دادند یا می توانستند پودر را با آب گرم مخلوط کرده و به صورت محلولی برای استفاده درآورند.

Cerussa یکی از چندین ماده ای بود که می توان از آن برای ایجاد استفاده کرد. رنگ رنگ پریده سروسا با ریختن سرکه روی براده های سرب سفید و اجازه دادن به حل شدن سرب درست می شد. سپس مخلوط حاصل خشک و آسیاب شد. برای تهیه پودر سرخاب می توان از مواد مختلفی استفاده کرد. اخر قرمز، رنگدانه معدنی، یک انتخاب محبوب بود. بهترین اخرای قرمز از دریای اژه تهیه می شد. اخر روی پالت های سنگی صاف آسیاب می شد یا با آسیاب هایی مانند آنهایی که در مجموعه موزه بریتانیا وجود دارد پودر می شد. مقدار کمی اخر قرمز در شیار ملات خرد می شد تا مقدار کافی پودر برای سرخاب ایجاد شود.

ملات آرایشی رومی: طرح باستانی قابل حمل / متولیان موزه بریتانیا [CC BY-SA 2.0 (//creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)]

یکی از هیجان انگیزترین اکتشافات باستان شناسی در مورد زن انگلیسی رومانو در نمایش در موزه لندن این یک کشف نادر است. یک قوطی قلعی کوچک و با نفیس ساخته شده متعلق به اواسط قرن دوم پس از میلاد در یک زهکشی در مجموعه معبد رومی در میدان تابرد، ساوت‌وارک کشف شد.

دو هزار سال پیش شخصی این قوطی را بست. در سال 2003دوباره باز شد و مشخص شد که محتویات ارگانیک آن به طرز قابل توجهی حفظ شده است. رئیس تیم تحقیقاتی در مورد منحصر به فرد بودن چنین کشفی اظهار داشت که در آن مواد آلی داخل یک ظرف بسته در چنین وضعیت نگهداری بالایی قرار داشت. محتویات کرم نرم ظرف مورد تجزیه و تحلیل شیمیایی قرار گرفت و مشخص شد که کرم صورت حاوی چربی حیوانی مخلوط با نشاسته و اکسید قلع است.

گلدان رومی حاوی خامه 2000 ساله، کامل با اثر انگشت، در میدان تابرد، ساوت‌وارک یافت شد. عکس: Anna Branthwaite /AP

تیم تحقیقاتی نسخه خود از کرم را که با همان مواد ساخته شده بود، بازسازی کردند. مشخص شد که وقتی کرم روی پوست مالیده می‌شود، محتوای چربی ذوب می‌شود تا بقایایی با بافت صاف و پودری باقی بماند. عنصر اکسید قلع در کرم به عنوان رنگدانه برای ایجاد ظاهر سفید برای ظاهر رنگ پریده مد روز استفاده شد. اکسید قلع می تواند جایگزینی برای موادی مانند سروسا باشد. بر خلاف سروسا، قلع غیر سمی بود. اکسید قلع موجود در این لوازم آرایشی را می توان در بریتانیا تهیه کرد. این قوطی توسط صنعت قلع کورنیش تامین شد.

قطوس ساوثوارک در موزه لندن به نمایش گذاشته شده است. متأسفانه، قوطی البته باید مهر و موم باقی بماند. آن را باز کنید و این لوازم آرایشی 2000 ساله خشک شود. تاثیرات محیطی بر روی این ماده آرایشیما را از دسترسی به جنبه شگفت انگیز بیشتر این یافته استثنایی محروم می کند. در قسمت زیرین درپوش، علامت دو انگشتی است که زن رومی آخرین بار از کرم کشیده شده است.

توسط لورا مک کورمک، مورخ و محقق.